Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-847/12-2/ISZ
z 29 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 10.09.2012 r.(data wpływu 12.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych dotyczących wydatków inwestycyjnych, związanych z działalnością opodatkowaną zgodnie z metodologią zaprezentowaną przez Gminę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.09.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych dotyczących wydatków inwestycyjnych, związanych z działalnością opodatkowaną zgodnie z metodologią zaprezentowaną przez Gminę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Gmina (dalej: „Gmina”) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i posiada własny numer NIP. Gmina jest w posiadaniu budynku komunalnego o powierzchni 360m². Jego część stanowiąca 46,38% powierzchni ogólnej budynku (tj. powierzchnia 167m²) jest wykorzystywana do działalności opodatkowanej VAT Gminy i niekorzystającej ze zwolnienia z VAT) tj. do wynajmu powierzchni użytkowych dla potrzeb NZOZ oraz apteki. Pozostałą część budynku stanowią komunalne lokale mieszkaniowe, które są wykorzystywane przez Gminę do wykonywania działalności zwolnionej z VAT) tj. wynajem lokali komunalnych.

Gmina nie wyklucza, iż w przyszłości będzie posiadała także inne budynki, które wykorzystywane będą w części do działalności opodatkowanej VAT, a w części do działalności zwolnionej z VAT.
Gmina poniosła w przeszłości wydatki związane z ww. budynkiem, które obejmowały np. jego remont, modernizacje, czy też zakup wyposażenia. Gmina nie wyklucza, że podobne koszty będą ponoszone w przyszłości w odniesieniu do ww. budynku.

Zbliżone wydatki mogą także dotyczyć innych budynków, które wykorzystywane będą do działalności opodatkowanej VAT oraz zwolnionej z VAT, a które zostaną wybudowane przez Gminę w przyszłości. W ich przypadku Gmina może ponieść także dodatkowe koszty ich budowy.

Gmina rozlicza się z najemcami na podstawie faktur VAT wystawianych za najem powierzchni określonych w umowach najmu. Przedmiotowe faktury sprzedaży Gmina ujmuje w deklaracjach VAT-7 za poszczególne okresy rozliczeniowe. Jak dotąd Gmina nie odliczała podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków związanych z powyższymi inwestycjami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, Gmina ma prawo wyodrębnić, a w konsekwencji odliczyć podatek naliczony wynikający z faktur zakupowych dotyczących wydatków inwestycyjnych, związany z działalnością opodatkowaną VAT polegającą na wynajmie powierzchni użytkowych, zgodnie z metodologią zaprezentowaną przez Gminę?
   
2. Jeśli stanowisko Gminy w odniesieniu do pytania 1 nie zostanie potwierdzone Gmina wnosi o potwierdzenie, że w przypadku opisanym w stanie faktycznym właściwym będzie dokonanie odliczenia w oparciu o proporcję przewidzianą w art. 90 ust. 2 i 3 Ustawy o VAT.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy;

Pytanie 1.

Zdaniem Gminy przysługuje jej prawo do wyodrębnienia, a w konsekwencji prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego związanego z wydatkami inwestycyjnymi dokonanymi przez Gminę w odniesieniu do posiadanego przez nią budynku komunalnego zgodnie z metodologią zaprezentowaną przez Gminę.

Prawo takie będzie przysługiwać Gminie także w odniesieniu do ewentualnych nakładów związanych z budynkami komunalnymi wykorzystywanymi do działalności opodatkowanej VAT oraz zwolnionej z VAT, wybudowanymi w przyszłości.

Pytanie 2.

W przypadku niepotwierdzenia stanowiska Gminy w odniesieniu do Pytania 1, Gmina wnosi się o odpowiedź na Pytanie 2.

W przypadku nieuznania w jakimkolwiek zakresie stanowiska Gminy odnośnie Pytania 1, Gmina stoi na stanowisku, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ww. budynkami w oparciu o proporcję zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Gminy odnośnie Pytania nr 1.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej: „Ustawa o VAT”) podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie w jakim zakupione towary lub usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednocześnie, w odniesieniu do zakupów związanych z różnymi rodzajami działalności, w szczególności takimi, w związku z którymi podatnikowi przysługuje lub nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, podatnicy są zobowiązani do określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi to prawo przysługuje. O powyższym stanowi art. 90 ust. 1 Ustawy o VAT.

