Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-870/12-4/DG
z 30 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5.09.2012r. (data wpływu 11.09.2012r.) uzupełnionym pismem z dnia 31.10.2012r. /data wpływu 5.11.2012r./ na wezwanie z dnia 23.10.2012r. znak IPPP2/443-870/12-2/DG, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury VAT marża na dostawę samochodu używanego w ramach leasingu finansowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.09.2012r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 31.10.2012r. /data wpływu 5.11.2012r./ na wezwanie z dnia 23.10.2012r. znak IPPP2/443-870/12-2/DG, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury VAT marża na dostawę samochodu używanego w ramach leasingu finansowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się m. in. świadczeniem usług leasingu. Spółka zamierza zakupić od osoby fizycznej na podstawie Faktury VAT-Marża, niebędącej podatnikiem VAT, samochód osobowy, który następnie zostanie oddany do używania na podstawie umowy leasingu finansowego. Spółka nie zamierza odliczać podatku VAT przy zakupie samochodu, a samochód spełni kryteria towaru używanego wynikającego z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Po zawarciu umowy leasingu i wydaniu towaru Spółka wystawi fakturę VAT-Marża uznając, że do ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT mają zastosowanie przepisy art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, iż Spółka zamierza zakupić samochód osobowy na podstawie Faktury VAT-Marża od komisu lub dealera zajmującymi się sprzedażą samochodów używanych, który następnie zostanie oddany do używania na podstawie umowy leasingu finansowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca słusznie zastosuje przepis art. 120 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług dokonując dostawy towarów używanych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy ze względu na to, iż leasing finansowy jest traktowany jako dostawa towarów tym samym VAT nie jest naliczany od ceny pojazdu a tylko od marży sprzedającego zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto po podpisaniu i uruchomieniu umowy klient otrzymuje fakturę VAT marża opiewającą na sumę opłat całej umowy leasingowej, zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT naliczony jest tylko od części odsetkowej czyli marży (różnica pomiędzy sumą opłat a ceną nabycia) i nie jest wyszczególniony na fakturze (co za tym nie ma możliwości odliczenia VAT naliczonego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Stosownie do art. 7 ust. 9 ustawy, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Dostawą towarów jest więc wydanie towaru w ramach tylko takiej umowy leasingu (najmu, dzierżawy), w której przewidziano, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z zapłatą ostatniej raty prawo własności rzeczy zostanie przeniesione na korzystającego, a w wyniku takiej umowy zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (tzw. leasing finansowy).

W świetle wyżej powołanych przepisów wydanie towarów w ramach umowy leasingu finansowego należy uznać za dostawę towarów.

Zauważyć również należy, że w przypadku leasingu finansowego podstawa opodatkowania dla celów podatku od towarów i usług jest ustalana w oparciu o ogólną zasadę wyrażoną w art. 29 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tą zasadą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Tym samym, podstawą opodatkowania w leasingu finansowym jest suma wszystkich opłat leasingowych, pomniejszona o kwotę podatku. Specyfika tego typu dostawy polega na tym, iż kwota należna, o której mowa wyżej, jest pobierana przez finansującego w uzgodnionych terminach w ustalonych okresach rozliczeniowych, natomiast sam podatek jest płacony od całej kwoty należnej z chwilą powstania obowiązku podatkowego, tj. z dniem wystawienia faktury przez leasingodawcę.

W związku z powyższym w chwili powstania obowiązku podatkowego z tytułu leasingu, opodatkowana zostaje cała wartość umowy leasingowej. Wystawiona zatem faktura powinna wykazywać podatek należny od całości świadczenia leasingodawcy – uwzględniając kwotę rat leasingowych oraz cenę warunkującą przeniesienie prawa własności przedmiotu leasingu ustaloną w umowie.

Co do zasady zatem, opodatkowaniu podlega cała kwota należna od nabywcy. Od zasady tej ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje jednak pewne odstępstwa. Ze specyficznym sposobem ustalania podstawy opodatkowania mamy do czynienia w przypadku szczególnej procedury opodatkowania marży.

W myśl art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do art. 120 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 4 – Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, które podatnik nabył uprzednio w celu ich odprzedaży. Istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

Stosownie do ust. 10 cyt. wyżej artykułu, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
   
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
   
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
   
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Dotyczy to zarówno osób, które nie są podatnikami tego podatku i już z tego powodu pozbawione są możliwości obniżenia podatku należnego (ponieważ podatku tego nie płacą, więc nie mają czego obniżyć), jak i osób, które wprawdzie podatnikami tego podatku są, ale z różnych powodów prawo do obniżenia podatku należnego im nie przysługiwało.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe regulacje prawne dotyczące wystawiania faktur zawierają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360). Zgodnie z § 5 ust. 8 tego aktu prawnego, w fakturach dokumentujących czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 119 lub art. 120 ustawy:

1. w miejsce oznaczenia „FAKTURA VAT” stosuje się oznaczenie „FAKTURA VAT marża” lub
   
2. umieszcza się odesłanie odpowiednio do:
   1. przepisów art. 119 ustawy lub art. 306 dyrektywy,
      
   2. przepisów art. 120 ustawy lub art. 313 dyrektywy oraz
3. zawiera się dane określone w ust. 1 pkt 1-6 i 12.
   
   
   

W art. 86 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wskazano, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do treści art. 120 ust. 19 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z ust. 4 i 5.

Ponadto przepis art. 120 ust. 16 ustawy stanowi, iż podatnik, o którym mowa w ust. 4 i 5, nie może oddzielnie wykazywać na wystawianych przez siebie fakturach podatku od dostawy towarów, w przypadku gdy opodatkowaniu podlega marża.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się m. in. świadczeniem usług leasingu.
Spółka zamierza zakupić samochód osobowy na podstawie faktury VAT-marża od komisu lub dealera zajmującymi się sprzedażą samochodów używanych, który następnie zostanie oddany do używania na podstawie umowy leasingu finansowego.

Spółka nie zamierza odliczać podatku VAT przy zakupie samochodu, a samochód spełni kryteria towaru używanego wynikającego z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.
Po zawarciu umowy leasingu i wydaniu towaru Spółka wystawi fakturę VAT-marża uznając, że do ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT mają zastosowanie przepisy art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony stan sprawy oraz regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca zakupi używany samochód od podmiotu, który udokumentuje przedmiotową transakcję fakturą VAT-marża, to dokonując jego dostawy na rzecz innego kontrahenta poprzez zawarcie umowy leasingu finansowego będzie miał prawo udokumentować tę dostawę fakturą VAT-marża. Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu ww. zakupu z uwagi na fakt niewystąpienia na fakturze VAT-marża podatku naliczonego. Konsekwentnie zatem Wnioskodawca wystawiając na dostawę używanego samochodu fakturę VAT-marża również nie wyszczególni na niej kwoty podatku VAT. Faktura wystawiona przez Wnioskodawcę ma obejmować całość należności z tytułu tej transakcji, a więc wartość sprzedawanego samochodu oraz naliczonych od tej dostawy opłat, przy czym podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, która ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia tego towaru (zapłaconą przez Wnioskodawcę), pomniejszona o kwotę podatku, zgodnie z art. 120 ust. 4 cyt. ustawy.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż ma prawo w przedstawionej we wniosku sytuacji wystawić fakturę VAT-marża stosując przepis art. 120 ust. 10 ustawy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.