2013.05.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-311/13/AK
z 14 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, osoba fizyczna, jest właścicielem kilku nieruchomości. Nieruchomości te nabywał każdorazowo do majątku osobistego za prywatne środki finansowe (tj. niezwiązane z działalnością gospodarczą). Nieruchomości, których Wnioskodawca jest właścicielem to:

Hala produkcyjna, którą Wnioskodawca wybudował w 1991 roku za prywatne środki finansowe, pochodzące z majątku osobistego, do 1997 roku prowadził w hali produkcyjnej indywidualną działalność gospodarczą. Przedmiotem tej działalności nie był najem/dzierżawa nieruchomości. W 1997 roku Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia w niej indywidualnej działalności gospodarczej i podjął decyzję o jej remoncie oraz adaptacji. Remont hali Wnioskodawca wykonał za środki finansowe pochodzące z jego majątku osobistego. Po zakończeniu remontu postanowił, że wynajmie halę produkcyjną, która stanowiła składnik jego majątku osobistego. Wnioskodawca informację o możliwości najmu hali produkcyjnej zamieścił na ogrodzeniu hali produkcyjnej. Z uwagi na brak zainteresowanych najmem hala produkcyjna nie była wykorzystywana do 2010 roku. Dopiero we wrześniu 2010 roku Wnioskodawca wynajął część hali produkcyjnej na laboratorium mikrobiologiczne spółce jawnej, w której jest wspólnikiem i posiada w niej 33% udziałów. Spółka jawna zawarła z Wnioskodawcą umowę najmu na czas nieokreślony. Pozostałą część hali produkcyjnej Wnioskodawca wynajął w listopadzie 2011 roku z przeznaczeniem na magazyn. Powyższa umowa najmu również została zawarta na czas nieokreślony. Wnioskodawca nie zamierza wypowiadać zawartych umów. Stronami zawartych umów najmu są: Wnioskodawca, który wynajmuje halę produkcyjną działając w imieniu własnym, jako osoba fizyczna oraz wskazane wyżej podmioty, które są najemcami. Zgodnie z zawartymi umowami najmu opłaty za media ponoszą najemcy. Opłaty za media rozliczane są w ten sposób, że faktury dokumentujące dostawy są wystawiane przez tych dostawców bezpośrednio na najemców. Wnioskodawca w tym przypadku nie zajmuje się kwestią rozliczania opłat za media, pobiera jedynie od najemców czynsz za najem. Czynsz za najem płacony jest comiesięcznie do dnia 10 każdego miesiąca, przy czym czynsz za najem części hali produkcyjnej z przeznaczeniem na laboratorium mikrobiologiczne wpłacany jest na rachunek bankowy Wnioskodawcy, zaś czynsz za najem części hali produkcyjnej z przeznaczeniem na magazyn wpłacany jest na rachunek bankowy ojca Wnioskodawcy. Wnioskodawca każdorazowo wystawia rachunki najemcom. Ponadto Wnioskodawca ubezpiecza budynek od pożaru oraz zdarzeń losowych, jako osoba fizyczna ubezpieczająca mienie znajdujące się w majątku osobistym. Wnioskodawca nie odpowiada za zdarzenia losowe, w wyniku których może dojść do zniszczenia środków trwałych, które znajdują się w hali produkcyjnej, a które należą do najemców. Aktywność Wnioskodawcy związana z wynajmem hali produkcyjnej w chwili obecnej ogranicza się do dbania o stan techniczny hali produkcyjnej, co musiałby czynić nawet, gdyby nie wynajmował hali produkcyjnej, a ponadto do pobierania czynszu od najemców (przy czym czynsz ten najemcy wpłacają na rachunek Wnioskodawcy).
Mieszkanie nr 1, które Wnioskodawca zakupił do majątku osobistego za prywatne środki finansowe w grudniu 2000 roku, z przeznaczeniem na wynajem. Mieszkanie zostało wynajęte we wrześniu 2010 roku. Umowa najmu mieszkania nr 1 została zawarta na czas nieokreślony, nie zamierza on wypowiadać zawartej umowy. Najemcą mieszkania jest fundacja. Wnioskodawca poszukując najemcy skorzystał z usług biura pośrednictwa nieruchomościami, które pośredniczyło w zawarciu umowy najmu z najemcą mieszkania nr 1. Ojciec Wnioskodawcy prowadzi rozliczenia z najemcą za media. Ojciec Wnioskodawcy dokonuje opłat za media na podstawie rachunków, które wystawiają dostawcy mediów a następnie na podstawie rachunków oraz odczytu liczników pobiera od najemcy odpowiednie kwoty. Najemca wpłaca należną kwotę za zużyte media na rachunek ojca Wnioskodawcy. Najemca płaci czynsz za najem na rachunek bankowy Wnioskodawcy do dnia 10 każdego miesiąca, każdorazowo wystawia on rachunek najemcy. Aktywność Wnioskodawcy związana z wynajmem mieszkania nr 1 w chwili obecnej ogranicza się do pobierania czynszu od najemcy (przy czym czynsz ten najemca wpłaca na rachunek Wnioskodawcy), zaś ojciec Wnioskodawcy wspomaga go w rozliczaniu opłat za media. Wnioskodawca dba o stan mieszkania nr 1, co musiałby czynić nawet, gdyby go nie wynajmował.
