Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-649/12/BJ
z 8 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 04 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 09 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi abolicyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 lipca 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi abolicyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W roku 2008 Wnioskodawca pracował w Danii na podstawie umowy o pracę. Za ten rok podatkowy rozliczył się z dochodów uzyskanych w Danii w Urzędzie Skarbowym. W zeznaniu PIT-36 wynikający do zapłaty podatek dochodowy Wnioskodawca pomniejszył o podatek zapłacony w Danii zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W 2009 roku Wnioskodawca otrzymał zwrot części podatku duńskiego pobranego w roku 2008. Wnioskodawca nadmienił, że posiada stały adres zameldowania w Polsce a wynagrodzenie otrzymane w roku 2008 w Dani było jego jedynym źródłem dochodu.

Do zwróconego z Danii w roku 2009 podatku zastosował ulgę abolicyjną wychodząc z założenia, iż skoro celem wprowadzenia ulgi abolicyjnej jest zrównanie statusu podatkowego osób rozliczających się wg metody proporcjonalnego odliczenia i tych którzy mogą rozliczyć się zgodnie z zasadami metody wyłączenia z progresją, to aby zachować równość statusu może zastosować ulgę abolicyjną, dzięki której nie dokonał wpłaty tej części podatku w polskim Urzędzie Skarbowym, tym bardziej, że w roku 2008 jego dochody uzyskane w Danii nie podlegały obowiązkowi zapłaty podatku do polskiego Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek zwrócony z Danii w 2009 roku a dotyczący dochodów uzyskanych w roku 2008 wyłącznie poza granicami Polski podlega uldze abolicyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, celem ustawy jest zrównanie statusu podatkowego osób rozliczających się wg metody proporcjonalnego odliczenia i tych rozliczających się zgodnie z zasadami metody wyłączenia z progresją, którzy w sytuacji uzyskania dochodów wyłącznie poza granicami kraju nie muszą płacić podatku w Polsce więc i tym samym nie doliczają otrzymywanych zwrotów podatku zapłaconego za granicą. Dlatego Wnioskodawca uważa, że tak samo powinno traktować się podatników objętych mniej korzystną formą ustalania zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, więc doliczony podatek w tym przypadku powinien podlegać tzw. uldze abolicyjnej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a tej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z wniosku wynika, iż w 2008 roku Wnioskodawca pracował w Danii na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca nadmienił, iż posiada stały adres zameldowania w Polsce a wynagrodzenie otrzymane w 2008 roku w Dani było jego jedynym źródłem dochodu.

W świetle powyższego, dla celów podatkowych miejscem zamieszkania Wnioskodawcy w 2008 r. jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem, od całości dochodów (przychodów) osiągniętych w 2008 r. podlega on obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368), z uwzględnieniem postanowień artykułów 15, 17 i 18 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W konsekwencji więc, wynagrodzenie z tytułu pracy wykonywanej w Danii podlega opodatkowaniu zarówno w Danii, jak i w Polsce. Przy czym, w Danii opodatkowaniu podlega dochód z tytułu pracy tam wykonywanej, według przepisów prawa podatkowego tam obowiązujących. Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 22 ww. Konwencji podwójne opodatkowanie będzie eliminowane w następujący sposób:

1. z zastrzeżeniem postanowień punktu c), jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, wówczas pierwsze Państwo zezwoli na:
   
   • odliczenie od podatku dochodowego danej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w tym drugim Państwie;
     
   • odliczenie od podatku od majątku danej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w tym drugim Państwie,
2. jednakże takie odliczenie w żadnym razie nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego lub podatku od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada bądź na dochód, bądź na majątek, jaki może być opodatkowany w tym drugim Państwie;
   
3. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze Umawiające się Państwo może włączyć ten dochód lub majątek do podstawy opodatkowania, jednakże powinno zezwolić na odliczenie od podatku od dochodu lub od podatku od majątku tej części podatku od dochodu lub podatku od majątku, która w zależności od konkretnego wypadku przypada na dochód lub majątek posiadany w drugim Umawiającym się Państwie.

W myśl natomiast art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio (art. 27 ust. 9a ww. ustawy).

Zatem, dochody Wnioskodawcy osiągnięte w 2008 r. z pracy najemnej wykonywanej w Danii podlegają w Polsce opodatkowaniu, przy czym do obliczenia podatku należnego za dany rok będzie w tym przypadku miała zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) podatku zapłaconego za granicą.

Uregulowania dotyczące tzw. ulgi abolicyjnej, o której mowa we wniosku wprowadzono w treści art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanym przez art. 14 pkt 1 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 894), z dniem 6 sierpnia 2008 r. i mającym zastosowanie do przychodów (dochodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2008 r. W ww. ustawie z dnia 25 lipca 2008 r. była natomiast uregulowana ulga abolicyjna dotycząca lat podatkowych 2002-2007.

W myśl art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

-ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

W myśl art. 27g ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Z kolei przepis art. 27 ust. 8 ustawy stanowi, iż jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Podkreślić należy, że celem wprowadzenia ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy było wyrównanie różnic pomiędzy metodami unikania podwójnego opodatkowania, tj. metodą proporcjonalnego odliczenia a metodą wyłączenia z progresją, czyli zrównanie obciążenia podatkowego osób pracujących za granicą.