Tym samym, aby móc pomniejszyć podatek należny o podatek naliczony, zakupy towarów lub usług w przypadku ich związku nie tylko z czynnościami dającymi prawo do odliczenia podatku naliczonego powinny zostać spełnione dwa warunki. Po pierwsze, podatnik powinien wykonywać czynności opodatkowane, z którymi związane są dane zakupy towarów i usług. Po drugie, powinien określić, w jakim zakresie są one powiązane z działalnością opodatkowaną VAT.

Związek z czynnościami dającymi prawo do odliczenia.

W odniesieniu do pierwszego kryterium należy stwierdzić, że jest i będzie ono spełnione w przedmiotowym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym.

Gmina wynajmuje na podstawie umów cywilnoprawnych części powierzchni budynku należącego do Gminy. W tym zakresie Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika VAT. W konsekwencji, wynajem powierzchni podlega opodatkowaniu VAT. Gmina jest zobowiązana wystawić z jego tytułu faktury VAT z wykazanym na nich podatkiem VAT należnym i zadeklarować ten podatek w swoich rozliczeniach VAT.

Warunek ten zostanie spełniony także w odniesieniu do zdarzenia przyszłego (gdzie Gmina odpowiednio, zgodnie z założeniami, będzie wynajmować części komercyjne budynków wzniesionych w przyszłości i będzie naliczać VAT od pobieranych z tego tytułu opłat zgodnie z obowiązującymi przepisami).

Zakres powiązania wydatków z działalnością opodatkowaną.

Przy ocenie drugiego kryterium należy natomiast określić zakres wykorzystania nabywanych towarów lub usług do czynności opodatkowanych VAT dających podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego (tj. do opodatkowanego VAT i niekorzystającego ze zwolnienia z VAT wynajmu powierzchni użytkowych).

Przy czym w opinii Gminy brzmienie art. 90 ust. 1 Ustawy o VAT jednoznacznie wskazuje na obowiązek podatnika do wyodrębnienia kwoty podatku naliczonego związanej z czynnościami opodatkowanymi VAT. Dopiero, gdy dokonanie alokacji bezpośredniej nie jest możliwe, podatnik winien posługiwać się proporcją VAT określoną w art. 90 ust. 2 Ustawy o VAT. Dlatego też, zdaniem Gminy, zgodnie w wykładnią językową art. 90 ust. 1 Ustawy o VAT, nałożony na podatników obowiązek alokowania kwot podatku naliczonego do związanych z nim czynności opodatkowanych jest bezwzględny.

Co istotne, nawet w przypadku gdyby dla podatnika wygodniejszym rozwiązaniem byłoby stosowanie proporcji VAT, a możliwe byłoby jednoczesne bezpośrednie alokowanie podatku naliczonego do działalności, która daje prawo do odliczenia, to podatnik powinien dokonać bezpośredniego przyporządkowania. Stanowisko Gminy znajduje poparcie w praktyce organów podatkowych, m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 czerwca 2009 r., sygn. IPPP1/443-411/09-4/AW oraz z 20 października 2009 r., sygn. IPPP3/443-759/09 -4/KG.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie także w doktrynie. Przykładowo w „Komentarzu VAT” Adama Bartosiewicza i Ryszarda Kubackiego (Wolters Kluwer, Warszawa 2011, str. 884) autorzy stwierdzają, iż: „O ile bowiem z regulacji tych (regulacji wspólnotowych — przypis Gminy) wynika, że zasadą jest proporcjonalne (wedle struktury sprzedaży) odliczenia podatku związanego zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i czynnościami nieopodatkowanymi, o tyle z przepisów polskiej ustawy wynika, że taki sposób postępowania jest ostatecznością. (...) Tylko w przypadku, gdy nie będzie możliwe odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, następuje oznaczenie tej części przy zastosowaniu proporcji wynikającej ze struktury sprzedaży.

Zdaniem Gminy w tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, iż ustawodawca nie precyzuje dokładnego sposobu, w jakim należy przyporządkować całość lub część kosztów do czynności opodatkowanych VAT, powierzając to zadanie podatnikowi. Powyższe wynika zapewne z mnogości i zmienności możliwych w praktyce stanów faktycznych, których nie byłby w stanie w pełni przewidzieć ustawodawca.