Mieszkanie nr 2, które Wnioskodawca zakupił do majątku osobistego za prywatne środki finansowe w czerwcu 2001 roku. Wnioskodawca od chwili zakupu do lipca 2010 roku mieszkał w tym mieszkaniu, jednakże nie był w nim zameldowany. W październiku 2010 roku mieszkanie przeznaczył na wynajem. Wnioskodawca poszukując najemcy skorzystał z pomocy biura pośrednictwa nieruchomościami, które pośredniczyło w zawarciu umowy najmu z najemcą mieszkania nr 2. Wnioskodawca zawarł umowę najmu z najemcą na czas określony na 3 lata, nie poszukuje nowych najemców, po upływie obowiązywania umowy wyraża wolę, aby aktualny najemca nadal najmował od niego mieszkanie. Ojciec Wnioskodawcy prowadzi rozliczenia z najemcą za media. Ojciec Wnioskodawcy dokonuje opłat za media na podstawie rachunków, które wystawiają dostawcy mediów a następnie na podstawie rachunków oraz odczytu liczników pobiera od najemcy odpowiednie kwoty. Najemca wpłaca należną kwotę za zużyte media na rachunek ojca Wnioskodawcy. Najemca płaci czynsz za najem na rachunek bankowy Wnioskodawcy do dnia 10 każdego miesiąca. Wnioskodawca każdorazowo wystawia rachunek najemcy. Aktywność Wnioskodawcy związana z wynajmem mieszkania nr 2 w chwili obecnej ogranicza się do pobierania czynszu od najemcy (przy czym czynsz ten najemca wpłaca na rachunek Wnioskodawcy), zaś ojciec Wnioskodawcy wspomaga go w rozliczaniu opłat za media. Wnioskodawca dba o stan mieszkania nr 2, co musiałby czynić nawet, gdyby go nie wynajmował.
Gospodarstwo rolne, w skład którego wchodzą grunty oraz zabudowania, pierwotnie tj. w okresie od czerwca 2009 roku do marca 2011 roku było przez Wnioskodawcę dzierżawione. W marcu 2011 roku Wnioskodawca zakupił dzierżawione gospodarstwo rolne do majątku osobistego za prywatne środki finansowe. Od lipca 2009 roku do marca 2011 roku Wnioskodawca poddzierżawiał gospodarstwo rolne osobom trzecim, które wspólnie prowadziły w nim działy specjalnej produkcji rolnej, zaś od marca 2011 roku wydzierżawiał gospodarstwo rolne, jako właściciel, tym samym osobom. Dzierżawcy kontynuują prowadzenie działu specjalnej produkcji rolnej. Wnioskodawca nie zajmuje się rozliczaniem opłat za media, gdyż dzierżawca płaci te opłaty samodzielnie dostawcom mediów na podstawie otrzymywanych rachunków lub faktur VAT wystawianych przez tych dostawców. Czynsz za dzierżawę płacony jest raz w roku na rachunek bankowy Wnioskodawcy do dnia 30 grudnia danego roku. Wnioskodawca każdorazowo wystawia rachunek dzierżawcy. Ponadto zgodnie z zawartą umową na dzierżawcy spoczywa obowiązek ubezpieczenia budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od pożaru oraz zdarzeń losowych. Dzierżawca zobowiązany jest również dbać o stan techniczny budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Dodatkowo zgodnie z zawartą umową na dzierżawcy spoczywa obowiązek zapłaty podatku rolnego. Aktywność Wnioskodawcy związana z wydzierżawianiem gospodarstwa rolnego w chwili obecnej ogranicza się do poboru czynszu (przy czym czynsz ten dzierżawca wpłaca na rachunek Wnioskodawcy).
Udział w kamienicy, w której znajduje się 30 lokali mieszkalnych i dwa lokale użytkowe. Wnioskodawca w lipcu 2011 roku zakupił do majątku osobistego za prywatne środki finansowe udział wynoszący 1/4 całości udziałów w kamienicy, a następnie w styczniu 2013 roku zakupił kolejny udział wynoszący 1/4 całości udziałów w kamienicy, wskutek czego aktualnie jest właścicielem 1/2 całości udziałów w kamienicy. Po zakupie udziałów w kamienicy przez Wnioskodawcę dotychczasowi najemcy kontynuowali najem lokali. W przypadku nowych najemców umowy z najemcami zawierał zarządzający kamienicą na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa przez Wnioskodawcę. Stronami umów najmu są współwłaściciele udziałów w kamienicy, czyli również Wnioskodawca, oraz najemcy. Od chwili zakupu udziału do stycznia 2013 roku zgodnie z zawartą umową w formie aktu notarialnego nieruchomością zarządzał jeden ze współwłaścicieli nieruchomości w ramach swojej działalności gospodarczej. Zarządzający nieruchomością zajmował się zarówno poszukiwaniem najemców, jak i ustalaniem warunków i zasad wynajmu lokali. Zarządzający kamienicą zajmował się również dbaniem o stan techniczny kamienicy. Wnioskodawca nie zajmował się kwestiami związanymi z zarządzaniem kamienicą. Zarządzający kamienicą rozliczał się z Wnioskodawcą raz w miesiącu, przekazując mu kwotę, która stanowiła równowartość przychodu z najmu pomniejszonego o koszty związane z zarządem kamienicą (proporcjonalnie do wysokości udziału w kamienicy). Zarządzający przekazywał Wnioskodawcy dochód z wynajmu lokali w kamienicy na rachunek bankowy Wnioskodawcy. W chwili obecnej Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem zlecił zarządzanie kamienicy innemu podmiotowi, który w podobnym zakresie, co poprzedni zarządzający, zajmuje się zarządzaniem nieruchomością oraz obsługą najemców. Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem kamienicy pokrywają proporcjonalnie do posiadanych udziałów koszty utrzymania obiektu, wszelkich jego napraw oraz remontów. Ponadto aktywność Wnioskodawcy związana z wynajmem lokali mieszczących się w kamienicy ogranicza się do pokrywania kosztów zarządcy nieruchomości oraz uzyskiwania przychodu z wynajmu lokali znajdujących się w kamienicy.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, że w czerwcu 2011 roku zakupił lokal znajdujący się na poddaszu kamienicy, jednakże sprzedał go w grudniu 2011 roku. Lokal ten nie był przedmiotem najmu.