Z treści ww. uregulowań wynika, iż podatnik uzyskujący dochody z pracy za granicą, w państwie, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nakazuje stosować, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego (m. in. Danii), winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie od tak obliczonego podatku ma prawo odliczyć ulgę abolicyjną, o której mowa w cyt. powyżej art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy tym – jak wynika jednoznacznie z dyspozycji art. 27gust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dla potrzeb określenia wysokości ww. ulgi należy przyjmować podatek obliczony zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a ww. ustawy, tj. wg schematu od łącznej sumy dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce (uzyskanych ze źródeł położonych w kraju i poza granicami kraju) oblicza się podatek według skali podatkowej i dokonuje wyłącznie stosownych odliczeń podatku dochodowego zapłaconego w obcym państwie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że za 2008 rok Wnioskodawca rozliczył się z dochodów uzyskanych w Danii w Urzędzie Skarbowym. W zeznaniu PIT-36 wynikający do zapłaty podatek dochodowy pomniejszył o podatek zapłacony w Danii zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania. W 2009 roku Wnioskodawca otrzymał zwrot części podatku duńskiego pobranego w 2008 roku. Do zwróconego z Danii w 2009 roku podatku zastosował ulgę abolicyjną wychodząc z założenia, iż skoro celem wprowadzenia ulgi abolicyjnej jest zrównanie statusu podatkowego osób rozliczających się wg metody proporcjonalnego odliczenia i tych którzy mogą rozliczyć się zgodnie z zasadami metody wyłączenia z progresją, to aby zachować równość statusu może zastosować ulgę abolicyjną, dzięki której nie dokonał wpłaty tej części podatku w polskim Urzędzie Skarbowym, tym bardziej, że w 2008 roku jego dochody uzyskane w Danii nie podlegały obowiązkowi zapłaty podatku do polskiego Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawca uważa, iż celem ustawy jest zrównanie statusu podatkowego osób rozliczających się wg metody proporcjonalnego odliczenia i tych rozliczających się zgodnie z zasadami metody wyłączenia z progresją, którzy w sytuacji uzyskania dochodów wyłącznie poza granicami kraju nie muszą płacić podatku w Polsce więc i tym samym nie doliczają otrzymywanych zwrotów podatku zapłaconego za granicą. Jego zdaniem, tak samo powinno traktować się podatników objętych mniej korzystną formą ustalania zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, więc doliczony podatek w tym przypadku powinien podlegać tzw. uldze abolicyjnej.

Zauważyć należy, iż metoda wyłączenia z progresją oznacza, że w Polsce zwalnia się z opodatkowania dochód osiągnięty w drugim państwie, jednak dla ustalenia podatku należnego od dochodu osiągniętego w Polsce, stosuje się stopę podatku obliczoną dla całego dochodu, tj. łącznie z dochodem osiągniętym w drugim państwie – metodę tę regulują postanowienia art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według tej metody nie odlicza się podatku zapłaconego za granicą a więc jego zwrot z zagranicy pozostaje - przy zastosowaniu ww. metody - neutralny na gruncie przepisów podatkowych.

Natomiast metoda odliczenia proporcjonalnego oznacza, że dochód osiągnięty za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą - metodę tę regulują postanowienia art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w sytuacji, gdy nastąpił zwrot odliczonego podatku, kwota odliczenia winna być doliczona do podatku zgodnie z zasadami określonymi w art. 45 ust. 3a pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do postanowień tegoż przepisu w przypadku otrzymania zwrotu uprzednio zapłaconego za granicą i odliczonego podatku - w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, składanym za rok podatkowy, w którym wystąpiły te okoliczności, podatnik jest obowiązany doliczyć odpowiednio do dochodu lub podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 albo art. 30c, kwoty uprzednio odliczone. Powyższy przepis jednoznacznie wskazuje, że w roku podatkowym, w którym nastąpił zwrot podatku uprzednio odliczonego – podatnik ma obligatoryjny obowiązek doliczyć zwróconą kwotę podatku w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym ten zwrot nastąpił.

Ponieważ Wnioskodawca w 2009 r. otrzymał zwrot części podatku za pracę wykonywaną w 2008 r. Danii, a wcześniej - jak wynika z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku - w złożonym zeznaniu podatkowym za 2008 r. ww. podatek zapłacony za granicą odliczył, to w zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2009 r. zobowiązany był doliczyć do podatku kwoty uprzednio odliczone z tyt. zapłaty tegoż podatku. Przy czym należy podkreślić, iż doliczenie, o którym mowa w treści powołanego art. 45 ust. 3a pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy tej kwoty podatku zapłaconego za granicą, która została odliczona stosownie do treści art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie dotyczy to kwoty odliczeń tytułem ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g ww. ustawy.

Zwraca się uwagę, że postanowienia dotyczące ulgi abolicyjnej nie zawierają wskazania, aby podatnik korzystający z uprawnień z niej wynikających nie miał obowiązku zastosowania przepisów art. 45 ust. 3a pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że w przypadku zwrotu podatku wcześniej odliczonego na mocy art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obligatoryjny obowiązek doliczyć zwróconą kwotę podatku w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym ten zwrot nastąpił. Ponadto podkreślić należy, iż ulga abolicyjna nie ma - wbrew temu co chciałby Wnioskodawca - zastosowania do podatku zwróconego z zagranicy podlegającego doliczeniu na mocy art. 45 ust. 3a pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ulga ta - zgodnie z dyspozycją art. 27g cyt. ustawy – ma zastosowanie do dochodu ściśle określonego tym przepisem i polega na obniżeniu podatku należnego wg zasad tam określonych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku dołączono dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Wydając niniejszą interpretację Organ oparł się jedynie na opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.