INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 25.09.2012 r. (data wpływu 28.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup produktów spożywczych Producenta w ramach świadczenia na jego rzecz usługi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup produktów spożywczych Producenta w ramach świadczenia na jego rzecz usługi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik, jako komandytariusz, prowadzi w formie spółki komandytowej pod firmą M. Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: „Spółka”) działalność gospodarczą w zakresie usług reklamowych, promocji i merchandising-u oraz usług outsourcing-u. Spółka zawrze umowę z producentem produktów spożywczych, w tym produktów o krótkim terminie przydatności do spożycia (dalej; „Producent”). Usługi zlecane Spółce przez Producenta będą wykonywane przez pracowników Spółki. Usługa świadczona przez Spółkę na rzecz Producenta będzie polegała na odwiedzeniu sklepów prowadzących sprzedaż produktów Producenta oraz na weryfikacji odpowiedniej ekspozycji produktów Producenta. Jednocześnie, w sytuacji gdy pracownicy Spółki dostrzegą produkty Producenta, które posiadają upływający termin przydatności do spożycia (np. którym pozostało jeszcze kilka dni do upływu terminu przydatności do spożycia), dokonają zakupu takich produktów Producenta. Pracownicy Spółki będą zaopatrzeni w przedpłacone karty płatnicze, zasilane przez Spółkę określoną kwotą, przeznaczoną do wydatkowania na zakup produktów Producenta, Każdy zakup będzie dokumentowany fakturą VAT wystawioną na Spółkę. Zakupione produkty będą następnie niszczone, a Producent na podstawie zestawienia zakupów będzie płacić na rzecz Spółki wynagrodzenie za świadczone usługi w oparciu o zasadę koszt plus (zwrot kwoty przeznaczonej na zakup towarów Producenta powiększony o prowizję za zorganizowanie i przeprowadzeni akcji zakupowej).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy kwoty wydatkowane przez Spółkę na zakup produktów spożywczych Producenta, w ramach świadczenia opisanej w niniejszym wniosku usługi, których zakup potwierdzony będzie każdorazowo fakturą VAT wystawioną na Spółkę, będą stanowić koszty uzyskania przychodu podatnika w rozumieniu art. 22 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Kwoty wydatkowane przez Spółkę na zakup produktów spożywczych Producenta, w ramach świadczonej usługi, będą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 Ustawy, która stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Odnosząc się do definicji ustawowej, kwalifikując wydatek jako koszt uzyskania przychodu, trzeba stwierdzić, że musi spełniać on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 Ustawy.

Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodu mogą być wydatki o zróżnicowanym charakterze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego poglądem możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest m.in. od łącznego spełnienia trzech przesłanek: uzyskania przychodu, istnienia związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a uzyskanym przychodem oraz od właściwego udokumentowania tego wydatku (por. wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 1997 r., sygn. III SA 418/96, wyrok NSA z dnia 17 września 1999r., sygn. akt I SA/Gd 1508/97).

W przedmiotowej sprawie wskazane przesłanki występują kumulatywnie. Zakup produktów Producenta będzie dokonywany wyłącznie w celu uzyskania przychodu w postaci wynagrodzenia płaconego przez Producenta (dokonywanego w oparciu o zestawienie zakupów produktów Producenta). Produkty te nie będą następnie służyć Spółce ani jej pracownikom w sposób pośredni lub bezpośredni, gdyż zostaną zniszczone, W szczególności nie będą służyć celom osobistym podatnika. Wymóg właściwego udokumentowania wydatku będzie spełniony poprzez wystawienie przez sprzedawcę produktów faktury VAT na Spółkę (zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 19 marca 1998 r., sygn. I SA/Po 1342/97, kosztami uzyskania przychodów mogą być wydatki, które zostały rzeczywiście poniesione i jest to udokumentowane w sposób niebudzący wątpliwości).

Dokonanie zakupu produktów Producenta jest warunkiem niezbędnym uzyskania przychodu przez Spółkę, a zgodnie z wyrokiem NSA „wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że wydatek musi być poniesiony w taki sposób, by racjonalnie działający przedsiębiorca mógł w związku z nim spodziewać się z dużym prawdopodobieństwem wystąpienia przychodu” (wyrok NSA z 14 lipca 2003 r., sygn. SA/Bd 1627/03).

Warto zaznaczyć, że podobne stanowisko zajmują organy podatkowe wydające interpretacje podatkowe w innych indywidualnych sprawach podatników: Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednie, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym (interpretacja indywidualna Dyrektora IS w Poznaniu z 12 września 2008 r., ILPB1/415-410/08-5/AG4).