W chwili obecnej Wnioskodawca jest również właścicielem mieszkania nr 3. Nie jest on również przedmiotem najmu. Zamieszkuje w nim Wnioskodawca.

Wnioskodawca nie prowadzi biura w celu obsługi najemców. Nie podejmuje działań marketingowych w celu poszukiwania nowych najemców, którzy mogliby zaoferować mu wyższą cenę za czynsz.

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, że w chwili obecnej prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółki akcyjnej.

Nieruchomości zakupione przed 2002 roku były przedmiotem majątku osobistego małżonków, objętego małżeńską wspólnością ustawową, a w wyniku podziału majątku w 2002 roku przypadły Wnioskodawcy i są składnikami jego majątku osobistego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu najmu oraz dzierżawy nieruchomości opisanych w stanie faktycznym należy uznać za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. za przychody z działalności gospodarczej, a w konsekwencji przychodów tych nie można uznać za przychody, o których mowa art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, tj. za przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, w tym również dzierżawy, poddzierżawy działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wskazane źródła klasyfikują uzyskiwane przez osoby fizyczne przychody według poszczególnych kategorii, co umożliwia wskazanie sposobu i zasad ich opodatkowania. Katalog źródeł przychodów jest katalogiem rozłącznym, co oznacza, że jeden konkretny przychód może zostać zakwalifikowany tylko i wyłącznie do jednego źródła przychodów.

