INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2008 r. (data wpływu 26 luty 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania stawki podatku dla czynności związanych z transportem międzynarodowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania stawki podatku dla czynności związanych z transportem międzynarodowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi związane z obsługą lądowania, parkowania, pasażerów, ładunków i inne na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących przewozy w transporcie, zarówno krajowym, jak i międzynarodowym.

Wnioskodawca dostarcza także towary służące zaopatrzeniu środków transportu lotniczego, w tym: paliwo lotnicze.

Pod rządami ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku, w brzmieniu do 31 grudnia 2007 roku – usługi związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz inne o podobnym charakterze świadczone na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym, jak również: dostawy towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego – opodatkowywano, zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 8 i 18, stawką podatku VAT niezależnie od podmiotu (przewoźnika powietrznego) nabywającego usługę lub towar, lecz w zależności od statusu danego przewozu lub dostawy towarów:

• w wysokości 0% – w przypadkach usług i dostaw towarów w transporcie międzynarodowym (obsługa pasażera, samolotu, ładunku, dostawa paliwa dla samolotu wykonującego rejs przez granicę państwa),
• w wysokości 22% w pozostałych przypadkach.

Przykładowo: usługi wymienione w art. 83 ust. 1 pkt 8, świadczone na rzecz tego samego przewoźnika, opodatkowane były dwoma stawkami podatku VAT: 0% – usługi świadczone dla rejsów międzynarodowych, 22% – usługi świadczone dla rejsów krajowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy stosowanie stawki 0% powinno być uzależnione od podmiotu (przewoźnika) nabywającego daną usługę lub towar na zaopatrzenie statku powietrznego:

  - czy na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym – usługi do rejsów na terenie kraju należy opodatkowywać również stawką 0%,
  - czy na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów pozostałych – usługi do rejsów także "przez granicę państwa" należy opodatkowywać stawką 22%...
2. Jak ustalić, czy i który podmiot wykonuje głównie rejsy w transporcie międzynarodowym
   nbsp – czy wystarczy oświadczenie przewoźnika o wykonywaniu wymienionych czynności głównie w transporcie międzynarodowym...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Stawka właściwa dla czynności wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 8 i 18 uzależniona jest w dalszym ciągu od statusu przewozu (rejsu) na rzecz którego dana usługa lub dostawa towarów jest świadczona, i wynosi:

• 0% – w przypadkach usług i dostaw towarów w transporcie międzynarodowym (obsługa pasażera, samolotu, ładunku, dostawa paliwa dla samolotu wykonującego rejs przez granicę państwa),

• 22% w pozostałych przypadkach.

Status przewoźnika jest istotny w przypadku stosowania stawki 0% dla usług i dostaw towarów w transporcie krajowym, opodatkowanych dotychczas stawką podatku VAT 22%. Przewoźnik powietrzny oraz inny podmiot wykonujący przewozy głównie w transporcie międzynarodowym ma prawo ubiegać się o stosowanie stawki 0% VAT również dla usług i dostaw towarów na zaopatrzenie statków powietrznych (w tym: paliw) w transporcie krajowym.

Ad. 2. Oświadczenie złożone przez przewoźnika powietrznego lub inny podmiot wykonujący głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, jest dokumentem wystarczającym do zastosowania obniżonej stawki VAT 0% dla usług i dostaw wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 8 i 18, świadczonych również na rzecz przewozów krajowych. Oświadczenia składają wyłącznie przewoźnicy powietrzni i inne podmioty wykonujące przewozy głównie w transporcie międzynarodowym, jeśli oczekują opodatkowania usług i dostaw krajowych stawką 0% VAT. Do stosowania stawki 0% VAT w transporcie międzynarodowym (niezależnie od podmiotu wykonującego dany przewóz) wystarczająca jest dotychczas stosowana dokumentacja dotycząca rejsu, nie przewoźnika.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy – stawka podatku VAT stosowana jest w zależności od statusu rejsu, status przewoźnika istotny jest w przypadkach rejsów krajowych opodatkowanych stawką VAT 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 (art. 41 ust.1 ustawy).

Stosownie do zapisu art. 83 ust. 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się m.in.: do usług związanych z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innych o podobnym charakterze usług świadczonych na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym (pkt 8); do dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego używanych głównie do wykonywania transportu międzynarodowego (pkt 18).

