INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31.03.2008 r. (data wpływu 02.04.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości zakupionego znaku towarowego oraz piśmie z dnia 24.06.2008 r. (data nadania 25.06.2008 r., data wpływu 27.06.2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-389/08-2/AJ z dnia 18.06.2008 r. (data nadania 18.06.2008 r., data doręczenia 24.06.2008 r.) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.04.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości zakupionego znaku towarowego

.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Kancelaria Prawnicza prowadzona w formie Spółki komandytowej - na podstawie zawartej umowy, dokonała zakupu znaku towarowego, niezwiązanego z prowadzoną przez nią działalnością - w celu dalszej odsprzedaży. Jedynym przedmiotem działalności spółki jest działalność prawnicza (PKD 69.10.Z) W ramach umowy sprzedaży, została wystawiona faktura VAT. Zgodnie z ustawą o rachunkowości poprzez wartość niematerialną i prawną rozumie się nabyte przez jednostki, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone na potrzeby jednostki i podlegają amortyzacji. Do tych wartości zalicza się m.in. znak towarowy. Jeżeli okres użytkowania wartości niematerialnej nie przekracza roku - zakup stanowi bieżący koszt działalności. Jednocześnie przysługuje odliczenie podatku VAT zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towaru i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spółka ma możliwość dokonania zaliczenia wartości zakupionego znaku towarowego do kosztów uzyskania przychodu w momencie kiedy nastąpiła bądź nastąpi w ciągu roku od zawarcia umowy sprzedaży dalsza odsprzedaż znaku ...

Zdaniem Wnioskodawcy, dalsza odsprzedaż znaku towarowego, stanowić będzie przychód, w związku z tym kosztem uzyskania przychodu jest jego zakup.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
   
   

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.
  
  

Z uwagi na fakt, iż (jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego) znak towarowy jest niezwiązany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, brak jest podstaw faktycznych i prawnych do uznania go za wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą).

Znak towarowy został zakupiony do celów handlowych tj. z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży, zatem niewątpliwie należy go zakwalifikować jako towar handlowy.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. art. 22 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W myśl art. 22 ust. 6b ww. ustawy, w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Stosownie do treści przepisu wyrażonego w § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) określa, iż zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży. Zgodnie z treścią § 30 ww. rozporządzenia w razie prowadzenia księgi przez biuro rachunkowe, zapisy są dokonywane w porządku chronologicznym na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16, oraz sum miesięcznych przychodów wynikających z ewidencji, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 (tj. ewidencji sprzedaży), lub danych wynikających z zestawienia, o którym mowa w § 20 ust. 2 (tj. miesięcznego zestawienia raportów dobowych z kasy rejestrującej), przekazywanych przez podatnika zgodnie z postanowieniami umowy, w czasie zapewniającym prawidłowe i terminowe rozliczenia z budżetem, lecz nie później niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik zakupił znak towarowy nie osiągnął przychodu z jego zbycia, jest on zobowiązany do ujęcia wartości znaku towarowego w spisie z natury na koniec roku. Stosownie bowiem do art. 27 § 1 w/w rozporządzenia podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

W myśl art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

W świetle powyższego u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów niesprzedane towary poprzez różnice remanentowe powiększają kwotę dochodu podlegającego opodatkowaniu za dany rok podatkowy.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny i powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, iż za datę poniesienia kosztu związanego z zakupem znaku towarowego należy uznać dzień wystawienia faktury stanowiącej podstawę do zaksięgowania (ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów) wartości zakupu tego znaku.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż interpretacja nie mocy wiążącej dla wspólników spółki komandytowej, bowiem interpretacja wywiera skutek wyłącznie w stosunku do tego podmiotu, do którego jest skierowana.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.