Mimo trudności w zaklasyfikowaniu danego przychodu nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód byłby zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego. Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww ustawy odrębnymi źródłami przychodów są:

pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3 tego przepisu);
najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6 tego przepisu).

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Przychodem z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ww ustawy, są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Przepis art. 14 ust. 2 pkt 11 ww ustawy koreluje z art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu najem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Zatem przychody uzyskiwane z tytułu najmu można zaliczyć do odrębnego od pozarolniczej działalności gospodarczej źródła przychodów, jakim jest najem, dzierżawa, wyłącznie wtedy, gdy najem ten nie jest wykonywany w warunkach określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź gdy przedmiotem najmu nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

W świetle powyższego, po pierwsze, przychodami z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ww ustawy, są przychody z tych umów, które dotyczą składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Składnikami majątku, o których mowa, będą przede wszystkim środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą to także inne - niż środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne - przedmioty faktycznie wykorzystywane w prowadzonej działalności.

Kwalifikacja przychodów z najmu (dzierżawy) w tym przypadku jest ograniczona istnieniem związku pomiędzy wynajmowanym składnikiem majątku a prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem przedmiotem najmu (dzierżawy) są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, najem lub dzierżawa nieruchomości traktowane są jako pozarolniczą działalność gospodarcza. W konsekwencji, aby rozpatrywać możliwe zasady opodatkowania osiąganych z tytułu najmu (dzierżawy) przychodów w pierwszej kolejności należy ustalić, czy dana umowa najmu (dzierżawy) generująca przychody jest zawierana w ramach prowadzonej przez podatnika działalności w tym zakresie, czy generuje przychody poza tą działalnością (tak Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 13 stycznia 2012 r., sygnatura IPPB1/415-952/11-2/IF). Wnioskodawca w chwili obecnej prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki osobowej oraz spółek kapitałowych. Przedmiotowe nieruchomości nie są składnikami, które wykorzystywane są lub byłyby przez Wnioskodawcę w prowadzonych w formie spółek działalnościach gospodarczych z wyjątkiem części nieruchomości opisanej w stanie faktycznym, jako hala produkcyjna. Część wskazanej hali produkcyjnej wynajmowana jest na rzecz spółki jawnej, która ma odrębną podmiotowość prawną i której Wnioskodawca jest wspólnikiem, przy czym nieruchomość ta nie stanowi środka trwałego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przedmiotem działalności tej spółki nie jest najem lub dzierżawa. Spółka ta w najętej części hali produkcyjnej prowadzi laboratorium mikrobiologiczne. Pozostałe nieruchomości wskazane w stanie faktycznym również nie stanowią środków trwałych związanych z prowadzonymi działalnościami gospodarczymi w formie ww. spółek. Ponadto przedmiotem działalności wskazanych spółek nie jest najem lub dzierżawa. Wszystkie wskazane w stanie faktycznym nieruchomości są składnikami majątku osobistego Wnioskodawcy. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w jego przypadku przychody z najmu (dzierżawy) wskazanych we wniosku nieruchomości nie są przychodami z najmu (dzierżawy) składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Po drugie, przychody z najmu (dzierżawy) mogą stanowić przychody z działalności gospodarczej w warunkach wskazanych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi jednak na fakt, iż w przepisach ww ustawy. nie ma zawartych wprost reguł, kiedy dany przychód stanowi przychód, którego źródłem jest pozarolnicza działalność gospodarcza polegająca na najmie (dzierżawie) (art. 10 ust. 1 pkt 3) a kiedy źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 6) co do zasady decyzję w tym zakresie podejmuje podatnik.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych, m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez:

