Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1173/12-2/MM
z 7 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2012r. (data wpływu 21 listopada 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz podatku od towarów i usług w zakresie:

• posługiwania się przez oddział Numerem Identyfikacji Podatkowej spółki macierzystej oraz braku odrębnej rejestracji oddziału dla potrzeb rozliczeń podatku VAT (pytanie nr 1 i 2) – jest prawidłowe;
• wskazania na fakturze zakupu adresu siedziby spółki macierzystej lub oddziału (pytanie nr 3) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz podatku od towarów i usług w zakresie posługiwania się przez oddział Numerem Identyfikacji Podatkowej spółki macierzystej, braku odrębnej rejestracji oddziału dla potrzeb rozliczeń podatku VAT oraz wskazania na fakturze zakupu adresu siedziby spółki macierzystej lub oddziału.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest oddziałem spółki bułgarskiej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego przewozu osób. Oddział nie posiada aktywów zapewniających realną możliwość wykonywania usług przewozu. Nie posiada własnego kapitału zakładowego, jest częścią spółki z siedzibą w Bułgarii. Utworzony by ułatwić bezpośredni kontakt macierzystej Spółki zagranicznej z podmiotami mającymi siedzibę w Polsce, by wspierać jej działania, by być centrum operacyjnym Spółki macierzystej. Spółka macierzysta współpracuje z polskimi kontrahentami, z którymi podpisała umowy agencyjne i oddział nie jest stroną w ramach tych umów.

Sprzedaż biletów autokarowych bezpośrednio przez Oddział jest śladowa. Spółka macierzysta jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i ma nadany numer NIP. Numer NIP nadany Spółce jest numerem identyfikacyjnym Oddziału.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy NIP nadany Spółce jest numerem identyfikacyjnym Oddziału?
   
2. Czy właściwe jest wspólne rozliczenie jednego podmiotu podatkowego jakim jest Spółka i jej Oddział?
   
3. Jaki adres powinien figurować na fakturach dokumentujących zakup towarów i usług na terenie Polski przez przedsiębiorcę z siedzibą w Republice Bułgarskiej a mającym oddział zarejestrowany w Polsce?
   
   

W ocenie Wnioskodawcy oddział spółki zagranicznej nie jest wyodrębnionym podatnikiem. Nie ma podstaw do odrębnej rejestracji dla podatku od towarów i usług. Rejestracja oddziału przez zagraniczną osobę prawną nie oznacza, iż powstał nowy podmiot podatkowy. Ponieważ oddział jest integralną częścią, który otworzył ten oddział to NIP nadany Spółce jest także numerem identyfikacyjnym Oddziału. Dokonując zakupów na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zarówno adres siedziby jak i adres oddziału będzie spełniać wymogi określone w polskich przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie posługiwania się przez oddział Numerem Identyfikacji Podatkowej spółki macierzystej oraz braku odrębnej rejestracji oddziału dla potrzeb rozliczeń podatku VAT (pytanie nr 1 i 2);
  
• nieprawidłowe – w zakresie wskazania na fakturze zakupu adresu siedziby spółki macierzystej lub oddziału (pytanie nr 3).
  
  

Ad. 1 i 2

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o sdg”. W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o sdg przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 ustawy o sdg, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. W oparciu o postanowienia zawarte w art. 86 ustawy o sdg przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 88 zdanie pierwsze ustawy o sdg, zgodnie z którą przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.

Według art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o NIP”, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

W myśl art. 2 ust. 2 ustawy o NIP obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o NIP podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto: w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej – art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy o NIP.

Zgodnie z art. 96 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest oddziałem spółki bułgarskiej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego przewozu osób. Oddział nie posiada aktywów zapewniających realną możliwość wykonywania usług przewozu. Nie posiada własnego kapitału zakładowego, jest częścią spółki z siedzibą w Bułgarii. Utworzony by ułatwić bezpośredni kontakt macierzystej Spółki zagranicznej z podmiotami mającymi siedzibę w Polsce, by wspierać jej działania, by być centrum operacyjnym Spółki macierzystej. Spółka macierzysta współpracuje z polskimi kontrahentami, z którymi podpisała umowy agencyjne i oddział nie jest stroną w ramach tych umów. Sprzedaż biletów autokarowych bezpośrednio przez Oddział jest śladowa. Spółka macierzysta jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i ma nadany numer NIP.

