INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2008 r. (data wpływu 21 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ciążących na komorniku sadowym egzekwującym zaległe wynagrodzenie za pracę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ciążących na komorniku sądowym egzekwującym zaległe wynagrodzenie za pracę.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W wyniku egzekucji komorniczej otrzymała Pani zaległe wynagrodzenie za pracę. Wypłata nastąpiła w kwocie brutto. Komornik nie odprowadził od wyegzekwowanej kwoty podatku do urzędu skarbowego i składek do ZUS. Po przeprowadzeniu czynności wyjaśniających przez właściwe miejscowo urzędy skarbowe komornik wystawił informację PIT-11, w której wykazał kwotę zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego wynagrodzenia i kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne. Jednakże wspomniany dokument wystawiony został za okres od 1 maja do 31 maja 2007 roku i wykazane zostały w nim koszty uzyskania przychodu za jeden miesiąc, podczas gdy wyegzekwowana kwota wynagrodzenia dotyczyła siedmiu miesięcy. Po uzyskaniu PIT-11 zwróciła Pani komornikowi kwotę wykazanej zaliczki na podatek dochodowy oraz kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne. Podkreśla Pani, iż komornik nie naliczył składki na ubezpieczenie społeczne, pomimo, iż Pani zwracała się do niego kilkakrotnie z prośbą o wyjaśnienie powyższej sprawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Kto w przedstawionej powyżej sytuacji ma obowiązek prawidłowego naliczenia i odprowadzenia składki ZUS od wyegzekwowanego wynagrodzenia, zaliczek na podatek dochodowy oraz naliczenia kosztów uzyskania przychodów, a także sporządzenia informacji PIT-11...
2. Czy obowiązek ten ciąży na komorniku, którego należy traktować jako płatnika wyegzekwowanego wynagrodzenia...

Zdaniem Wnioskodawcy ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 roku ze zm. w art. 42e wyraźnie stanowi, iż komornik w sytuacji gdy dokonuje wypłaty za pracę staje się płatnikiem zaliczki na podatek i jako taki ma obowiązki wynikające z treści art. 39 i 42c ww. ustawy dotyczące terminowego i prawidłowego przekazywania informacji zgodnie z art. 22, 26, 27b, 39 i 42c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 84 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 42e ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w przypadku gdy za zakład pracy wypłaty świadczeń określonych w art. 12 dokonuje komornik sądowy lub podmiot niebędący następcą prawnym zakładu pracy, przejmujący jego zobowiązania wynikające ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, jest obowiązany, jako płatnik, do poboru zaliczki na podatek, stosując do wypłacanych świadczeń najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przy obliczaniu zaliczki, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się:

1. koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1,
2. składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), potrącane w danym miesiącu, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1 i 2 zmniejsza się o kwotę:

1. o której mowa w art. 32 ust. 3,
2. składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w danym miesiącu zgodnie z odrębnymi przepisami, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 1 pkt 2 i ust. 2.

Kwoty pobranych zaliczek na podatek płatnik przekazuje w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnik jest obowiązany przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnik jest obowiązany przekazać podatnikowi i do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – inne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

Z przepisów tych wprost wynika, iż w sytuacji, gdy komornik sądowy dokonuje egzekucji zaległego wynagrodzenia za pracę, przejmuje obowiązki płatnika i wobec tego jest zobowiązany do naliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy. Przy obliczaniu zaliczki stosuje się najniższą stawkę podatkową i należy uwzględnić: koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy, składki na ubezpieczenie społeczne potrącone w danym miesiącu (zgodnie z odrębnymi przepisami). Zaliczkę obliczoną w powyżej podany sposób zmniejsza się o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3 tj. stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej oraz o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne (pobranej w danym miesiącu zgodnie z odrębnymi przepisami).

Podkreślić należy, że przy obliczaniu należnej zaliczki na podatek dochodowy płatnik może uwzględnić jedynie składki społeczne faktycznie potrącone w danym miesiącu, natomiast w sytuacji gdy nie dokonał potrącenia tej składki od dochodu wówczas brak jest podstaw do jej odliczenia od podstawy opodatkowania.

Na komorniku sądowym spoczywa również obowiązek terminowego przekazania informacji podatkowej (PIT-11) podatnikowi i właściwemu organowi podatkowemu oraz przekazania pobranych zaliczek na rachunek tego organu.

Odnosząc się natomiast do poruszonej w opisie stanu faktycznego kwestii wysokości kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych przez komornika sądowego przy obliczeniu zaliczki na podatek dochodowy należy stwierdzić, iż zostały one obliczone prawidłowo tj. zgodnie z treścią art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych jest limitowana i to zarówno w skali miesiąca, jak i całego roku. Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów mogą być uwzględniane przez płatnika jedynie w miesiącu, w którym pracownik otrzymuje przychody ze stosunku pracy.

Tym samym, jeżeli komornik sądowy wypłacił Pani w danym miesiącu zaległe wynagrodzenie wyegzekwowane od pracodawcy za siedem miesięcy pracy, mógł on przy obliczaniu zaliczki na podatek uwzględnić tylko koszty uzyskania za jeden miesiąc i w takiej wysokości koszty te wykazać w informacji PIT-11.

Należy jednak pamiętać, że zaliczki na podatek dochodowy mają charakter tymczasowy, a możliwość uwzględnienia pełnych kosztów uzyskania przychodów za przepracowane miesiące istnieje na etapie sporządzania przez podatnika zeznania rocznego. Podatnik wówczas ma możliwość uwzględnienia w zeznaniu rocznym kosztów uzyskania przychodów za wszystkie miesiące, w których świadczył pracę.

Jednocześnie informuje się, że tutejszy organ dokonuje interpretacji przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników i dyrektorów izb celnych, nie jest zatem właściwy w kwestii interpretowania przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, w tym naliczania i poboru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.