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2012 r., nr IPPB1/415-115/12-2/EC, który stwierdził: „z powyższego wynika, iż co do zasady podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mogą wybrać, czy najem nieruchomości będzie przez nich prowadzony w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też w ramach tzw. najmu prywatnego. Od wyboru dokonanego przez podatnika zależy kwalifikacja uzyskiwanych z tego tytułu przychodów do odpowiedniego źródła przychodów (z pozarolniczej działalności gospodarczej, bądź z najmu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy). Wskazać również należy, iż w świetle przepisów powyższej ustawy wybór kwalifikacji i sposobu rozliczania przychodów w ramach źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, bądź najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, zależy od podatnika. Nie jest zatem ograniczony ilością posiadanych mieszkań lub lokali, lecz charakterem zawartych umów najmu przedmiotowych nieruchomości, które nie stanowią składników związanych z działalnością gospodarczą (...)";
Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 stycznia 2012 r., nr ILPB1/415-1225/11-2/AMN, który stwierdził: „na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolniczą działalność gospodarcza (...) W przypadku likwidacji działalności gospodarczej polegającej m.in. na wynajmie, a tym samym przedmiotem najmu nie będą składniki majątku związane z działalnością gospodarczą - najem nieruchomości stanowił będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody uzyskiwane z najmu mogą być opodatkowane - zgodnie z wolą podatnika - na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Zatem, wnioskodawca może po zlikwidowaniu swojej działalności gospodarczej, w ramach której świadczy usługi wynajmu powierzchni własnej nieruchomości rozpocząć wynajem tych powierzchni korzystając ze zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym wg stawki 8,5%.";
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2011 r., nr IPPB1/415-1143/10-2/EC, który stwierdził: „co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolniczą działalność gospodarcza (...) Wnioskodawca zamierza wycofać nieruchomości z ewidencji środków trwałych, oraz dokonać zmiany we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej polegającej na wykreśleniu z zakresu działalności - wynajmu nieruchomości na własny rachunek. Wnioskodawca zamierza wynająć przedmiotowe nieruchomości oraz nieruchomości nabyte w przyszłości w ramach najmu prywatnego opodatkowanego zryczałtowanym podatkiem od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż wnioskodawca może w dowolnie przez siebie wybranym terminie zakończyć działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości, wówczas przychody uzyskiwane z tego tytułu będą stanowić źródło przychodu, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 8,5%, pod warunkiem, złożenia w terminie, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, oświadczenia o wyborze tej formy opodatkowania.";
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 października 2012 r., nr IBPBII/2/415-999/12/ŁCz, który stwierdził: "Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolniczą działalność gospodarcza."

Zdaniem Wnioskodawcy skoro ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem (dzierżawę) prawo kwalifikacji przychodów osiąganych z najmu (dzierżawy) to Wnioskodawcy przysługuje prawo wyboru źródła przychodu spośród źródła, które zostało wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. lub źródła, które zostało wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również interpretacje prawa podatkowego wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 maja 2012 r., nr ILPB1/415-217/12-2/IM, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 kwietnia 2010 r., nr IBPBII/1/415-121/10/ASz.

Co więcej, zdaniem Wnioskodawcy podejmowane przez niego działania nie mogą stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową - wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9 ustawy. Treść definicji zawartej w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. daje podstawę by przyjąć, iż dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. by był to jeden z rodzajów działalności wymienionych w lit. a-c tego przepisu oraz by łącznie spełnione były trzy warunki:

