INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2012r. (data wpływu 24 września 2012r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 października 2012r. (data wpływu 05 listopada 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług szkoleniowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług szkoleniowych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 października 2012r. (data wpływu 05 listopada 2012r.) w zakresie doprecyzowania opisanego zaistniałego stanu faktycznego oraz o własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są między innymi usługi szkoleniowe. Obecnie Zainteresowany prowadzi szkolenia, które są finansowane w całości ze środków publicznych, przy czym świadczy usługi szkoleniowe jako jeden z podwykonawców, a nie jako podmiot będący głównym wykonawcą projektu finansowanego ze środków publicznych.

Wnioskodawca prowadzi szkolenia podnoszące kwalifikacje pracowników M. Tematyka szkoleń obejmuje zagadnienia związane z wykorzystaniem w codziennej pracy sprzętu IT w stopniu podstawowym oraz zaawansowanym. Ww. szkolenia prowadzone są w ramach projektu pod nazwą „….” realizowanym przez Agencję Rozwoju współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytet VIII „…". Działanie 8.1.1. Rozwój pracowników i przedsiębiorstw w regionie.

Zainteresowany prowadzi wspomniane usługi szkoleniowe jako jeden z podwykonawców, a nie jako podmiot będący głównym wykonawcą projektu finansowanego ze środków publicznych.

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Usługi szkoleniowe, o których mowa powyżej są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z opinią Instytucji Zarządzającej PO KL wyrażoną w piśmie z dnia 31 stycznia 2012r. wszystkie szkolenia w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki powinny stanowić usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Jednym z celów głównych Programu jest wzrost zatrudnienia, stąd generalnie przedmiot szkoleń realizowanych w ramach PO KL wiąże się z kształceniem zawodowym lub przekwalifikowaniem zawodowym zdefiniowanym w przepisach podatkowych.

Usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego nie są świadczone na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Wnioskodawca nie jest podmiotem, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Przedmiotowe usługi są finansowane w 85% przez Unię Europejską , a pozostałej części z budżetu państwa i województwa mazowieckiego.

Podmiot zlecający przeprowadzenie szkoleń nie jest bezpośrednim beneficjentem środków unijnych. Świadczone przez Zainteresowanego usługi szkoleniowe są podstawowymi usługami w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.

Wnioskodawca świadczy usługi szkoleniowe jako trener. Zainteresowany świadczy wyłącznie usługę szkoleniową występując jako wykładowca. Dodatkowo jest autorem materiałów szkoleniowych. Wynajem sali, wydruk skryptu szkolenia i zaświadczeń o ukończeniu szkolenia leży po stronie zlecającego usługę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku opisanym powyżej i w oparciu o przepisy wskazane w niniejszym wniosku wystawiając fakturę VAT Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z VAT (stawka VAT zw.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r., nr 177, poz. 1054) zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub,
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty-wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub,
3. finansowane w całości ze środków publicznych
   • oraz świadczenie usług i dostawę towarów

W myśl przepisu § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. nr 73, poz.392 z późn. zm.) zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zasadnicza wątpliwość przy stosowaniu ww. przepisów dotyczy pojęcia „finansowane ze środków publicznych". Mając na względzie fakt, iż decydujące znaczenie dla kwalifikowania podatku VAT pojawiającego się z tytułu szkoleń realizowanych w ramach PO KL ma ocena konkretnych okoliczności faktycznych. Zainteresowany prosi o indywidualną interpretacje przepisów prawa podatkowego w stosunku do ww. opisanej sytuacji.

W ocenie Wnioskodawcy ustawodawca nie uzależnia stosowania zwolnienia od statusu uczestników szkoleń ani podmiotu prowadzącego szkolenie. Kładzie nacisk na przedmiot usługi i sposób jej finansowania, stawiając jako warunek pochodzenie środków od instytucji publicznych. Nie ma zatem znaczenia sposób przekazania tych środków (pośrednio, bezpośrednio, przy wykorzystaniu wyodrębnionego rachunku bankowego czy nie), decyduje bowiem przymiot środków publicznych. Wg Wnioskodawcy środki nie tracą charakteru „publicznych” tylko dlatego, że nie trafiły bezpośrednio do podmiotu świadczącego usługę, ale za pośrednictwem innego podmiotu. Nie zmienia to bowiem ich przeznaczenia. Z wyroku WSA w Krakowie z 15 listopada 2011r. (I SA/Kr 1534/11) wynika, że nie jest ważne, że dotacje trafiły do usługodawcy pośrednio i nie zmienia to ich charakteru dotyczącego możliwości skorzystania ze zwolnienia z VAT przez podwykonawców świadczących usługi. Dodatkowo Minister Finansów w swoim piśmie nr IT/063-8/182A/TKQ/11/BMI9-1679 z dnia 27 grudnia 2011r. wyraził opinię, że jeżeli podmiot otrzymujący dofinansowanie (co najmniej w 70%) na usługi szkoleniowe polegające na kształceniu zawodowym lub przekwalifikowaniu zawodowym ze środków funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności będzie korzystał z usług podwykonawcy, wówczas usługa świadczona na jego rzecz będzie mogła korzystać ze zwolnienia wskazanego w ww. przepisach.