Podmiotem, który w najlepszy sposób może dokonać tego przyporządkowania, jest właśnie podatnik. Potwierdzeniem możliwości częściowego określania kwot podatku naliczonego związanego z działalnością opodatkowaną jest także brzmienie art. 90 ust. 2 Ustawy o VAT. W ustępie tym wyraźnie wskazano na możliwość częściowego przyporządkowania podatku naliczonego jeszcze przed zastosowaniem proporcji VAT w oparciu o art. 90 ust. 2 Ustawy o VAT.

W konsekwencji, w opinii Gminy, w celu odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami inwestycyjnymi dotyczącymi budynków (tj. zarówno w odniesieniu do budynku istniejącego, jak i w odniesieniu do budynków, które zostaną potencjalnie wybudowane przez Gminę w przyszłości), powinna ona posłużyć się poniższą metodologią:

Gmina ma prawo odliczyć podatek naliczony w pełnym zakresie - w odniesieniu do wyposażenia kupowanego do przedmiotowych budynków, a także prac remontowych i administracyjnych dotyczących tylko konkretnych części budynków, które wykorzystywane są do działalności opodatkowanej VAT i niekorzystającej ze zwolnienia z VAT (tj. do wynajmu powierzchni użytkowych), w zakresie, w jakim możliwe jest przyporządkowanie zakupu towarów i ewentualnie usług do tych czynności.

Sytuacja taka będzie miała miejsce w szczególności w odniesieniu do wyposażenia, które w całości jest przedmiotem najmu powierzchni użytkowych, jak również do zakupu materiałów budowlanych, które wykorzystane są do remontu/modernizacji użytkowych części budynków komunalnych (np. w odniesieniu do istniejącego budynku zakup wyposażenia oraz materiałów budowlanych związanych z powierzchniami zajmowanymi przez NZOZ oraz aptekę).

Gmina będzie miała prawo do proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego bazując na ilorazie łącznej powierzchni wynajmowanej przez Gminę, której wynajem podlega VAT i nie korzysta ze zwolnienia z VAT (w liczniku) i łącznej całkowitej powierzchni budynku w mianowniku) - w odniesieniu do kosztów związanych z budową, remontami i modernizacją budynków komunalnych (materiały budowlane, usługi budowlane i inne), w części, w której nie da się ich przypisać konkretnym częściom budynków, np. remont dachu.

Oznacza to, iż w przypadku istniejącego budynku odliczeniu podlegać będzie 46,38% poniesionych kwot VAT, których nie da się bezpośrednio przyporządkować zarówno do powierzchni lokali użytkowych, jak również do powierzchni lokali komunalnych.

W przedmiotowym stanie faktycznym przyjęcie takiego powierzchniowego klucza alokacyjnego jest uzasadnione, ze względu na dokładne określenie powierzchni, która jest przedmiotem opodatkowanego VAT i niekorzystającego ze zwolnienia z VAT najmu (tj. powierzchnia użytkowa). W ten sposób Gmina posłuży się kryterium faktycznego wykorzystania budynku do celów podlegających VAT.

Zdaniem Gminy jest to najlepszy sposób określenia zakresu, w jakim podatek naliczony poniesiony na zakupie towarów i usług dokonanych podczas realizacji tej inwestycji jest związany z czynnościami opodatkowanymi VAT.

O jego ekonomicznym uzasadnieniu świadczy chociażby to, że w praktyce może być stosowany przy określeniu zużycia mediów i tym samym stanowi uznaną podstawę do refaktury tego rodzaju kosztów. O właściwości zaproponowanego przez Gminę klucza alokacji bezpośredniej świadczy też to, że w rzeczywistości nie jest możliwe przyporządkowanie konkretnych cegieł, długości kabli/instalacji czy też ilości wykonanej pracy do poszczególnych miejsc w budynkach. Co więcej, część kosztów jest wspólna dla poszczególnych pięter, np. koszt modernizacji i budowy dachu, który nie jest koniecznym elementem budynku tylko w odniesieniu do poddasza, lecz do całości bryły.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach wydawanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych w imieniu Ministra Finansów. W szczególności w interpretacji z 30 czerwca 2009 r. (sygn. IPPP1/443-411/09-4/AW), której przedmiotem był analogiczny stan faktyczny jak ten przedstawiony przez Gminę. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stanął na stanowisku, że: „(...) najbardziej właściwą metodą ustalenia podatku podlegającego odliczeniu jest zastosowanie klucza powierzchniowego obiektu, gdyż umożliwi to alokację podatku wg powierzchni wykorzystywanej do czynności opodatkowanych oraz czynności, w związku którymi nie przysługuje prawo do odliczenia. Jak już wspomniano najważniejsze znaczenie w tym względzie ma rzeczywiste faktyczne przyporządkowanie nabywanych towarów i usług do wykonywanych czynności”.

Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 20 października 2009 r., sygn. IPPP3/443-759/09-4/KG: „(...) zdaniem tutejszego organu zastosowanie metody klucza powierzchniowego obiektu jest właściwe z uwagi na fakt, iż umożliwi to alokację podatku wg powierzchni wykorzystywanej do czynności opodatkowanych oraz czynności, w związku którymi nie przysługuje prawo do odliczenia. Jak już wspomniano najważniejsze znaczenie w tym względzie ma rzeczywiste faktyczne przyporządkowanie nabywanych towarów i usług do wykonywanych czynności”. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie także w interpretacji z dnia 25 listopada 2011 r., sygn. IPPP2/443-1027/11-2/KG przy analogicznym stanie faktycznym, potwierdził powyższe stanowisko.

Reasumując, zdaniem Gminy przysługuje jej prawo do:

• wyodrębnienia wydatków związanych bezpośrednio z powierzchniami, których dzierżawa podlega VAT, przy których możliwe będzie pełne odliczenie VAT;
  
• odliczenia kwoty podatku naliczonego poniesionego w związku z pozostałymi wydatkami inwestycyjnymi dotyczącymi budynków posiadanych przez Gminę (tj. których nie da się bezpośrednio przyporządkować do powierzchni budynków, których dzierżawa podlega VAT i nie korzysta ze zwolnienia z VAT oraz powierzchni budynków, których dzierżawa podlega VAT, ale jest zwolniona z VAT), w zakresie w jakim proporcjonalnie (w oparciu o tzw. klucz powierzchniowy) związane są one z działalnością opodatkowaną VAT (tj. z wynajmem powierzchni użytkowych).
  
  

Zdaniem Gminy prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z ww. metodą będzie miało zastosowanie także w odniesieniu do budynków, które Gmina może wznieść w przyszłości, a które będą w części wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT, a w części do czynności zwolnionych z VAT.

Uzasadnienie stanowiska Gminy odnośnie Pytania nr 2.

W opinii Gminy, jeśli organy podatkowe nie potwierdzą możliwości określenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu w oparciu o tzw. powierzchniowy klucz alokacyjny, zastosowanie znajdzie art. 90 ust. 2 i 3 Ustawy o VAT.

Powyższe wynika z faktu, iż Ustawa o VAT nie przewiduje innej możliwości określenia kwoty podatku naliczonego związanego z działalnością opodatkowaną aniżeli alokacja bezpośrednia (którą w przedmiotowym stanie faktycznym Gmina uważa za właściwą metodę) oraz proporcja VAT. Przy czym zgodnie z art. 90 ust. 2 Ustawy o VAT proporcja VAT znajduje zastosowanie we wszystkich przypadkach, w których podatnik nie może skorzystać z bezpośredniej alokacji.

Oznacza to, że w przypadku zakwestionowania, w danym przypadku możliwości zastosowania bezpośredniej alokacji, podatnik ma prawo do określenia kwoty podatku naliczonego, o który może on pomniejszyć kwotę podatku należnego, w oparciu o proporcję VAT.

Dlatego też w opinii Gminy, w przypadku zakwestionowania w jakimkolwiek zakresie prawa do zastosowania bezpośredniej alokacji zgodnie z metodologią zaprezentowaną w odpowiedni na Pytanie 1 niniejszego wniosku, w zakresie tym, zdaniem Gminy, przysługiwało jej będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z wartością proporcji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl natomiast art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Szczegółowy sposób wyliczenia wskazanej proporcji zawarty został w dalszych przepisach art. 90 od ust. 4 do 10 powołanej ustawy.