W odniesieniu do niektórych z wymienionych powyżej określeń należy posiłkować się zapisami ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696 ze zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 10 tej ustawy, lotem międzynarodowym jest lot, w trakcie którego następuje przekroczenie granicy państwowej. Przewoźnikiem lotniczym jest podmiot uprawniony do wykonywania przewozów lotniczych na podstawie koncesji – w przypadku polskiego przewoźnika lotniczego lub na podstawie odpowiedniego aktu właściwego organu obcego państwa – w przypadku obcego przewoźnika lotniczego – art. 2 pkt 16 wspomnianej ustawy.

Ustawodawca w cytowanych wyżej art. 83 ust. 1 pkt 8 i pkt 18 ustawy o VAT posłużył się w odniesieniu do wymienionych podmiotów zwrotem „wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym”.

Brak definicji legalnej powyższego nieostrego określenia powodować może wątpliwości interpretacyjne. Przy rozstrzyganiu wątpliwości prawnych, należy mieć na uwadze, że w razie wątpliwości interpretacyjnych przepisów prawa podatkowego, zasadą jest ścisła ich interpretacja. W tej sytuacji przy ustalaniu treści cytowanego przepisu należy posługiwać się głównie wykładnią językową. Stosując taką metodę wykładni, należy kierować się znaczeniem słów języka etnicznego oraz tym, że ustawodawca racjonalnie używał takich a nie innych słów. Wykładnia językowa jest bowiem punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni prawa, a także zakreśla jej granice w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym. Uwzględniając powyższe zasady przy wyjaśnianiu wspomnianych wątpliwości konieczne jest odwołanie się do językowego znaczenia wyrazu „głównie”. Według „Współczesnego Słownika Języka Polskiego” (Wydawnictwo Langenscheidt Polska Sp. z o.o., Warszawa 2007, str. 452) głównie oznacza: przede wszystkim, zwłaszcza.

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej spowodowało konieczność dokonywania kompleksowej wykładni przepisów prawa, również w zakresie prawa podatkowego. Od tego momentu zostaliśmy bowiem związani zarówno dotychczasowym prawem wspólnotowym, to jest prawem pierwotnym, prawem wtórnym i wykładnią tego prawa (głównie wykładnią zawartą w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości – ETS), jak i przyszłym prawem wspólnotowym. Stąd też interpretacja prawa podatkowego winna uwzględniać postulaty zupełności i spójności odnoszące się do całego porządku prawnego.

W omawianej sprawie istotne znaczenie ma wyrok ETS z dnia 16 września 2004 r. w sprawie Cimber Air A/S przeciwko Skatteministeriet nr C-382/02. Zapadł on na wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczącego interpretacji art. 15 pkt 6, 7 i 9 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych – powszechny system podatku od wartości dodanej – ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. WE L 145, str. 1 ze zm.). Przedmiotowy przepis prawa stanowi: „Z zachowaniem pozostałych przepisów Wspólnoty, Państwa członkowskie stosują zwolnienie do następujących czynności na warunkach, które należy określić w celu zapewnienia prawidłowego i jednoznacznego stosowania zwolnień oraz wyeliminowania działań mających na celu uchylanie się od opodatkowania, unikanie opodatkowania lub nadużycie prawa:

<…>

  6)dostawa, modyfikacja, naprawa, utrzymanie, czarter oraz najem samolotów używanych przez linie lotnicze świadczące usługi odpłatnie głównie na trasach międzynarodowych oraz dostawa, najem, naprawa oraz utrzymanie sprzętu stanowiącego ich część lub w nich wykorzystywanego;
  7) dostawa towarów do celów zaopatrzenia paliwowego i żywnościowego samolotów, o których mowa w ustępie 6;

<…>

  9) świadczenie usług innych niż usługi, o których mowa w ustępie 6 do zaspokajania bezpośrednich potrzeb samolotów, o których mowa w tym ustępie lub przewożonych przez nie ładunków;

<…>”.

Obecnie jego odpowiednikiem jest art. 148 lit. e, f i g Dyrektywy Rady WE 2006/112 z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. WE L 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 249 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską dyrektywy wiążą każde państwo członkowskie, do którego są kierowane, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawiają jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Przytoczone przepisy dyrektyw stanowiły więc w istocie uzasadnienie prawne do wprowadzenia odpowiednich regulacji krajowych, w tym również zapisu art. 83 ust. 1 pkt 8 i pkt 18 ww. ustawy.

