INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2008 r. (data wpływu 29 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług dostawy i montażu stolarki budowlanej w obiektach budownictwa mieszkaniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług dostawy i montażu stolarki budowlanej w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie dostawy i montażu stolarki drzwiowej m.in. do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług lub ich części oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych wg PKOB w dziale 12. Za wykonane usługi wystawia klientom faktury VAT z podatkiem wg stawki 7% po odebraniu od nich oświadczenia, że miejsca dostawy lub montażu są objęte definicją społecznego budownictwa mieszkaniowego zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy. W związku z treścią zmiany wprowadzonej § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca zaprzestał od 20 lutego 2008 r. dokonywania weryfikacji, czy obiekty spełniają wymagania do zaliczenia ich do społecznego budownictwa mieszkaniowego i stosuje stawkę podatku 7%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy według przepisu § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), podatnik świadczący usługi dostawy i montażu stolarki drzwiowej w lokalach mieszkalnych i innych obiektach wymienionych w § 5 ust. 1a ww. rozporządzenia, ma prawo stosować stawkę podatku 7% do dnia 31 grudnia 2010 r. bez badania, czy obiekty spełniają warunki definicji społecznego budownictwa mieszkaniowego...

Zdaniem Wnioskodawcy z przepisu § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przy równoczesnym obowiązywaniu art. 41 ust. 12a – 12c ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przy świadczeniu usług dostawy i montażu do obiektów wymienionych w tych przepisach podatnik ma prawo stosować stawkę podatku 7% do dnia 31 grudnia 2010 r. bez badania, czy obiekty spełniają warunki definicji społecznego budownictwa mieszkaniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wysokość stawek podatku ustawodawca określił w art. 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83. art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 129 ust. 1.

Art. 41 ust. 12 stanowi, iż stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym według treści ust. 12a ww. artykułu rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Stosownie do ust. 12b do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Według art. 41 ust. 12c w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującego od dnia 1 stycznia 2008 r. przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Ponadto, zgodnie z § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

• w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Wnioskodawca wskazał, iż dokonuje dostawy i montażu stolarki drzwiowej m.in. do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych oraz budynków instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12. Jeśli zatem w wymienionych budynkach i lokalach Wnioskodawca wykonuje usługę montażu z użyciem własnych materiałów (stolarki) może na podstawie powołanych przepisów stosować obniżoną 7% stawkę podatku.

Jednak w przypadku usługi montażu stolarki w lokalach użytkowych znajdujących się w ww. budynkach obowiązuje stawka podstawowa.

Ponadto podkreślenia wymaga fakt, że wymienione regulacje dotyczące preferencyjnej stawki podatku nie mają zastosowania w sytuacji dokonania wyłącznie dostawy (sprzedaży) stolarki przez Wnioskodawcę.

Nadmienić należy, iż przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nakładają obowiązek badania, czy budynki, w których wykonywane są usługi, spełniają warunki kwalifikujące je do budownictwa mieszkaniowego. Należy podkreślić, że to podatnik podlega na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu, rozumianemu jako nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego, w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach – art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Ewentualne zatem niezgodności pomiędzy rzeczywistym stanem faktycznym a danymi wynikającymi z dokumentacji służącej rozliczaniu należności podatkowych mogą spowodować dla podatnika ujemne konsekwencje w zakresie obciążeń podatkowych.

Ponadto zgodnie z § 9 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług objętych stawką podatku niższą od podstawowej, należy wskazać na fakturze symbol towaru lub usługi określony w klasyfikacjach statystycznych. W przypadku, gdy ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy nie powołują tego symbolu, należy podać przepis, na podstawie którego podatnik stosuje obniżoną stawkę podatku.

Odnosząc się natomiast do okresu obowiązywania regulacji dotyczących stosowania obniżonych stawek podatku dla usług wykonywanych przez Wnioskodawcę, należy wyjaśnić, że okresu tego nie określono w krajowych przepisach aktualnie obowiązujących. Możliwość stosowania preferencyjnej stawki podatku dla usług wykonywanych przez Wnioskodawcę została dla Polski przedłużona do 31 grudnia 2010 r. art. 128 Dyrektywy Rady 2007/75/WE z dnia 20 grudnia 2007 r. zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do niektórych przepisów tymczasowych dotyczących stawek podatku od wartości dodanej. Kształtując przepisy krajowe ustawodawca może wykorzystać możliwość wynikającą z tego przepisu, regulacja ta nie nakłada jednak obowiązku w tym zakresie. A zatem wysokość stawki podatku dla przedmiotowych usług należy określać każdorazowo na gruncie obowiązujących w kraju przepisów dotyczących podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.