Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-592/12/HK
z 12 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 08 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 12 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia uzyskanych dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia uzyskanych dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W bieżącym roku Wnioskodawczyni powzięła informację, że osoby pozostające w związku nieformalnym (konkubinacie) tracą prawo do korzystania z możliwości rozliczania się z podatku dochodowego wspólnie z dziećmi. Jako osoba samotnie wychowująca dwójkę dzieci z poprzedniego związku Wnioskodawczyni pragnie ustalić swoje zobowiązania podatkowe w tym zakresie.

Wnioskodawczyni w 2005 r. rozwiodła się i od tego czasu samotnie wychowuje dwoje dzieci: 16-letnią córkę (ur. 11 września 1995 r.) oraz 10-letniego syna (ur. 22 stycznia 2002 r.).

Łączna wysokość alimentów na oboje dzieci wynosi 700 zł, przy czym raty alimentacyjne są egzekwowane nieregularnie i w niepełnej wysokości (w drodze egzekucji komorniczej).

Od 2011 r. Wnioskodawczyni zamieszkuje wspólnie ze swoim partnerem (oboje są zameldowani pod jednym adresem zamieszkania), z którym ma dziecko: 2,5-letnią córkę (ur. 02 października 2009 r.).

Dochody partnera (około 3.000 zł netto) wystarczają na pokrycie jego zobowiązań alimentacyjnych względem dwóch córek z poprzedniego małżeństwa (łączna wysokość miesięcznej raty alimentacyjnej wynosi 1.050 zł), jego bieżących podstawowych wydatków związanych z codziennym utrzymaniem oraz na pokrycie części wydatków na utrzymanie wspólnej córki. W związku z tym partner Wnioskodawczyni nie ma możliwości partycypowania w wydatkach związanych z utrzymaniem domu, jak również dzieci Wnioskodawczyni z poprzedniego związku.

Wydatki związane z utrzymaniem domu, w którym Wnioskodawczyni mieszka z dziećmi oraz wszystkie koszty utrzymania dzieci z poprzedniego związku Wnioskodawczyni pokrywa w całości zupełnie sama. Stanowi to dla niej duże obciążenie, a czasem duże wyzwanie, w sytuacji, gdy jest zobowiązana do pokrycia większych kosztów związanych z dziećmi, jak np. zakup książek do szkoły bądź opłacenie kolonii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni jest uprawniona do korzystania z prawa do wspólnego rozliczania się z dwójką dzieci z poprzedniego związku, przysługującego osobom samotnie wychowującym dzieci?

Wnioskodawczyni uważa, że - jako osoba samotnie wychowująca dzieci - ma prawo do korzystania ze wspólnego rozliczania się z dwójką dzieci z poprzedniego związku, ponieważ cały obowiązek finansowania ich utrzymania spoczywa wyłącznie na niej; bardzo niskie alimenty (łącznie 700 zł miesięcznie) od ich ojca (aktywnego zawodowo architekta z wszelkimi uprawnieniami), wpłacane nieregularnie i w niepełnej kwocie oraz brak wsparcia finansowego ze strony partnera, z którym Wnioskodawczyni zamieszkuje.

W ocenie Wnioskodawczyni, w myśl art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest ona osobą samotnie wychowującą dwoje dzieci, a utrata tego przywileju byłaby bardzo krzywdząca dla nich samych, ponieważ to na ich utrzymanie Wnioskodawczyni przeznacza pieniądze, które oszczędza dzięki nieprzekraczaniu kolejnego progu podatkowego.

W odczuciu dzieci, pomimo że od roku Wnioskodawczyni pozostaje w stałym związku, ich sytuacja finansowa nie uległa poprawie, ponieważ - jak wskazano powyżej - partner Wnioskodawczyni w żadnym stopniu nie łoży na ich utrzymanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

-podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 tej ustawy).

W myśl art. 6 ust. 10 ww. ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Cytowane wyżej przepisy wprowadzają więc wyjątek od zasady dokonywania indywidualnego rozliczenia zobowiązania podatkowego podatników poprzez ustalenie preferencyjnego sposobu rozliczenia.

W konsekwencji, aby móc rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko należy spełniać wszystkie warunki określone w ww. przepisach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w 2005 r. rozwiodła się i od tego czasu (będąc stanu wolnego) samotnie wychowuje dwoje małoletnich dzieci.

Jednocześnie od 2011 r. Wnioskodawczyni zamieszkuje wspólnie ze swoim partnerem, z którym ma małoletnią córkę.

Partner Wnioskodawczyni nie partycypuje w wydatkach związanych z utrzymaniem domu, jak również dzieci Wnioskodawczyni z poprzedniego związku.

Wydatki związane z utrzymaniem domu, w którym Wnioskodawczyni mieszka z dziećmi oraz wszystkie koszty utrzymania dzieci z poprzedniego związku Wnioskodawczyni pokrywa w całości zupełnie sama.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależniają prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od spełnienia warunku samotnego wychowywania w roku podatkowym dzieci wymienionych w art. 6 ust. 4 ww. ustawy.

Aby korzystać z preferencyjnego opodatkowania swoich dochodów na zasadach przewidzianych w tym przepisie należy mieć ściśle określony stan cywilny oraz wychowywać samotnie dzieci.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, iż ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozbawiają podatnika prawa do preferencyjnego opodatkowania w sytuacji gdy zamieszkuje on z osobami niewychowującymim i nieobowiązanymi do wychowywania dzieci, np. w rozpatrywanej sprawie, z partnerem Wnioskodawczyni, który nie jest ojcem dwójki starszych dzieci Wnioskodawczyni.

Skoro zatem Wnioskodawczyni jednoznacznie wskazuje, iż od 2005 r. (tj. od momentu rozwodu) samotnie wychowuje dwoje dzieci: 16-letnią córkę (ur. 11 września 1995 r.) oraz 10-letniego syna (ur. 22 stycznia 2002 r.), to bez znaczenia pozostaje fakt, iż zamieszkuj z konkubentem (nie będącym opiekunem prawnym ww. dzieci), który – jak wynika z opisu stanu faktycznego - nie wychowuje tychże dzieci ani nie partycypuje w kosztach ich utrzymania (do czego nie jest zobowiązany).

Powyższa okoliczność, tj. zamieszkiwanie z konkubentem nie wpływa zatem na możliwość preferencyjnego rozliczenia dochodów przez Wnioskodawczynię na zasadach przewidzianych dla osoby samotnie wychowującej dzieci, przy dochowaniu wszystkich pozostałych warunków określonych przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.