W tym miejscu wskazać należy, że przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym mimo, iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału. Jednostka macierzysta i utworzony przez nią oddział są traktowane jako ten sam podmiot i jeden podatnik podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że wskutek czynności spółki bułgarskiej polegającej na utworzeniu oddziału (Wnioskodawcy) na terytorium kraju w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej w celu ułatwienia prowadzenia działalności gospodarczej nie dochodzi do powstania nowego, odrębnego podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, brak jest podstaw prawnych do odrębnej rejestracji Wnioskodawcy dla celów rozliczeń w podatku od towarów i usług – nie znajdzie zastosowania powołany wyżej art. 96 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym brak jest podstaw, aby Wnioskodawca odrębnie od spółki macierzystej rozliczał się z podatku VAT na terytorium kraju. Numer Identyfikacji Podatkowej nadany jednostce macierzystej jest równocześnie numerem Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 1 i nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in.:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
   
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
   
   

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż podmiot, który wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT. Faktura dokumentująca sprzedaż lub zakup powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT tj. dane dotyczące nabywcy i sprzedawcy. Natomiast w myśl cytowanego powyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia, który precyzyjniej określa treść faktury, winna ona zawierać m.in. nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na uregulowania prawne zawarte w przepisach ustawy o NIP dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP. Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że każdy podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Przy czym dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP. Podkreślić również należy, iż numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z zapisem art. 11 ustawy o NIP podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest oddziałem spółki bułgarskiej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego przewozu osób. Oddział nie posiada aktywów zapewniających realną możliwość wykonywania usług przewozu. Nie posiada własnego kapitału zakładowego, jest częścią spółki z siedzibą w Bułgarii. Utworzony by ułatwić bezpośredni kontakt macierzystej Spółki zagranicznej z podmiotami mającymi siedzibę w Polsce, by wspierać jej działania, by być centrum operacyjnym Spółki macierzystej. Spółka macierzysta jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i ma nadany numer NIP.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą danych zawartych w fakturach zakupu w zakresie adresu siedziby spółki macierzystej lub oddziału.

W oparciu o przytoczone przepisy ustawy o NIP oraz przedstawiony opis sprawy należy uznać, iż podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest spółka macierzysta. Tym samym, jest ona jest obowiązana do podawania swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych.

Biorąc więc pod uwagę powołane na wstępie przepisy art. 106 ustawy o VAT oraz § 5 rozporządzenia, a także mając na względzie, iż numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu oraz jego adresu, który występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, należy stwierdzić, iż na fakturach VAT dokumentujących nabycie towarów i usług powinna jako nabywca być wskazana spółka macierzysta (spółka bułgarska) z adresem dla niej właściwym oraz jej numer NIP, a nie jej oddział (Wnioskodawca) ze swoim adresem.

Dla oceny opisanego stanu faktycznego należy jednakże rozpatrzyć jakie konsekwencje prawne powoduje stosowanie w fakturach dokumentujących poniesione wydatki lub zakupy błędnego adresu podmiotu wskazanego jako nabywca.

Generalnie faktura VAT jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących, na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego sprzedaży/zakupu. Faktury VAT są dokumentami o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, a contrario nie będzie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura VAT potwierdza zaistniałe zaszłości gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106 ust. 1 ustawy o VAT mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku. Z tych powodów należy uznać, że chociaż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT faktura powinna zawierać dane dotyczące podatnika i nabywcy, to jednak nie wszystkie wykazane braki faktur wykluczają możliwość ustalenia tych danych przy prawidłowej analizie innych zapisów zawartych w fakturach. W szczególności należy to odnieść do takich wad, jak brak jednostek miary towaru, jego ilości i ceny jednostkowej. Są to elementy rachunkowe faktury, mające zasadnicze znaczenie dla określenia wysokości zobowiązania podatkowego, bez których nie jest możliwe zweryfikowanie, czy wysokość podatku została ustalona prawidłowo.

Należy zatem zauważyć, iż błędny adres podmiotu przy jednoczesnej prawidłowej nazwie oraz prawidłowym numerze NIP jest jedynie wadą techniczną, niewyłączającą możliwości prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

Z powyższego wynika, iż o prawidłowości faktur VAT wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur VAT wyłącznie z powodu wspomnianych braków mających charakter wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które co prawda powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają one na przedmiot i podstawę opodatkowania.

Z tego też względu należy uznać, iż chociaż faktury VAT, w których jako nabywca figuruje nazwa jednostki macierzystej jednakże z adresem oddziału, a nie jednostka macierzysta wraz ze swoim adresem nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, nie można uznać, że faktury te zawierają błędy, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych.

Podsumowując, w fakturach VAT dokumentujących zakupy dokonane na terytorium kraju powinna być umieszczana nazwa i numer NIP wraz z adresem faktycznego odbiorcy, tj. spółki macierzystej, z możliwością dodatkowego umieszczenia nazwy i adresu podległego oddziału.
Zatem, w przypadku gdy nabywającym towary i usługi na terytorium kraju jest Wnioskodawca, dane nabywcy na fakturze powinny odpowiadać jednostce macierzystej, również w zakresie adresu, co nie stoi na przeszkodzie umieszczenia na fakturze dodatkowych danych identyfikujących Zainteresowanego.

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanego w zakresie pytania nr 3 należało uznać za nieprawidłowe, bowiem wskazanie na fakturze zakupowej jedynie adresu Wnioskodawcy jako oddziału spółki bułgarskiej nie będzie spełniać wymogów określonych przepisami prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.