Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-588/12-2/ASZ
z 21 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2012 r. (data wpływu 24 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 19 listopada 2010 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę z Miejskim Urzędem Pracy na refundację kosztów wyposażenia stanowiska pracy dla bezrobotnego w kwocie 18.600,00 zł. Za ww. kwotę (tj. 18.600 zł brutto = 15.245,00 zł netto + 3.354,10 zł VAT) dnia 29 listopada 2010 r. zakupiła samochód ciężarowy marki Fiat Panda. W związku z wydaniem na początku własnych pieniędzy samochód zaliczyła do środków trwałych i zgodnie z art. 22 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonała jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Pojazd posiada stosowne zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, iż jest pojazdem ciężarowym. W dniu 13 grudnia 2010 r. Wnioskodawczyni dostała z Urzędu Pracy, zgodnie z umową, refundację poniesionego wydatku w wysokości 18.600 zł i wówczas dokonała wyksięgowania kwoty z kosztów, gdyż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów od tej części wartości środka trwałego, która została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Kwotę netto 15.245,90 zł wyksięgowano z kosztów, a odliczony wcześniej podatek VAT w wysokości 3.354,10 zł dodano do przychodu.

W dniu 16 listopada 2010 r. Wnioskodawczyni złożyła pismo do Miejskiego Urzędu Pracy z prośbą o wyrażenie zgody na wniesienie ww. samochodu do Spółki cywilnej, którą chciała utworzyć ze swoim przyszłym wspólnikiem od dnia 1 stycznia 2011 r. Po słownej zgodzie, jaką Wnioskodawczyni otrzymała od Dyrektora Miejskiego Urzędu Pracy, ww. samochód wniosła do Spółki cywilnej jako wkład własny z dniem 3 stycznia 2011 r. Na tą okoliczność wystawiła fakturę VAT z dnia 3 stycznia 2011 r. i samochód ten został zaliczony do środków trwałych nowej Spółki. Ponadto nadmienia, iż nie zostały wówczas dokonane żadne odpisy amortyzacyjne od tego pojazdu.

Niestety w dniu 22 grudnia 2010 r. do Wnioskodawczyni zostało wysłane pismo, które otrzymała po 3 stycznia 2011 r. z negatywną odpowiedzią. Dyrektor Miejskiego Urzędu Pracy nie wyraził zgody na przystąpienie do Spółki cywilnej bez obowiązku zwrotu przyznanej refundacji. W dniu 10 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała decyzję o zwrocie przyznanej Jej kwoty wraz z odsetkami. Po długotrwałym odwoływaniu się od otrzymanej decyzji, dnia 7 lipca 2011 r. wystąpiła z pismem do Miejskiego Urzędu Pracy z prośbą o rozłożenie zadłużenia na raty i o umorzenie odsetek. W dniu 18 sierpnia 2011 r. otrzymała ostateczną i pozytywną dla Niej decyzję o rozłożeniu zadłużenia, tj. kwoty 18.600,00 zł na 24 raty po 775,00 zł.

W obecnym czasie samochód ciężarowy marki Fiat Panda wykorzystywany jest wyłącznie do działalności Spółki cywilnej, której jest własnością i służy tylko i wyłącznie do prowadzenia bieżącej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z obowiązkiem oddania całości zrefundowanej wcześniej kwoty dotyczącej zakupu samochodu ciężarowego marki Fiat Panda, Wnioskodawczyni może zaliczyć całą kwotę, tj. 18.600,00 zł w koszty Spółki?

Zdaniem Wnioskodawczyni, całą wartość 18.600 zł stanowiącą zrefundowaną kwotę może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów prowadzonej bieżącej działalności Spółki cywilnej na koniec roku 2012 (jest to drugi rok prowadzenia działalności gospodarczej w formie Spółki cywilnej), ponieważ z dniem wniesienia samochodu do Spółki, tj. 3 stycznia 2011 r. nie były odliczone żadne odpisy amortyzacyjne od tego pojazdu. Ostatecznie cała wartość samochodu będzie pokryta własnymi środkami. Zgodnie bowiem z decyzją Urzędu Pracy Wnioskodawczyni będzie ją spłacała przez 24 raty po 775 zł. Raty są regulowane zgodnie z harmonogramem, począwszy od września 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22d ust. 2 powołanej ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do treści art. 22k ust. 8 ww. ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, iż do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych winny być wprowadzone składniki majątku stanowiące środki trwałe. Natomiast definicja środków trwałych (art. 22a ust. 1 ww. ustawy) wskazuje, iż są to składniki majątku stanowiące własność lub współwłasność podatnika wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w dniu 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z inną osobą fizyczną zawiązała Spółkę cywilną. Wnioskodawczyni przed zawiązaniem Spółki, prowadziła indywidualną pozarolniczą działalność gospodarczą. W dniu 3 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni w ramach wkładu do nowo utworzonej Spółki cywilnej wniosła środek trwały (samochód ciężarowy). Na tą okoliczność wystawiła fakturę VAT z dnia 3 stycznia 2011 r. i samochód ten został zaliczony do środków trwałych nowej Spółki. Jednakże nie zostały wówczas dokonane żadne odpisy amortyzacyjne od tego pojazdu.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych uzależnione jest od wprowadzenia ich do stosownej ewidencji, jednakże wprowadzenia środków trwałych do ewidencji należy dokonać nie później niż w miesiącu ich przekazania do używania. Natomiast jednorazowego odpisu amortyzacyjnego należy dokonać w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do tej ewidencji. Zatem, skoro Wnioskodawczyni, jako wspólnik Spółki cywilnej, przedmiotowy środek trwały wprowadziła w 2011 r. do ewidencji środków trwałych, stwierdzić należy, iż w 2012 r. nie może skorzystać z tzw. jednorazowej amortyzacji.

Z uwagi na to, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do drugiego wspólnika Spółki cywilnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.