INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21.01.2008 r. (data wpływu 28.01.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku zapomogi pieniężnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.01.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku zapomogi pieniężnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 12.11.2007 r. pracownica firmy X zwróciła się z wnioskiem o przyznanie zapomogi z Zakładowego Funduszu …. W uzasadnieniu podała, że 13.06.2007 r. uległa wypadkowi w drodze do pracy co jej zdaniem pogorszyło znacznie sytuację finansową. Niezdolność do pracy w związku z powyższą okolicznością trwała od 13.06.2007 r. do 31.08.2007 r. Za czas tej niezdolności pracownica otrzymała wynagrodzenie oraz zasiłek chorobowy w wysokości 100%. Zapomoga została przyznana i pracodawca odprowadził od tego świadczenia zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z takim stanowiskiem nie zgodziła się pracownica podnosząc, że opisana wyżej sytuacja uzasadnia w świetle art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie zapomogi od podatku.

W ocenie pracodawcy odprowadzenie podatku od przyznanej zapomogi było słuszne, ponieważ zainteresowana nie udokumentowała długotrwałej choroby – czyli choroby, która z medycznego punktu widzenia określana jest jako choroba przewlekła. Nie przedłożyła też dokumentów na okoliczność, że zdarzenie to spowodowało uszczerbek na zdrowiu.

Pismem z dnia 10.03.2008 r. Nr IPPB2/415-184/08-2/JS tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia ww. wniosku poprzez wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego, tj. sprecyzowanie czy zapomoga została przyznana z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i w jakiej wysokości.

Powyższe uzupełniono w terminie w dniu 25.03.2008 r. informując, iż zapomoga została przyznana z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości 500 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odprowadzenie podatku przez pracodawcę było słuszne...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Brak dodatkowego dokumentu medycznego (poza drukiem ZLA) potwierdzającego skutki zaistniałego wypadku w dniu 13.06.2007 r. nie daje podstaw odstąpienia od naliczenia i odprowadzenia podatku od przyznanej zapomogi zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 26.07.2007 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 (dotyczącego świadczeń pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia) i pkt 79 (dotyczącego świadczeń pomocy społecznej).

W związku z tym, że ustawodawca nie wyjaśnia użytych w powołanym wyżej przepisie pojęć należy odwołać się do literalnego brzmienia niniejszego przepisu. Do chorób długotrwałych zaliczyć należy zatem wszelkie choroby przewlekłe, jak również takie, które mają długotrwały przebieg i wymagają leczenia w sposób stały lub przez długi okres. Nie sposób jednak odwołać się do konkretnych ram czasowych przesądzających o tym, jak długo ma trwać choroba, by możliwe było objęcie zapomogi wypłacanej w związku z tą chorobą zwolnieniem z opodatkowania. Powyższe nakazuje więc analizowanie każdego przypadku indywidualnie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest zapisów określających sposób dokumentowania zdarzeń uprawniający do skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego. Skoro zatem ustawa nie definiuje szczególnego udokumentowania zdarzeń należy kierując się przepisem art. 180 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa / Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. (jako dowód dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem). Podanie o zapomogę powinno być udokumentowane aktualnymi dowodami, potwierdzającymi stan faktyczny. W przypadku braku należytego udokumentowania zdarzenia zapomoga stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu wraz z innymi dochodami ze stosunku pracy na zasadach określonych w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku długotrwałej choroby fakt jej zaistnienia winien być udokumentowany np. zaświadczeniem lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę lub lekarza rodzinnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż pracownica firmy X otrzymała zapomogę z Zakładowego Funduszu … w wysokości 500 zł, a więc nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł. Ponadto pracownica udokumentowała długotrwałą chorobę zaświadczeniem lekarskim.

Reasumując stwierdzić należy, że wypłacona pracownicy zapomoga z tytułu długotrwałej choroby, poświadczona odpowiednimi dokumentami – zaświadczeniem lekarskim, będzie korzystała ze zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.