prowadzenie jej w celu osiągnięcia dochodu - przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;
wykonywanie jej w sposób ciągły - jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań;
prowadzenie jej w sposób zorganizowany - co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Spełnienie wyżej wskazanych warunków łącznie jest przesłanką uznania danej działalności za działalność gospodarczą. Zdaniem Wnioskodawcy aktywność, którą prowadzi nie spełnia jednak wszystkich wyżej wskazanych warunków. Co prawda podejmowane przez Wnioskodawcę czynności mają na celu osiągnięcie dochodu, co wynika z charakteru umowy najmu (dzierżawy). Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny umowa najmu to umowy o charakterze odpłatnym, podobnie zgodnie z art. 693 § 1 wskazanej ustawy umowa dzierżawy to umowy o charakterze odpłatnym. Zarówno najemca, jak i dzierżawca zobowiązani są do płacenia czynszu na rzecz Wnioskodawcy. Jednakże zdaniem Wnioskodawcy czynności podejmowane przez niego nie są wykonywane w sposób ciągły. To, że Wnioskodawca zawarł umowy najmu oraz umowę dzierżawy na kilka lat nie świadczy o tym, że jego działalność ma cechy prowadzenia w sposób ciągły. Umowy najmu, jak również umowy dzierżawy zawarte zostały na czas nieokreślny lub na czas określony. Świadczenie wynajmującego ma zatem charakter trwały, gdyż polega na trwałym zachowaniu się wynajmującego przez cały okres najmu. Z faktu, iż wynajem (dzierżawa) jest kontynuowany przez wiele lat nie można wyciągać wniosku, iż jest on prowadzony w sposób ciągły. Wnioskodawca w przypadku umowy najmu hali produkcyjnej, mieszkania nr 1 oraz dzierżawy gospodarstwa rolnego zawarł umowy na czas nieokreślony, w przypadku zaś umowy najmu mieszkania nr 2 wnioskodawca zamierza po upływie czasu jej obowiązywania nadal wynajmować to mieszkanie aktualnemu najemcy, w przypadku zaś lokali znajdujących się w kamienicy Wnioskodawca zlecił działania profesjonalnemu podmiotowi czynności związane z zarządem nieruchomością, jak i obsługą podmiotów najmujących lokale (Wnioskodawca nie zajmuje się osobiście obsługą osób najmujących lokale w kamienicy), zarządca działa w jego imieniu. Okoliczności te świadczą jednoznacznie, że Wnioskodawca nie podejmuje działań w sposób częstotliwy. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Tymczasem Wnioskodawca nie planuje podejmować działań typowych dla prowadzenia działalności gospodarczej, nie szuka nowych najemców, nie zawiera umów krótkoterminowych, które pozwoliłyby mu na zwiększenie osiąganych dochodów.

Ponadto aktywność Wnioskodawcy nie spełnia przesłanki prowadzenia jej w sposób zorganizowany, przez którą należy rozumieć podporządkowane działania polegające na racjonalnym gospodarowaniu środkami, w tym uczestnictwie w obrocie gospodarczym. O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może świadczyć wyodrębnienie istnienia pewnych składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności, czy też przyjęcie przez dany podmiot określonej formy organizacyjno-prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności gospodarczej, choć tych okoliczności nie należy uważać za element decydujący o zorganizowanym charakterze prowadzonych działań. Ponadto podejmowanie działań marketingowych, reklamowanie się przy użyciu zróżnicowanych metod i środków mogłoby również przemawiać za tym, że dane działania są działaniami o zorganizowanym charakterze. Tymczasem jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca nie wyodrębnił składników, które służyłyby mu do prowadzenia działalności w zakresie najmu ani też nie posiada zaplecza biurowego. Ponadto Wnioskodawca nie dokonał wpisu w ewidencji działalności gospodarczej. Najemców poszukiwał korzystając z biura pośrednictwa nieruchomościami lub zamieścił informację na ogrodzeniu nieruchomości (hali produkcyjnej). W przypadku najemców kamienicy ich poszukiwaniem zajmuje się zarządca, działający w imieniu Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadził działań marketingowych, nie korzystał ze zróżnicowanych metod i środków promocji. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny i uporządkowany. Wnioskodawca czerpie jedynie pożytki z posiadanego majątku osobistego. Jego działania nie są działaniami o charakterze zawodowym, profesjonalnym, które wymagałyby posiadania odpowiedniej wiedzy, kwalifikacji oraz umiejętności. Działania Wnioskodawcy nie mają cech działań profesjonalisty. Świadczy o tym chociażby korzystanie z usług biur pośrednictwa nieruchomościami, czy też przekazanie zarządu nieruchomościami podmiotom, które mają w tym zakresie odpowiednią wiedzę, doświadczenie, kwalifikacje lub inne cechy, które gwarantują prawidłowe zarządzanie nieruchomościami. Podkreślić należy, że liczba wynajmowanych lokali nie jest czynnikiem przesądzającym o zakwalifikowaniu wynajmu jako przychodu pochodzącego ze źródła, jakim jest pozarolniczą działalność gospodarcza. Nawet wynajmowanie wielu lokali nie powinno automatycznie prowadzić do zajęcia stanowiska, że najem (dzierżawa) jest świadczony w ramach działalności gospodarczej. Stanowisko takie wyraził m.in. - dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 10 maja 2012 r., nr IPTPB1/415-150/12-2/ASZ oraz dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 5 sierpnia 2011 r., nr IPPB1/7415-464/H-2/JB. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy wynajmowanie oraz dzierżawa nieruchomości opisanych w stanie faktycznym nie ma cech ciągłości ani zorganizowania, dlatego też uznać należy, że najem oraz dzierżawa nie są wykonywane w warunkach określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, źródłem przychodów uzyskiwanych przez niego z tytułu najmu oraz dzierżawy opisanych w stanie faktycznym nieruchomości nie może być działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, gdyż nie zaistniały wszystkie przesłanki wskazane w art. 5a pkt 6 tej ustawy. Przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę nie są również przychodami z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym przychody te należy uznać za przychody, których źródłem, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

