INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Ośrodka Kultury, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2008 r. (data wpływu: 1 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie utworzenia instytucji kultury w miejsce jednostki budżetowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie utworzenia instytucji kultury w miejsce jednostki budżetowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Ośrodek Kultury działający jako samorządowa jednostka organizacyjna, finansowana w 100% przez Urząd Gminy i Miasta. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, świadczący usługi w zakresie wychowania, edukacji i upowszechniania kultury (PKD 9231F), uzyskuje również dochody z najmu lokalu mieszkalnego, wynajmu garaży, wynajmu sali konferencyjnej i z wynajmu sprzętu nagłaśniającego.

W dniu 28 grudnia 2007 r. Rada Miejska Gminy, podjęła uchwałę o utworzeniu w miejsce poprzedniej jednostki samorządowej instytucji kultury –Ośrodek Kultury, dokonano wpisu do rejestru kultury, który prowadzi organizator, tj. Urząd Gminy i Miasta. Dochody jakie uzyskuje jednostka ze świadczonych usług są zwolnione i opodatkowane. Udział sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem wynosi 54%. Podatek naliczony obliczono w proporcji, zgodnie z art. 90 ustawy o VAT, która wynosiła 54%. Samorządowa instytucja kultury –Ośrodek Kultury, uzyskała nowy Regon, mimo, że nie zmieniono PKD, nadano jej nowy NIP, prowadzi tę samą działalność co wykonywała będąc poprzednio jednostką budżetową. Jednostka nie dokonywała zakupów towarów i środków obrotowych, kupowała wyposażenie, środki trwałe z tego tytułu odliczała VAT w wysokości 54%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle ustawy o VAT, art. 14 w związku z art. 15 w związku z likwidacją jednostki budżetowej i powstaniem instytucji kultury, która przejmie cały majątek likwidowanej jednostki należy objąć spisem z natury wyposażenie i środki trwałe i opodatkować je podatkiem VAT wg cen nabycia skoro nowopowstała jednostka (instytucja kultury) kontynuuje tę samą działalność...
2. Czy nowoutworzona jednostka kultury, zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, jest zobowiązana dokonać korekty podatku naliczonego...

Zdaniem Wnioskodawcy, Ośrodek Kultury – jednostka budżetowa wykonuje te same zadania statutowe co nowo utworzona instytucja kultury. Zmiana statusu z jednostki budżetowej na instytucję kultury spowodowała zgodnie z przepisami o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej i dokonanie wpisu do rejestru kultury, że nabyła osobowość prawną. Jest to jedyna zmiana organizacyjna. Nowoutworzona jednostka kultury będzie czynnym podatnikiem podatku VAT, przejmie cały majątek po jednostce budżetowej. Wyposażenie i środki trwałe będą służyć dalszej działalności statutowej. W związku z kontynuacją działalności nie ma likwidacji, nie może być zwrotu podatku VAT obliczonego wg cen nabycia, nawet w sytuacji, gdy przysługiwało odliczenie tylko w 54%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że w dniu 28 grudnia 2007 r. uchwałą Rady Miejskiej Gminy, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9, art. 9 ust. 1 i art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 9, art. 11 i art. 13 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 ze zm.)   – utworzono gminną jednostkę organizacyjną, działającą w formie samorządowej instytucji kultury.

Nowoutworzonej jednostce, w miejsce jednostki budżetowej, został nadany nowy numer NIP i zyskała ona miano osoby prawnej.

Podstawą prawną zmian form organizacyjnych jednostek budżetowych jest ustawa z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.)

Przepis art. 21 ww. ustawy brzmi:

„Art. 21. 1. Jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych przepisów, tworzą, łączą, przekształcają w inną formę organizacyjno-prawną i likwidują:

1. ministrowie, kierownicy urzędów centralnych, wojewodowie oraz inne organy działające na podstawie odrębnych przepisów - państwowe jednostki budżetowe;
2. organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego - gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe.
3. Tworząc jednostkę budżetową organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.
4. Likwidując jednostkę budżetową organ, o którym mowa w ust. 1, określa przeznaczenie mienia znajdującego się w użytkowaniu jednostki; w przypadku państwowej jednostki budżetowej decyzja o przeznaczeniu tego mienia jest podejmowana w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.
5. Należności i zobowiązania likwidowanej jednostki budżetowej przejmuje organ, który podjął decyzję o likwidacji, z zastrzeżeniem ust. 7.
6. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do łączenia jednostek budżetowych.
7. Przekształcenie jednostki budżetowej w inną formę organizacyjno-prawną wymaga uprzednio jej likwidacji.
8. Należności i zobowiązania jednostki budżetowej likwidowanej w celu przekształcenia w inną formę organizacyjno-prawną może przejąć utworzona jednostka.”

Z powyższych unormowań wynika, że przekształcenie jednostki budżetowej w inną formę organizacyjno-prawną wymaga przeprowadzenia jej formalnej likwidacji.

Przepis art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług normuje dodatkowy przedmiot opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

• rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
• zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Z powyższego przepisu wynika, że w przypadku likwidacji jednostki budżetowej i powstania instytucji kultury, nie powstaje obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług objętego spisem z natury wyposażenia i środków trwałych będących na stanie jednostki.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego uregulowania wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym wskazana zasada wyłącza możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do czynności zwolnionych.

Zgodnie natomiast z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Dokonanie takiego podziału powoduje, że podatnik odlicza podatek związany ze sprzedażą opodatkowaną, natomiast nie odlicza podatku związanego ze sprzedażą zwolnioną.

Jeśli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się, zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W myśl art. 90 ust. 4 cyt. ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ww. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica miedzy proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4, a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Ponadto zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru związane jest z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione lub nie podlegały opodatkowaniu - do obliczenia korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Stosownie natomiast do art. 91 ust. 9 ww. ustawy, w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału), o których mowa w art. 6 pkt 1, korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zakładu (oddziału).

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że w przypadku nowoutworzonego podmiotu nie występuje obowiązek dokonania korekty podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.