Użycie w przedmiotowych przepisach dyrektywy zwrotu odnośnie linii lotniczych świadczących usługi odpłatnie „głównie na trasach międzynarodowych” spowodowało konieczność ich zinterpretowania przez ETS. Trybunał w cytowanym orzeczeniu stwierdził, że pojęcie to „ma znaczenie dla prawa wspólnotowego i podlega wykładni ścisłej, jako że stanowi podstawę dla zwolnienia od podatku VAT” – pkt 37. „Wykładnia ta winna uwzględniać rozbieżności wynikające z różnych wersji językowych” – pkt 38. W tej sytuacji Trybunał orzekł, że z analizy wynika, iż towarzystwa, których „działalność w dziedzinie obsługi ruchu krajowego odgrywa widocznie mniejszą rolę aniżeli działalność międzynarodowa, należy uznać za towarzystwa obsługujące głównie transport w ruchu międzynarodowym” – pkt 39. Trybunał zaakcentował jednoznacznie widocznie większą, a nie tylko większą rolę transportu międzynarodowego. Wskazał jednocześnie, że w ocenie tych proporcji należy uwzględniać wszystkie czynniki, które wskazują na relatywne znaczenie danego rodzaju transportu. Nie można więc ograniczyć się w takiej analizie tylko np. do ilości lotów. Dla przykładu ETS podkreślił szczególną rolę oceny dochodów z działalności – pkt 40.

Ad. 1.

Przepis art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy umożliwia zastosowanie stawki 0% do szerokiego zakresu usług („oraz inne usługi o podobnym charakterze”), a jedynym rzeczywistym ograniczeniem jest osoba odbiorcy przedmiotowej usługi.

Cechą wspólną zarówno dla przewoźników powietrznych, jak i dla innych podmiotów, na rzecz których są świadczone usługi związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innych o podobnym charakterze, jest warunek że wykonują oni rejsy w transporcie międzynarodowym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% do wykonywanych przez siebie usług związanych z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innymi usługami o podobnym charakterze, jeśli ich beneficjentem jest przewoźnik powietrzny (i inny podmiot) wykonujący głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, przy czym konieczna jest widocznie większa rola transportu międzynarodowego. Ponadto stawkę 0% Wnioskodawca może stosować, gdy dostawa paliwa służąca zaopatrzeniu środków transportu lotniczego jest wykorzystywana do wykonywania transportu głównie międzynarodowego. Zgodnie z ogólną definicją, transport – jest to przemieszczanie (przewóz) osób i dóbr materialnych (ładunków) przy użyciu odpowiednich środków technicznych. Tak więc nie można uznać, że dla każdego przypadku kiedy samolot będzie leciał poza terytorium kraju możliwe jest zastosowanie stawki 0%.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Warunek ten dotyczy posiadania dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności wykonane zostały przy zachowaniu warunków do stosowania stawki podatku w wysokości 0%. Ustawodawca nie określił katalogu tych dokumentów. Stąd uznać należy, że może nim być każdy dokument (np. oświadczenie), który jednoznacznie potwierdza spełnienie warunków dla zastosowania tej stawki podatku.

Oznacza to, że nawet jeśli przewoźnik powietrzny (lub inny podmiot) świadczy tylko usługi transportu międzynarodowego, to i tak podmiot wykonujący usługi, o których mowa w przepisie art. 83 ust. 1 pkt 8 i pkt 18 ustawy, musi posiadać dokumentację niezbędną w celu zastosowania preferencyjnej stawki.

Należy jednak podkreślić, że to podatnik podlega na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu, rozumianemu jako nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego, w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach – art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Tak jak co do zasady uznać należy, że jednoznaczne oświadczenie złożone przez przewoźnika lub inny podmiot o wykonywaniu przewozów głównie w transporcie międzynarodowym, będzie wystarczającym dowodem pozwalającym na zastosowanie przez podatnika stawki podatku 0%, to jednak ewentualne niezgodności w tej dokumentacji mogą spowodować dla niego ujemne konsekwencje w zakresie obciążeń podatkowych.

Zatem słuszne jest stanowisko Spółki, że należy stosować stawkę 0% w przypadku świadczonych usług na rzecz przewoźników powietrznych, którzy głównie wykonują przewozy w transporcie międzynarodowym i takie oświadczenie złożą. Zastosowanie preferencyjnej stawki w takim przypadku odnosi się zarówno do lotu będącego transportem międzynarodowym, jak i krajowym.

Reasumując, zastosowanie stawki 0% odnosi się do czynności związanych z rodzajem rejsu mającego charakter transportu międzynarodowego, pod warunkiem posiadania odpowiedniej dokumentacji (np. oświadczenia), z której jednoznacznie wynika, że wykonane przez Wnioskodawcę czynności miały związek z transportem międzynarodowym. Nieistotnym w tej sytuacji, w świetle ustawy Prawo lotnicze, pozostaje status przewoźnika (kontrahent krajowy, czy zagraniczny). Istotnym jest rodzaj wykonywanych przez przewoźnika usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.