pozarolnicza działalność gospodarcza,
najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową – wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ustawy daje podstawę by przyjąć, iż dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą konieczne jest m.in. by był to jeden z rodzajów działalności wymienionych w lit. a-c oraz by łącznie spełnione były trzy warunki:

prowadzenie w celu osiągnięcia dochodu – przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
wykonywanie w sposób ciągły – jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań.
prowadzenie w sposób zorganizowany – co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Przy czym, możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Zatem przychody uzyskiwane z tytułu najmu można zaliczyć do odrębnego od pozarolniczej działalności gospodarczej źródła przychodów, jakim jest najem, dzierżawa, wyłącznie wtedy, gdy najem ten nie jest wykonywany w warunkach określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź gdy przedmiotem najmu nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Podatnik uzyskujący przychody z tytułu najmu, dzierżawy, zobowiązany jest przede wszystkim uwzględnić warunki o których mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jedynie wówczas, gdy prawidłowo oceni, że jego aktywność zarobkowa nie spełnia przesłanek o których mowa ze wskazanym powyżej przepisie, oraz jeżeli przedmiotem najmu nie są składniki majątkowe związane z działalnością gospodarczą, podatnik ma prawo kwalifikacji przychodów z tytułu najmu, dzierżawy do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do zaprezentowanego stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż charakter czynności przedstawionych we wniosku - daje podstawy do kwalifikacji tego typu aktywności zarobkowej Wnioskodawcy do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. najmu, dzierżawy. We wniosku podano bowiem, że wynajmowane nieruchomości stanowią własność prywatną Wnioskodawcy i nie są związane z działalnością gospodarczą, zostały zakupione za prywatne środki finansowe (tj. niezwiązane z działalnością gospodarczą), nie będą wprowadzone do jakiejkolwiek ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca nie prowadzi odrębnej działalności gospodarczej w zakresie najmu czy zarządzania nieruchomościami. Ponadto z wniosku nie wynikają okoliczności, które pozwoliłyby na uznanie, że czynności prowadzone są w sposób zorganizowany i ciągły.

Przychody uzyskiwane z tytułu umów najmu, które nie są zawierane w ramach działalności gospodarczej mogą być opodatkowane na zasadach ogólnych albo zgodnie z wolą podatnika ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych określonym w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne, w tym: przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z treści art. 6 ust. 1b ww. ustawy wynika, że przychody uzyskane z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1a, podlegają opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych również, jeżeli są uzyskiwane przez podatników, o których mowa w art. 8 ust. 1.

Jak stanowi art. 6 ust. 4 pkt 1 lit. a i b ustawy, podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 150.000 euro, lub uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 150.000 euro.

Wskazać przy tym należy, iż limit w kwocie 150.000 euro określony w art. 6 ust. 4 ww. ustawy, umożliwiający skorzystanie ze zryczałtowanej formy opodatkowania dotyczy wyłącznie przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, nie dotyczy zaś przychodów z najmu.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) tej ustawy, dla przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

W przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego (art. 9 ust. 4 ustawy).

Reasumując, przychody uzyskane z tytułu umów najmu i dzierżawy wskazanych we wniosku nieruchomości i gruntów, jeżeli czynności te nie są wykonywane w warunkach charakterystycznych dla działalności gospodarczej, wynikających z omawianego art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą zostać zaliczone do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. wyżej art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego – o ile Wnioskodawca złoży, z zachowaniem ustawowego terminu stosowne oświadczenie, przychody z tego tytułu będą mogły być opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Należy jednak zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ ustali, że wykonywany przez Wnioskodawcę najem, dzierżawa - wbrew twierdzeniom zawartym w złożonym wniosku - wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego mającego miejsce w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. organ stwierdza, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin