INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20.03.2008 r. (data wpływu 26.03.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania kursu walut do wyceny otrzymanych faktur - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.03.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania kursu walut do wyceny otrzymanych faktur.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka A... Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”, „A...”) dokonuje transakcji z podmiotami państw Unii Europejskiej oraz państw trzecich. W wyniku tych transakcji Spółka otrzymuje faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotowy zakup towarów, import towarów, zakup usług. Spółka jest przedsiębiorcą, który wybrał podatkową metodę rozliczania różnic kursowych. Spółka zapoznała się z treścią pisma Ministerstwa Finansów o rozliczaniu kosztów uzyskania przychodów z dnia 8 marca 2007 roku nr MB8/102/2007.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaki kurs waluty należy stosować do wyceny otrzymanych faktur... Czy właściwym będzie kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, na który ujęto w księgach rachunkowych koszt, czy kurs średni ogłoszony przez NBP z dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia otrzymanej faktury...

Zdaniem wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15a ustawy o CIT różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy pomiędzy wartościami:

• poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP i wartości tego kosztu z dnia zapłaty przeliczonego wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.
  
  

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury, albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń miedzy okresowych kosztów. Przez średni kurs ogłaszany przez NBP należy rozumieć kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu. Kosztem poniesionym jest koszt wynikający z otrzymanej faktury albo innego dowodu.

Z powyższych uregulowań Spółka wnioskuje, że koszt poniesiony powinien być wyceniony wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień jego ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury.

Wątpliwości Spółki budzi stanowisko Ministra Finansów z dnia 8 marca 2007 r. nr MB8/102!2007, w którym Minister Finansów wprawdzie stwierdza, że datę powstania kosztu podatkowego określa moment zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, ale jednocześnie wyjaśnia, że dzień wystawienia faktury może być uwzględniany przy ustaleniu różnic kursowych. Zdaniem Ministra Finansów w celu ujednolicenia rozliczeń podatkowych z ewidencją rachunkową związana z transakcjami walutowymi uzasadnione jest aby do przeliczenia waluty obcej należy przyjąć datę wynikającą z faktury, czyli zastosować kurs średni NBP z dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 ustawy.

Stosownie do art. 15a ust. 2 pkt 2 ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Natomiast stosownie do art. 15a ust. 3 pkt 2 ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Art. 15a ust. 6 ustawy stanowi, że przez średni kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Z powyższego przepisu wynika, że we wszystkich sytuacjach, w których należy stosować średni kurs NBP, przyjmuje się go z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu, za który uważa się dzień wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty – dzień uregulowania zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potracenia wierzytelności.

Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych decyduje o podatkowym momencie potrącenia kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), tj. o dacie powstania kosztu podatkowego, a nie o dacie rozliczania różnic kursowych na zobowiązaniach. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Natomiast dla celów ustalenia różnic kursowych stosuje się przepisy art. 15a ustawy, z których wynika, iż do przeliczenia waluty obcej należy przyjmować datę wynikającą z faktury lub innego dowodu, a nie datę ujęcia (zaksięgowania) kosztu. Dla celów podatku dochodowego należy zatem stosować kurs średni NBP z dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu.

W związku z powyższym stanowisko Spółki uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.