W związku z powyższym wg Zainteresowanego ma on prawo do skorzystania ze zwolnienia z VAT wystawiając fakturę za usługi szkoleniowe, o których mowa we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. z 2011r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym w myśl art. 146a ust. 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym,

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zatem aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, iż jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania.

Równocześnie na podstawie uregulowań zawartych w pkt 29 niniejszego artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto, zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 04 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,

W myśl § 13 ust. 1 pkt 20 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczenie usług szkoleniowych w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w innych niż podatkowe (odrębnych) przepisach. Ze zwolnienia korzystają również takie usługi szkolenia, które prowadzone są przez podmioty posiadające akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Wreszcie zwolnienie z podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego w całości finansowane ze środków publicznych – zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy. Nadto, na podstawie przepisu § 13 ust. 1 pkt 20 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, ze zwolnienia korzysta także świadczenie usług finansowanych co najmniej w 70% ze środków publicznych.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 01 lipca 2011r. weszły w życie przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L z 2011 r. Nr 23.3). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 01 lipca 2011r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy.

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż usługi szkoleniowe będące przedmiotem wniosku są usługami w zakresie kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego. Świadczone usługi finansowane są także ze środków publicznych.

Natomiast, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. nr 157, poz. 1240 ze zm.) środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,,/li>
4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,,/li>
5. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   

Do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 5 ust. 3 ww ustawy, zalicza się:

1. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b;
2. niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c i d:
1. Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2009-2014,
2. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2009-2014,
3. Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy;
3. środki przeznaczone na realizację programów przedakcesyjnych oraz Programu Środki Przejściowe;
4. środki na realizację Wspólnej Polityki Rolnej:
1. Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej "Sekcja Gwarancji",
2. Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji,
3. Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich;
5. środki przeznaczone na realizację:
1. programów w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna, o których mowa w rozdziale III rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1080/2006 z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1783/1999 (Dz. Urz. UE L 210 z 31.07.2006, str. 1)
2. programów, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1638/2006 z dnia 24 października 2006 r. określającym przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (Dz. Urz. UE L 310 z 09.11.2006, str. 1),
3. Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2004-2009,
4. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2004-2009;
6. inne środki.
   
   

Natomiast stosownie do art. 9 ww. ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe;
5. agencje wykonawcze;
6. instytucje gospodarki budżetowej;
7. państwowe fundusze celowe;
8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
9. Narodowy Fundusz Zdrowia;
10. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
11. uczelnie publiczne;
12. Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
13. państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe;
14. inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.
    
    

Z art. 4 ust. 1 ww. ustawy o finansach publicznych wynika, iż przepisy ustawy stosuje się do:

1. jednostek sektora finansów publicznych;
2. innych podmiotów w zakresie, w jakim wykorzystują środki publiczne lub dysponują tymi środkami.
   
   

Jak powyższe wskazuje, ustawa o finansach publicznych wymienia wprost co należy uznać za środki publiczne. Przepisy zaliczają do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z różnych źródeł (pkt 4 i 5). Środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych.

W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206 ze zm.) w art. 2 pkt 1 określono, iż beneficjent to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, korzystająca z publicznych środków wspólnotowych i publicznych środków krajowych na podstawie umowy o dofinansowanie projektu albo decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 7.

Natomiast publicznymi środkami krajowymi są środki finansowe pochodzące z budżetu państwa oraz państwowych funduszy celowych, środki budżetów jednostek samorządu terytorialnego, środki innych jednostek sektora finansów publicznych, a także inne środki jednostek oraz form organizacyjno-prawnych sektora finansów publicznych, z kolei publicznymi środkami wspólnotowymi są środki finansowe pochodzące z budżetu Wspólnot Europejskich, a w szczególności z funduszy strukturalnych, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego, w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOiGR) oraz zmieniających i uchylających niektóre rozporządzenia, rozporządzeniu w sprawie Instrumentu Finansowego Wspierania Rybołówstwa oraz rozporządzeniu ustanawiającym Fundusz Spójności, ujęte w załączniku do ustawy budżetowej, służące realizacji Narodowego Planu Rozwoju (art. 2 pkt 10 i art. 2 pkt 11 ww. ustawy o Narodowym Planie Rozwoju).

Definicja projektu została zawarta w art. 2 pkt 9 ww. ustawy, zgodnie z którą projekt to przedsięwzięcie realizowane w ramach działania, będące przedmiotem umowy o dofinansowanie projektu między beneficjentem a instytucją zarządzającą, instytucją wdrażającą albo działającą w imieniu instytucji zarządzającej instytucją pośredniczącą, albo decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 7, lub współfinansowane ze środków pochodzących z Funduszu Spójności.

Z opisu sprawy wynika, iż przedmiotem działalności Wnioskodawcy są między innymi usługi szkoleniowe. Obecnie Zainteresowany prowadzi szkolenia, które są finansowane w całości ze środków publicznych, przy czym świadczy usługi szkoleniowe jako jeden z podwykonawców, a niejako podmiot będący głównym wykonawcą projektu finansowanego ze środków publicznych. Wnioskodawca prowadzi szkolenia podnoszące kwalifikacje pracowników. Tematyka szkoleń obejmuje zagadnienia związane z wykorzystaniem w codziennej pracy sprzętu IT w stopniu podstawowym oraz zaawansowanym. Ww. szkolenia prowadzone są w ramach projektu pod nazwą „…..” realizowanym przez Agencję Rozwoju współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytet VIII „….". Działanie 8.1.1. Rozwój pracowników i przedsiębiorstw w regionie. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Usługi szkoleniowe, o których mowa powyżej są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego nie są świadczone na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Wnioskodawca nie jest podmiotem, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Przedmiotowe usługi są finansowane w 85% przez Unię Europejską, a pozostałej części z budżetu państwa i województwa mazowieckiego. Podmiot zlecający przeprowadzenie szkoleń nie jest bezpośrednim beneficjentem środków unijnych. Wnioskodawca świadczy usługi szkoleniowe jako trener. Zainteresowany świadczy wyłącznie usługę szkoleniową występując jako wykładowca. Dodatkowo jest autorem materiałów szkoleniowych. Wynajem sali, wydruk skryptu szkolenia i zaświadczeń o ukończeniu szkolenia leży po stronie zlecającego usługę.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazał Zainteresowany podmiot zlecający przeprowadzenie szkoleń nie jest bezpośrednim beneficjentem środków unijnych. Dlatego też należy stwierdzić, iż środki pieniężne, które otrzyma Wnioskodawca jako kolejny podwykonawca, tj. podmiot świadczący usługi przeprowadzania szkoleń w ramach projektu pn. „…” nie stanowią środków publicznych.

W art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy nie ma mowy o tym, aby źródłem finansowania danej usługi były środki publiczne, lecz dana usługa była finansowana ze środków publicznych, a co za tym idzie ustawodawca położył nacisk na konkretną usługę, czynność wykonywaną pomiędzy usługodawcą, a usługobiorcą — przy czym nie można mylić tego ostatniego z beneficjentem ostatecznym usługi. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że tylko szkolenia w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego przeprowadzane przez podmiot będący podwykonawcą bezpośredniego beneficjenta środków można uznać za szkolenia finansowane ze środków publicznych. Takiego przymiotu nie będą miały szkolenia prowadzone przez kolejnego podwykonawcę, bowiem w momencie, gdy pierwszy podwykonawca skorzysta z usług kolejnego podmiotu świadczącego na jego rzecz określoną usługę, zapłata nie będzie już dokonana środkami publicznymi, pomimo faktu, iż pierwotnym źródłem finansowania nadal pozostaje UE (lub budżet Państwa).

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż zwolnienie przewidziane w ww. przepisie nie ma zatem zastosowania dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych realizowanych w ramach projektu pn. „…”, ponieważ podmiot zlecający przeprowadzenie szkoleń Wnioskodawcy nie jest bezpośrednim beneficjentem środków unijnych. W tej sytuacji zastosowanie ma podstawowa stawka podatku tj. 23 %, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Reasumując, usługi szkoleniowe świadczone przez Wnioskodawcę w ramach projektu pn. „…”, nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT, lecz są opodatkowane podstawową stawką podatku tj. 23 %, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do wyroku wskazanego przez Wnioskodawcę, który stanowi element argumentacji Wnioskodawcy, należy wskazać, iż rozstrzygnięcie to odnosi się do indywidualnej sprawy i co do zasady wiąże one strony postępowania w tej konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne choćby podobne lub zbieżne sprawy. Przedmiotowy wyrok dotyczy konkretnej sprawy, osądzonej w określonym stanie faktycznym. Rozstrzygnięcie dokonane przez Sąd wiąże w danej sprawie, tymczasem organy podatkowe obowiązane są uwzględniać określony stan faktyczny występujący u podatnika i rozpatrywać sprawy indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.