Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-316/11/PC
z 15 czerwca 2011 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 15 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki serwowane podczas szkoleń pracowników klientów oraz wyżywienie pracowników nadzorujących właściwe wykonanie umów w placówkach handlowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2011 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki serwowane podczas szkoleń pracowników klientów oraz wyżywienie pracowników nadzorujących właściwe wykonanie umów w placówkach handlowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik w ramach przedmiotu przedsiębiorstwa organizuje cyklicznie spotkania szkoleniowe z pracownikami oraz przedstawicielami handlowymi klientów. Niejednokrotnie są to szkolenia kilkudniowe w związku z faktem, iż w spotkaniach tych biorą udział osoby z całej Polski. Usługą w ramach organizowanego szkolenia objęte jest również zapewnienie posiłków i napojów na rzecz uczestników.

W ramach świadczonych przez podatnika usług sprawuje on kontrolę nad grupami merchandiserów na obszarze całego kraju poprzez pracowników nadzorujących. Pracownicy ci wykonują swoje obowiązki na całym terytorium kraju, stale kontrolując pracę merchandiserów z dala od swojego stałego miejsca zamieszkania w związku z czym wyjazdy te są niejednokrotnie kilkudniowe. Podatnik, w związku z wykonywaniem przez pracowników ich obowiązków w terenie ponosi zatem odpowiednie koszty spożywanych przez nich w czasie tych wyjazdów posiłków. Wymienione wyżej koszty są uwzględniane przy określaniu ostatecznych cen usług świadczonych na rzecz klientów, a zatem są ujmowane w fakturach VAT wystawianych przez podatnika klientom.

Należy podkreślić, iż opisane czynności świadczone przez podatnika są koniecznym elementem usług i bez ich przeprowadzania oferta podatnika nie byłaby dostatecznie atrakcyjna dla klientów, zwłaszcza w sytuacji, gdy obszarem działania podatnika objęty jest obszar całej Polski. Kompleksowa obsługa klientów zapewniająca im szkolenie i stałą kontrolę nad właściwym wykonaniem umowy w placówkach handlowych klientów jest konieczna dla zapewnienia ofercie podatnika odpowiedniej konkurencyjności. Należy dodatkowo podkreślić, iż w/w koszty są częścią składową usługi, która jako taka, wyłącznie w tej pełnej formie (a zatem obejmującej również wymienione koszty) może funkcjonować w relacjach z klientami, którzy są zainteresowani kompleksową organizacją określonych działań.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą obejmujące koszty wyżywienia uczestników szkoleń organizowanych przez podatnika i koszty wyżywienia pracowników nadzorujących właściwe wykonanie umów w placówkach handlowych klientów są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do kosztów wskazanych usług, pokrywanych przez podatnika, konieczne jest określenie czy można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397). Dokonując analizy przepisów i podciągnięcia stanu faktycznego pod obowiązujące uregulowania, należy stwierdzić, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (winno być prawnych), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów. Za takie z całą pewnością uznać można koszty będące przedmiotem niniejszej interpretacji. Wydatki związane z organizacją szkoleń dla pracowników klientów w tym w szczególności koszty ich wyżywienia, a także koszty wyżywienia pracowników nadzorujących grupy merchandiserów na terenie całej Polski są wydatkowane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i jako bezpośrednio związane z przychodami firmy należy zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów podatnika. Nie stanowią one zatem kosztów reprezentacji. Przedmiotowe wydatki nie mają charakteru wytworności lub okazałości, wymaganej dla uznania ich za reprezentację, nie służą też wywołaniu jak najlepszego wrażenia u kontrahenta i poprawy wizerunku firmy - są one gospodarczo i racjonalnie uzasadnione. Podkreślenia przy tym wymaga, iż ustawa nie zawiera ogólnego wyłączenia spośród kosztów uzyskania przychodów kosztów w postaci wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów w tym alkoholowych, a jedynie przewiduje ich wyłączenie w sytuacji, gdy mają one charakter reprezentacyjny. Nie każdy zatem koszt posiłków czy napojów automatycznie jest kwalifikowany jako koszt reprezentacji. Takiego charakteru nie ma zapewnienie uczestnikom szkolenia niezbędnego posiłku i napojów, jak również pokrycie kosztów zwyczajowego posiłku spożytego przez pracownika w lokalu gastronomicznym w związku z wykonywaniem jego obowiązków pracowniczych w terenie. Celem ponoszonych w związku z tymi działaniami przez podatnika kosztów nie jest budowa dobrego wizerunku firmy, stanowią one element niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej, a co za tym idzie do uzyskiwania przychodów z takiej działalności. Nie objęcie ich zakresem świadczonych usług, skutkowałoby de facto, niemożliwością zaoferowania przez podatnika usług w zakresie szkoleń, a także trudnościami w pozyskaniu osób do sprawowania nadzoru zespołów merchandiserów. O charakterze niniejszych kosztów przesądza także fakt ich uwzględnienia w fakturach VAT wystawianych klientom z tytułu zawartych umów, a zatem okoliczność, iż stanowią one niezbędny element ustalania ostatecznych cen świadczonych przez podatnika usług. Niniejsze koszty należy zatem uznać za współmierne do uzyskiwanych przez podatnika przychodów w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, pozostają one bowiem w bezpośrednim związku o charakterze przyczynowo-skutkowym z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami.

