INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2008 r. (data wpływu 29 stycznia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 25 lutego 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek podpisany został przez wspólników.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, w związku z czym pismem z dnia 15 lutego 2008 r., znak ILPB1/415-87/08-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19 lutego 2008 r., a w dniu 25 lutego 2008 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – spółka cywilna - prowadzi działalność gospodarczą w dwóch obiektach, których współwłaścicielami są wspólnicy Spółki (jeden obiekt jest współwłasnością wspólnika A, drugi obiekt jest współwłasnością wspólnika B), obiekty te nie są wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może zaksięgować w koszty zakup materiałów do remontu tych obiektów...
2. Czy Spółka może zaksięgować w koszty wszystkie opłaty związane z utrzymaniem tych obiektów (np. opłata użytkowania wieczystego oraz podatek od nieruchomości)...

Zdaniem Wnioskodawcy, obiekty, które posiadają wspólnicy Spółki są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, której przedmiotem jest produkcja wyrobów budowlanych. W jednej z hal Spółka prowadzi produkcję, a także znajdują się pomieszczenia biurowe i socjalne. W drugiej hali natomiast znajdują się pomieszczenia magazynowe. W celu osiągnięcia przychodu Spółka zmuszona jest ponosić koszty na utrzymanie obiektów. Są to drobne remonty, opłaty podatku od nieruchomości i opłata użytkowania wieczystego.

Wnioskodawca uważa, że mimo, iż budynki te nie są wprowadzone do ewidencji środków trwałych to Spółka spełnia warunki, aby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na utrzymanie obiektów w stanie umożliwiającym prowadzenie działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak wynika z powyższego, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów określonego wydatku wymaga łącznego spełnienia trzech podstawowych przesłanek, które zakładają, że:

• wydatek musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• wydatek ten nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ustawy,
• powinien być właściwie udokumentowany.

Zaliczenie konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od powiązania poniesionego kosztu z działalnością podatnika. Musi więc istnieć bezpośredni lub chociażby tylko potencjalny związek przyczynowy między wydatkiem a uzyskanym przychodem, bądź też między wydatkiem a istnieniem (zachowaniem) źródła przychodów. Kolejnym warunkiem jest właściwe udokumentowanie tego wydatku. Powyższe przesłanki muszą być przy tym spełnione łącznie.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Podatek od nieruchomości nie został wymieniony w katalogu zawartym w przepisach art. 23 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatek wyłączony z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Opłaty podatku od nieruchomości – budynków wykorzystywanych dla potrzeb działalności gospodarczej, będące pośrednimi kosztami trudno jest przypisać konkretnym przychodom z działalności gospodarczej, ponieważ wpływają na całokształt działalności przedsiębiorcy. Niemniej jednak są one kosztem poniesionym racjonalnie i pozostają w związku z funkcjonowaniem prowadzonej przez Spółkę działalności.

Odnosząc się do kwestii, czy poniesione przez Spółkę wydatki na remont budynków wykorzystywanych na potrzeby działalności będą stanowić koszty uzyskania przychodów należy posłużyć się definicją remontu, zawartą w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych tego pojęcia nie reguluje. Zgodnie z powołanym powyżej przepisem remont to wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Zatem wydatki na remont mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonywanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej, czy użytkowej budynku.

Tak więc kwoty wydatkowane przez wspólników w związku z utrzymaniem ww. budynków w tym podatek od nieruchomości, opłata za wieczyste użytkowanie gruntów oraz remont budynków podlegają zaliczeniu w momencie ich poniesienia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej – stosownie do ww. art. 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka cywilna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne – wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.