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy kwoty wydatkowane na zakup produktów w ramach świadczonej na rzecz Producenta usługi (potwierdzone fakturami VAT), będą stanowić koszty uzyskania przychodu podatnika w rozumieniu art. 22 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnego opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż o ile organ podatkowy na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz.749 ze zm.) dotyczących interpretacji przepisów prawa podatkowego jest uprawniony do oceny stanowiska podatnika w zakresie jego kwalifikacji określonych wydatków do kosztów podatkowych, o tyle na podstawie tych przepisów nie może dokonać oceny prawidłowości konkretnego sposobu dokumentowania tych wydatków. Pytanie Wnioskodawczyni, czy wydatki opisane w zdarzeniu przyszłym, których zakup potwierdzony będzie każdorazowo fakturą VAT wystawioną na Spółkę będą stanowić koszty uzyskania przychodów, dotyczy de facto potwierdzenia, że po pierwsze wydatki te są kosztem podatkowym, ale również, że sposób udokumentowania tych wydatków jest prawidłowy. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na to, iż postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnych jest postępowaniem szczególnym i w tym sensie ograniczonym np. w stosunku do postępowania podatkowego i kontrolnego, że nie może obejmować postępowania dowodowego. Powyższe wynika wprost z unormowania zawartego w art. 14h ustawy, który stanowi: w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, art. 165a, art. 169 § 1-2, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV. W powołanym przepisie ustawodawca nie wymienia postępowania dowodowego, które regulują przepisy rozdziału 11 działu IV Ordynacji podatkowej. Powyższe przesądza o tym, że odpowiedź organu na pytanie Wnioskodawczyni o prawidłowość dokumentowania wydatków z uwagi na wskazany charakter postępowania o wydanie interpretacji może mieć jedynie charakter ogólny, zaś ocena, czy dla uznania konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów wystarczające jest jego udokumentowanie w sposób opisany we wniosku może być dokonana tylko przez organ podatkowy prowadzący postępowanie dowodowe, w którym organ ten sprawdzi spełnienie wszystkich przesłanek pozwalających na uznanie konkretnego wydatku za koszt podatkowy na gruncie odpowiednich przepisów.

Przy dokonywaniu kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów ustawodawca nakazuje stosowanie zasady określonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że koszt uzyskania przychodów stanowić mogą wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni jest komandytariuszem w spółce komandytowej, która zamierza zawrzeć umowę z producentem produktów spożywczych, w tym produktów o krótkim terminie przydatności do spożycia. Usługi zlecane Spółce przez Producenta będą wykonywane przez pracowników Spółki. Usługa świadczona przez Spółkę na rzecz Producenta będzie polegała m.in. na dokonywaniu zakupów produktów, które posiadają krótki termin przydatności do spożycia. Pracownicy Spółki będą zaopatrzeni w przedpłacone karty płatnicze, zasilane przez Spółkę określoną kwotą, przeznaczoną do wydatkowania na zakup produktów Producenta. Każdy zakup będzie dokumentowany fakturą VAT wystawioną na Spółkę. Zakupione produkty będą następnie niszczone, a Producent na podstawie zestawienia zakupów będzie płacić na rzecz Spółki wynagrodzenie za świadczone usługi w oparciu o zasadę koszt plus (zwrot kwoty przeznaczonej na zakup towarów Producenta powiększony o prowizję za zorganizowanie i przeprowadzeni akcji zakupowej).

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy uznać, że Spółka co do zasady ma prawo do zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, kosztów służących osiągnięciu przychodów i stanowiących podstawę kalkulacji wynagrodzenia Spółki należnego z tytułu wykonywania zawartej przez Spółkę Umowy, za wyjątkiem kosztów, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy.

Spółka będzie otrzymywać wynagrodzenie za świadczone usługi w oparciu o zasadę koszt plus (zwrot kwoty przeznaczonej na zakup towarów Producenta powiększony o prowizję za zorganizowanie i przeprowadzenie akcji zakupowej). A zatem w sytuacji przedstawionej we wniosku koszty ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją przedmiotowej umowy pozostają w ścisłej korelacji z należnym wynagrodzeniem. Kwoty wydatkowane przez Spółkę na nabycie produktów Producenta są następnie ujmowane w wynagrodzeniu należnym Spółce.

Skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje tylko koszty nazwane w niej kosztami uzyskania przychodów, tylko taki koszt należy uwzględnić przy rozliczeniach podatkowych. Jeżeli ustawodawca wprost wyłącza niektóre wydatki z kosztów podatkowych, również Spółka nie może zaliczyć ich do kosztów podatkowych. W przedmiotowej sprawie ponoszone przez Spółkę wydatki nie znajdują się w zamkniętym katalogu art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt, iż przedmiotowe koszty ponoszone przez Spółkę wliczane są do podstawy wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu umowy zawartej z Producentem nie ma znaczenia przy kwalifikowania wydatku do kosztu uzyskania przychodu w sytuacji kiedy ten koszt dotyczy Spółki i jest on enumeratywnie wyłączony w ustawie jako koszt nie stanowiący kosztów uzyskania przychodów. Ponadto według Wnioskodawczyni zakup produktów Producenta będzie dokonywany wyłącznie w celu uzyskania przychodu w postaci wynagrodzenia płaconego przez Producenta, a dokonanie zakupu przedmiotowych produktów jest warunkiem niezbędnym uzyskania przychodu przez Spółkę.

Podsumowując, w świetle opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że Spółka może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki związane z zakupem produktów spożywczych Producenta, z tym jednak zastrzeżeniem, że ocena, czy w określonej sytuacji znajduje uzasadnienie udokumentowanie wydatku określonym dowodem może być dokonana przez organ podatkowy jedynie podczas postępowania dowodowego.

Ponadto, to na Wnioskodawcy, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mieć będą z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania. Nadmienić także należy, iż zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej oraz wyroków sądów należy stwierdzić, że orzeczenia te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.