W konsekwencji, podatnik stoi na stanowisku, że tak opisane i specyfikowane koszty mogą w całości być zaliczone do kosztów uzyskiwania przychodów gdyż nie mieszczą się w definicji reprezentacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „reprezentacji” należy zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie to zostało zdefiniowane następująco: „reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika ułatwiającego zawarcie umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Zgodnie z przyjętym poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się „występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów” (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.
  
  

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej organizuje cyklicznie spotkania szkoleniowe z pracownikami oraz przedstawicielami handlowymi klientów. Niejednokrotnie są to szkolenia kilkudniowe w związku z faktem, iż w spotkaniach tych biorą udział osoby z całej Polski. Usługą w ramach organizowanego szkolenia objęte jest również zapewnienie posiłków i napojów na rzecz uczestników. Ponadto w ramach świadczonych przez podatnika usług sprawuje on kontrolę nad grupami merchandiserów na obszarze całego kraju poprzez pracowników nadzorujących. Pracownicy ci wykonują swoje obowiązki na całym terytorium kraju, stale kontrolując pracę merchandiserów z dala od swojego stałego miejsca zamieszkania w związku z czym wyjazdy te są niejednokrotnie kilkudniowe. Podatnik, w związku z wykonywaniem przez pracowników ich obowiązków w terenie ponosi zatem odpowiednie koszty spożywanych przez nich w czasie tych wyjazdów posiłków. Wymienione wyżej koszty są uwzględniane przy określaniu ostatecznych cen usług świadczonych na rzecz klientów, a zatem są ujmowane w fakturach VAT wystawianych przez podatnika klientom.

Odnośnie kosztów dotyczących posiłków i napojów na rzecz uczestników szkoleń (tj. pracowników oraz przedstawicieli handlowych klientów) należy stwierdzić, iż przedmiotowe wydatki, które ponosi Wnioskodawca nie noszą znamion reprezentacji i mają związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, co istotne są elementem świadczonej usługi i ich wartość jest skalkulowana w cenie tej usługi.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż koszty poczęstunku serwowanego uczestnikom szkoleń organizowanych przez Spółkę, stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są racjonalne i wykazują związek przyczynowo-skutkowy z przychodami, nie znajdują się w katalogu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy) o ile nie wykraczają poza główny cel organizowanych szkoleń.

Natomiast odnośnie wydatków dotyczących wyżywienia pracowników nadzorujących właściwe wykonanie umów w placówkach handlowych klientów należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne.

Wydatków na wyżywienie pracowników wymienionych we wniosku nie należy rozpatrywać w zakresie kosztów reprezentacji, które to koszty są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ nie są skierowane „na zewnątrz” czyli do kontrahentów lub potencjalnych kontrahentów Spółki lecz dotyczą jej pracowników.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż ponoszone przez Spółkę, wydatki na posiłki dla pracowników nadzorujących właściwe wykonanie umów w placówkach handlowych klientów, są pośrednio związane z jej działalnością. Należy więc uznać, iż zachodzą przesłanki uprawniające do ich zaliczenia, do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów powyższe wydatki, na rzecz pracowników.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem oraz prawidłowym jego udokumentowaniem. Na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.