Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-827/12/RS
z 4 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2012 r. (data wpływu 5 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 29 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca choruje na zanik mięśni (dystrofia mięśniowa kończyn dolnych i górnych). Odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne od września 2010 r. współfinansowała Fundacja Pomocy Chorym. Od stycznia 2012 r. z uwagi na brak funduszy ww. Fundacja nie współfinansuje rehabilitacji Wnioskodawcy, zatem koszty rehabilitacji ponosi sam. Stan zdrowia Wnioskodawcy jest potwierdzony orzeczeniami lekarskimi, które zalecają rehabilitację ruchową.

Wnioskodawca posiada decyzję z dnia 18 sierpnia 2009 r. wydaną przez ZUS o ustaleniu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz samodzielnej egzystencji, przyznanej bezterminowo. Wydatki za zabiegi rehabilitacyjne zostaną udokumentowane rachunkami wystawionymi przez specjalistę fizykoterapii prowadzącego działalność w zakresie rehabilitacji i masażu leczniczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone na zabiegi rehabilitacyjne w miejscu zamieszkania, tj. we własnym mieszkaniu a nie w zakładzie leczniczym lub opiekuńczo-pielęgnacyjnym, Wnioskodawca może odliczyć od osiągniętego dochodu za 2012 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty wydatków poniesionych na zabiegi rehabilitacyjne dokonywane w miejscu zamieszkania mogą zostać odliczone od dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b–7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 stanowi, iż wydatkami, o których mowa powyżej są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

W myśl art. 26 ust. 7d powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z kolei w świetle art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:



1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności,



2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:



1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie do art. 26 ust. 7c ww. ustawy, w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2. okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
3. okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W katalogu wydatków podlegających odliczeniu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej ustawodawca wymienił m. in. wydatki poniesione na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg rehabilitacyjny”, zatem konieczne jest wyjaśnienie tego pojęcia w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca choruje na zanik mięśni (dystrofia mięśniowa kończyn dolnych i górnych). Odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne od września 2010 r. współfinansowała Fundacja Pomocy Chorym. Od stycznia 2012 r. z uwagi na brak funduszy ww. Fundacja nie współfinansuje rehabilitacji Wnioskodawcy, zatem koszty rehabilitacji ponosi sam. Stan zdrowia Wnioskodawcy jest potwierdzony orzeczeniami lekarskimi, które zalecają rehabilitację ruchową.

Wnioskodawca posiada decyzję z dnia 18 sierpnia 2009 r. wydaną przez ZUS o ustaleniu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz samodzielnej egzystencji, przyznanej bezterminowo. Wydatki za zabiegi rehabilitacyjne zostaną udokumentowane rachunkami wystawionymi przez specjalistę fizykoterapii prowadzącego działalność w zakresie rehabilitacji i masażu leczniczego.

Wskazać przy tym należy, iż warunkiem odliczenia wydatków związanych z odpłatnością za zabiegi rehabilitacyjne jest posiadanie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, a w szczególności potwierdzających odbycie zleconych, niezbędnych zabiegów rehabilitacyjnych. Jednocześnie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa do odliczenia ww. wydatków od przeprowadzania zabiegów rehabilitacyjnych w wyspecjalizowanej placówce.

Mając zatem na względzie przedstawiony stan faktyczny i prawny stwierdzić należy, że Wnioskodawcy jako osobie niepełnosprawnej, w stosunku do której orzeczono całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji, w sytuacji korzystania z zabiegów przeprowadzonych w Jego mieszkaniu, które można zakwalifikować do zabiegów rehabilitacyjnych oraz po spełnieniu wszystkich wskazanych w ustawie warunków przysługuje prawo odliczenia od dochodu w zeznaniu podatkowym za 2012 r. wydatków poniesionych na ich wykonanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.