INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 19 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków związanych z usługami utylizacyjnymi do kosztów pośrednio bądź bezpośrednio związanych z przychodem oraz rozliczania tych kosztów na przełomie roku podatkowego (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków związanych z usługami utylizacyjnymi do kosztów pośrednio bądź bezpośrednio związanych z przychodem oraz rozliczania tych kosztów na przełomie roku podatkowego (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Działalność biznesowa Spółki polega na zapewnianiu stałej obsługi kontrahentów we wszelkiego rodzaju płyny techniczne, smary oraz oleje (usługa fluidcare). W chwili obecnej praktycznie wszystkie kontrakty realizowane przez Spółkę są rozliczane na zasadzie CPU (COST PER UNIT), co oznacza, że wysokość wynagrodzenia należnego dla Spółki kalkulowana jest w oparciu o średnie, jednostkowe zużycie materiałów koniecznych dla zapewnienia procesu produkcji przez kontrahentów oraz określonej przez Spółkę marży zysku. Wysokość CPU kalkulowana jest przez Spółkę przed podpisaniem kontraktu i obejmuje całość wydatków średnio przypadających na obsługę wyprodukowania określonego elementu (tj. obejmuje koszty materiałów/smarów, koszty usług np. utylizacji zużytych olejów, czyli koszty bezpośrednio związane z przychodem opodatkowanym) oraz jest odpowiednio waloryzowana w poszczególnych okresach tak, aby uwzględnić wzrost cen materiałów i zapewnić Spółce określony poziom dochodowości na świadczonych usługach.

Dla potrzeb zapewnienia należytego poziomu usług Spółka ponosi między innymi następujące wydatki na przełomie lat podatkowych:

• koszty usług utylizacyjnych dotyczące odpadów odbieranych przez Spółkę w zakładach produkcyjnych – Spółka ponosi koszty związane z utylizacją odpadów, do których odbierania zobowiązana jest w zakładach produkcyjnych. Faktura dla Spółki jest wystawiana przez świadczącego usługę utylizacji w grudniu lub w styczniu roku następnego i zawiera opis/wskazanie, iż dotyczy ona usług utylizacyjnych zrealizowanych w grudniu. Przedmiotowe faktury Spółka otrzymuje w styczniu roku następnego.
  
  

Wskazane powyżej wydatki Spółki są związane z realizacją umów podpisanych z kontrahentami, które są realizowane w sposób ciągły, a w konsekwencji są również rozliczane na przełomie lat podatkowych.

Spółka ma wątpliwość odnośnie kwalifikowania wydatków do kosztów bezpośrednich lub innych niż bezpośrednie, a także w zakresie momentu rozpoznania ich jako kosztów uzyskania przychodów. Wątpliwość Spółki dotyczy w szczególności kosztów, które powinny być uznane za inne niż bezpośrednie i zostały udokumentowane (I) fakturami wystawionymi przez dostawców po zakończeniu roku lub (II) fakturami wystawionymi przed zakończeniem roku podatkowego, ale otrzymanymi po zakończeniu tego roku podatkowego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty usług utylizacyjnych dotyczące odpadów odbieranych przez Spółkę w zakładach produkcyjnych będą stanowić koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, czy też koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami... W którym miesiącu (roku podatkowym) powinny zostać rozpoznane dla celów pdop w przypadku, gdy faktury z nimi związane są wystawiane alternatywnie w grudniu lub w styczniu, zaś Spółka otrzymuje je w styczniu i dokonuje ich faktycznego księgowania w styczniu, ujmując je w księgach roku poprzedniego... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Spółki biorąc pod uwagę, że usługi utylizacyjne nabywane przez Spółkę są ściśle powiązane z ilością produkowanych przez kontrahentów elementów, a w konsekwencji z wielkością wynagrodzenia należnego dla Spółki (przychodu podatkowego), w ocenie Spółki powinna ona rozpoznawać wydatki wskazane w powyższym stanie faktycznym jako koszty bezpośrednie. W związku z powyższym Spółka powinna ująć koszty związane z utylizacją odpadów jako koszty uzyskania przychodów w okresie, w którym został rozpoznany korespondujący z nimi przychód, pomimo iż koszt taki może zostać zarachowany w księgi kolejnego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, nie później jednak niż z upływem ustawowego terminu złożenia zeznania podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia, źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Z treści powyższego przepisu wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w art. 16 ust. 1, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą być kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w realnym związku przyczynowo - skutkowym z przychodami – nie wyłączając tych, które związane są pośrednio z uzyskiwanymi przychodami.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Jednak kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów zależy od rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności.Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody.Natomiast koszty uzyskania przychodów pośrednie to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, czyli wydatki poniesione na funkcjonowanie firmy, związane z całokształtem działalności. Kosztów tych nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka ponosi koszty związane z utylizacją odpadów, odbieranych w zakładach produkcyjnych. W związku z tym, iż odpady są neutralną konsekwencją prowadzenia działalności gospodarczej nie można wskazać związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy danym przychodem, a kosztem usługi utylizacyjnej, a więc wydatki ponoszone przez Spółkę związane z utylizacją odpadów zaliczają się do kosztów pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Powyższe oznacza, że dla celów podatkowych koszt należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z rachunkowości. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji oraz stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja). A zapis księgowy powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu (art. 23 ust. 2 ustawy o rachunkowości).

Zatem o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej. Dekret na fakturze powinien wskazywać jako datę ujęcia w kosztach właśnie ten miesiąc, na który przypada data dokonania operacji. Data zapisu księgowego jest tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu.

Reasumując, zarówno w przypadku gdy Spółka otrzymuje faktury wystawiane przez świadczącego usługę utylizacji:

• na koniec roku podatkowego – czyli w grudniu,
• a także po zakończeniu roku podatkowego – czyli w styczniu,

– a opis faktury wskazuje jednoznacznie, że dotyczy ona usług utylizacyjnych zrealizowanych w grudniu, Spółka powinna ująć ww. koszty w księgach rachunkowych miesiąca grudnia.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.