INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej D…L..P…, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2008 r. (data wpływu 21 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – spółka leasingowa, zwana dalej finansującym, zawarła w dniu 5 kwietnia 2007 r. z kontrahentem – zwanym korzystającym, umowę leasingu operacyjnego. Prawa i obowiązki stron, warunki używania, utrzymania i naprawy przedmiotu leasingu oraz konsekwencje utraty lub uszkodzenia przedmiotu leasingu, także świadczenia odszkodowawcze zostały uregulowane w Ogólnych Warunkach Leasingu – dalej OWL.

Przedmiot umowy leasingu uległ uszkodzeniu wskutek pożaru. Zgodnie z zapisem OWL, korzystający ponosi ryzyko utraty oraz całkowitego lub częściowego zniszczenia przedmiotu leasingu, również wskutek działania siły wyższej. W przypadku utraty lub całkowitego zniszczenia przedmiotu leasingu, umowa leasingu wygasa. Wskutek wygaśnięcia umowy z powyższego powodu, korzystający jest zobowiązany zapłacić finansującemu kwotę odpowiadającą aktualnej wartości nieuszkodzonego przedmiotu leasingu, jednak nie mniej niż sumę uzgodnionych opłat za resztę stałego lub kalkulacyjnego okresu leasingu, określonego w umowie leasingu. Przy ustalaniu każdorazowej kwoty minimalnej odlicza się zaoszczędzone nakłady finansującego oraz inne korzyści uzyskane przez niego z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy, przede wszystkim korzyści z tytułu odsetek.

Wnioskodawca podaje, że z OWL wynika również, iż finansujący jest zobowiązany wypłacić korzystającemu świadczenie odszkodowawcze, uzyskane od ubezpieczycieli lub innych osób trzecich, po przeprowadzeniu przez korzystającego naprawy przedmiotu leasingu lub zapłaceniu kwoty z tytułu rozwiązania umowy leasingu, czyli tzw. kara umowna oraz koszty napraw serwisowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

W jakim momencie i w jakiej wysokości finansujący powinien rozpoznać przychód z tytułu świadczeń uzyskanych od korzystającego w wyniku wygaśnięcia umowy leasingu – tzw. kara umowna, koszty napraw...

Zdaniem Wnioskodawcy, wskutek wygaśnięcia umowy leasingu powstaje dla korzystającego obowiązek zapłaty na rzecz finansującego tzw. kary umownej określonej w OWL. Kwota ta odpowiada aktualnej wartości przedmiotu leasingu, jednak nie może być ona mniejsza niż suma uzgodnionych opłat za resztę stałego lub kalkulacyjnego okresu leasingu, określonego w umowie leasingu. Wnioskodawca podaje, że kwotę tą pomniejsza się o zaoszczędzone nakłady finansującego oraz inne korzyści uzyskane przez niego z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Wnioskodawca podał, że za datę powstania przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności – wskazano na treść art. 12 ust. 3a ww. ustawy. Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, zdaniem Wnioskodawcy za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego, określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku – zgodnie z art. 12 ust. 3c ww. ustawy. Wnioskodawca podał, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3 ww. artykułu, do którego nie stosuje się ust. 3a oraz ust. 3c ww. ustawy, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty – zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie należności uzyskane od korzystającego w tym również kary umowne, są należnościami wynikającymi z zawartej umowy leasingu. W związku z tym, Wnioskodawca uważa, że przychody te należy zakwalifikować do przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy. Wnioskodawca podał, iż cechą umowy leasingu jest to, że świadczenia należne finansującemu mają charakter świadczeń okresowych i stają się należne. W związku z tym, przychód z tytułu otrzymania przez finansującego kwoty należności określonej w OWL, powstanie zdaniem Wnioskodawcy w terminie płatności przedmiotowej kwoty.

Wnioskodawca podaje, że przychód z tytułu otrzymania przez finansującego odszkodowania wynikającego z zawartej umowy ubezpieczenia, powstanie u finansującego w momencie jego otrzymania – zgodnie z art. 12 ust. 3e ww. ustawy.

Wnioskodawca uważa ponadto, iż zgodnie z ustaleniami zawartymi w OWL, finansujący przekaże korzystającemu uzyskane świadczenia odszkodowawcze, natomiast finansujący wystawi na korzystającego fakturę, ale kwota do zapłaty zostanie pomniejszona o kwotę odszkodowania, wynikającego z umowy ubezpieczenia. Wnioskodawca podaje więc, że tym samym faktycznym przychodem finansującego będzie kwota należna wynikająca z wystawionej faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z kontrahentem umowę leasingu. Prawa i obowiązki stron, warunki używania, utrzymania i naprawy przedmiotu leasingu oraz konsekwencje utraty lub uszkodzenia przedmiotu leasingu, także świadczenia odszkodowawcze zostały uregulowane w Ogólnych Warunkach Leasingu (OWL). Zgodnie z zapisem OWL, w przypadku utraty lub całkowitego zniszczenia przedmiotu leasingu, umowa leasingu wygasa. Dodatkowo finansujący jest zobowiązany wypłacić korzystającemu świadczenie odszkodowawcze, uzyskane od ubezpieczycieli, po przeprowadzeniu przez korzystającego naprawy przedmiotu leasingu lub zapłaceniu kwoty z tytułu rozwiązania umowy leasingu (kara umowna, koszty napraw).

Nie ulega wątpliwości, iż przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług w zakresie umów leasingu. W tym też kierunku zorganizowana została Jego ciągła aktywność. Uzyskiwanie odszkodowań wiąże się wyłącznie z przypadkami niewykonania umów wiążących się z przedmiotem Jego działalności. Uzyskiwanie tych odszkodowań zachodzi w przypadku określonych zdarzeń (w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy leasingu), których Zainteresowany nie jest w stanie zaplanować, ale również nie ma wpływu na ich wystąpienie. Dlatego pojawienie się pewnego zdarzenia w kontekście prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, np. uzyskanie odszkodowania, nie oznacza automatycznie, iż zdarzenie to ma bezpośredni związek z tą działalnością w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten nie może mieć zastosowania przy wypłacie odszkodowań.

Reasumując, przychód z tytułu świadczeń uzyskanych od korzystającego w wyniku przedterminowego wygaśnięcia umowy leasingu powinien być rozpoznany na zasadzie przewidzianej w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. z chwilą faktycznego otrzymania przez Wnioskodawcę tych świadczeń.

Natomiast przychodem Wnioskodawcy będzie kwota należna do zapłaty przez korzystającego, pomniejszona o kwotę odszkodowania, tj. kwota wynikająca z wystawionej faktury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.