Jak wynika z konstrukcji cyt. wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako „zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną”.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Gmina jest w posiadaniu budynku komunalnego o powierzchni 360m². Jego część stanowiąca 46,38% powierzchni ogólnej budynku (tj. powierzchnia 167m²) jest wykorzystywana do działalności opodatkowanej VAT Gminy, tj. do wynajmu powierzchni użytkowych dla potrzeb NZOZ oraz apteki. Pozostałą część budynku stanowią komunalne lokale mieszkaniowe, które są wykorzystywane przez Gminę do wykonywania działalności zwolnionej z VAT, tj. wynajem lokali komunalnych. Gmina poniosła w przeszłości wydatki związane z ww. budynkiem, które obejmowały np. jego remont, modernizacje, czy też zakup wyposażenia. Gmina nie wyklucza, że podobne koszty będą ponoszone w przyszłości w odniesieniu do ww. budynku.

Gmina nie wyklucza, iż w przyszłości będzie posiadała także inne budynki, które wykorzystywane będą w części do działalności opodatkowanej VAT, a w części do działalności zwolnionej z VAT. Zbliżone wydatki mogą także dotyczyć innych budynków, które wykorzystywane będą do działalności opodatkowanej VAT oraz zwolnionej z VAT, a które zostaną wybudowane przez Gminę w przyszłości. W ich przypadku Gmina może ponieść także dodatkowe koszty ich budowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi sposób w jaki czy Gmina ma prawo wyodrębnić, a w konsekwencji odliczyć podatek naliczony wynikający z faktur zakupowych dotyczących wydatków inwestycyjnych, związany z działalnością opodatkowaną VAT polegającą na wynajmie powierzchni użytkowych.

Biorąc pod uwagę opisane okoliczności na tle powołanych przepisów, w przypadku zakupu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz zwolnionymi z podatku VAT, których nie można jednoznacznie przypisać do określonego rodzaju działalności (opodatkowanej lub zwolnionej z podatku VAT), Wnioskodawca nie może odliczyć podatku naliczonego zawartego w cenie tego zakupu, w pełnym zakresie. Wnioskodawcy przysługuje bowiem prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko w takiej części, w jakiej nabycie to wiąże się z czynnościami opodatkowanymi (art. 86 ust. 1 ustawy). Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym.

W świetle powyższego, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ponoszonych wydatków w zakresie, w jakim nabycia te wiążą się z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy (powstaniem podatku należnego). Natomiast w odniesieniu do czynności zwolnionych z podatku, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. W analizowanej sprawie możliwe jest przyporządkowanie części podatku naliczonego do czynności podlegających opodatkowaniu. Wnioskodawca w oparciu o wynajem podmiotom trzecim określonej powierzchni budynku, jest w stanie określić udział tejże powierzchni wynajmowanej w całkowitej powierzchni przedmiotowego budynku. W związku z powyższym nie znajdą zastosowania przepisy art. 90 ust. 2 ustawy. Uregulowania art. 90 ust. 2 ustawy odnoszą się bowiem tylko i wyłącznie do nabywanych towarów i usług w stosunku do których nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Z uwagi na powyższe, zdaniem tutejszego Organu zastosowanie metody klucza powierzchniowego obiektu jest właściwe, gdyż umożliwi to alokację podatku wg powierzchni wykorzystywanej do czynności opodatkowanych oraz czynności, w związku którymi nie przysługuje prawo do odliczenia. Jak już wspomniano najważniejsze znaczenie w tym względzie ma rzeczywiste faktyczne przyporządkowanie nabywanych towarów i usług do wykonywanych czynności.

Reasumując, zaproponowany przez Wnioskodawcę sposób wyliczenia kwoty podatku VAT do odliczenia jest prawidłowy. Gmina ma prawo odliczać podatek VAT z faktur zakupowych dotyczących wydatków inwestycyjnych, związany z działalnością opodatkowaną VAT polegającą na wynajmie powierzchni użytkowych, zgodnie z metodologią zaprezentowaną przez Gminę opartą na kluczu powierzchniowym.

Zatem stanowisko Gminy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe, ocena stanowiska w kwestii pytania nr 2, tj. dokonania odliczenia w oparciu o proporcję przewidzianą w art. 90 ust. 2 i 3 Ustawy o VAT stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.