INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2008r. (data wpływu 20 marca 2008r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 czerwca 2008r. (data wpływu 27 czerwca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez biegłego sądowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez biegłego sądowego.
Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 czerwca 2008r. (data wpływu 27 czerwca 2008r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-482/08/AS z dnia 12 czerwca 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W myśl art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług za wykonywanąsamodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1 tego artykułu, nie uznajesię czynności „z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14,poz. 176 ze zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane zezlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawnypomiędzy zlecającym wykonanie tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialnościzlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich".

Ustawodawca w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjął, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, uważa się między innymi pkt 5) tj. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym.

Biegły sądowy zobowiązany jest do wydania opinii na podstawie Postanowienia Sądu lub Prokuratury o dopuszczenie dowodów z opinii biegłego na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005r. (Dz.U. z 26 stycznia 2005r.) oraz dekretu z dnia 26 października 1950r. o należności świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 28 października 1950r.) i art. 278 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964r. kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z dnia 1 grudnia 1964r.).
A więc obowiązek wykonania opinii przez biegłego na potrzeby toczącej się sprawy wynika z „Postanowienia", wyznaczającego termin sporządzenia opinii pod rygorem kary grzywny, a nie z dobrowolnie zawartej umowy pomiędzy stronami: zleceniodawcą i zleceniobiorcą. Ponadto biegły zobowiązany jest do uczestniczenia w sprawie sądowej, do której wydawał opinię, na podstawie otrzymanego „Wezwania biegłego pod rygorem nałożenia grzywny stawiennictwo osobiste obowiązkowe".

Wynagrodzenie biegłego sądowego wypłacane jest na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodów z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz.U. z 1975r. nr 46, poz. 254) w związku z art. 5 pkt. 1 lit. a) ustawy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w związku z art. 15 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy budżetowej wyznaczają podstawę bazową ustalenia stawki godzinowej dla biegłego sądowego.
Podstawa nie przewiduje wynagrodzenia ubruttowionego stawką podatku VAT, tj. netto + VAT jest stawką brutto.

Wynagrodzenie ustalone przez biegłego na podstawie karty pracy, w której podawane są godziny pracy, dni pracy i zakres wykonywanych prac może być zaskarżone przez strony sprawy (pozwanego lub powoda lub łącznie) lub pomniejszone przez Sędziego prowadzącego sprawę według jego uznania. Przyznanie wynagrodzenia biegłemu następuje na podstawie „Postanowienia" Sądu, często nie pokrywające się wynagrodzeniem ustalonym w oparciu o nakłady pracy i koszty dodatkowe (np. niższe stawki za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych od ogólnie obowiązujących).

Podstawa ustalonego wynagrodzenia dla biegłych opodatkowanych podatkiem VAT jest niższa o 22% od ustalonej według obowiązujących ustaw podanych powyżej i jest zróżnicowana dla emerytów biegłych - nie płacących podatku VAT i biegłych czynnie pracujących, którym narzucono z mocy nadinterpretacji płacenie podatku VAT.

Wnioskodawca zwrócił się we własnym imieniu i we własnej sprawie.

Wnioskodawca jest biegłym sądowym od 2005r. i wykonuje opinie dla potrzeb Sądu i Prokuratury do nadal. W katach do 2007r. Wnioskodawca nie przekroczył limitu 10.000 EURO. W drugiej połowie 2007r. limit ten został przekroczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy biegli sądowi wykonując ekspertyzy i opinie dla sądu w ogóle powinni być objęci podatkiem VAT i z jakich obowiązujących przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług wynika obowiązek płacenia podatku VAT przez biegłych sądowych i zastosowanie limitu 10.000 EURO wynikającego z prowadzenia działalności gospodarczej, skoro czynności biegłego wymienione są w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako czynności nie stanowiące działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy biegły sądowy otrzymując Postanowienie o wydaniu opinii, która jest jednym z materiałów dowodowych do toczącej się sprawy, jest do tego zobowiązany pod rygorem kary grzywny, a więc nie jest to ani umowa zlecenie, ani o dzieło a tym bardziej dobrowolnym zawiązaniem stosunku pracy pomiędzy zlecającym a wykonawcą. Niezależnie od innej prowadzonej działalności gospodarczej czy pracy na umowę o pracę, Postanowienie Sądu wyznaczające termin 21-30 dni sporządzenia opinii dla biegłego jest obowiązkiem. Wynagrodzenie ustalane jest w oparciu o przepisy jednostek budżetowych, nie przewidujących podatku VAT. Wysokość wynagrodzenia uzależniona jest od godzin przepracowanych - trudności zagadnienia tematycznie. Nie jest to działalność gospodarcza, w której pozyskuje się zleceniodawców poprzez składanie ofert, przetargów czy podpisywania umów ze zleceniodawcami dobrowolna.

Zdaniem Wnioskodawcy wykonanie opinii jako materiału dowodowego do spraw sądowych (cywilnych czy karnych) nie podlega ustawie o VAT ani też nie można uznać jej jako działalność gospodarczą. Wynagrodzenie biegłego sądowego są wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinny podlegać tylko temu podatkowi w wysokości przyznanego wynagrodzenia przez Sąd na podstawie wydanego Postanowienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Na przedmiotowy zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług składają się czynności mające swą genezę w prawie cywilnym, jak i w innych gałęziach prawa materialnego. Wyłączenia i zwolnienia są wyjątkiem od ogólnej zasady opodatkowania. Ich ograniczone zastosowanie wynika z oczywistych przesłanek, które przyświecały ustawodawcy i zostały określone w powołanej ustawie oraz w przepisach wykonawczych.

Dla uznania czy czynności wykonywane przez biegłych sądowych podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług niewystarczająca jest analiza w zakresie przedmiotu opodatkowania bez dokonania ustaleń odnośnie zakresu podmiotowego objętego uregulowaniami tej ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje m.in. wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność ta została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

W art. 15 ust. 3 cyt. ustawy wymieniono czynności, których nie uznaje się za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą. Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 6 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu m. in. sądowym.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie te czynności określone w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które realizowane są w oparciu o stosunek prawny, w ramach którego zostaną sformułowane elementy określające warunki osobistego wykonywania czynności w ramach danego stosunku prawnego, a także przejęcie odpowiedzialności zlecającego (w omawianym przypadku sądu lub innego organu władzy) wobec osób trzecich za czynności wykonującego zlecenie. Czynności wymienione w ww. art. 13 ust 6, które są realizowane w oparciu o stosunek prawny, w którym nie określono odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich, za czynności wykonującego zlecenie - jako niespełniające wymogów wymienianych w art. 15 ust 3 ustawy o podatku od towarów i usług – podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z tytułu samodzielnej działalności gospodarczej.

Odnośnie stanowiska Wnioskodawcy, iż konstrukcja art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT nie odpowiada art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyjaśnić należy, iż w cytowanym wyżej przepisie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT ustawodawca odnosi się do przychodów określonych i zdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak wyraźnie wskazuje jakie są skutki prawne uzyskania tych przychodów na gruncie ustawy o VAT. Ustawa o VAT posługuje się swoimi pojęciami, a ustawa o podatku dochodowym swoimi. Przychody uzyskiwane przez biegłych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają opodatkowaniu jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, natomiast na gruncie ustawy o VAT biegły jest podatnikiem, ponieważ jest osobą fizyczną, wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą.

Wnioskodawca twierdzi, iż obowiązek wykonania opinii przez biegłego wynika z „Postanowienia” wyznaczającego termin sporządzenia opinii pod rygorem kary grzywny, a nie z dobrowolnie zawartej umowy pomiędzy stronami: zleceniodawcą i zleceniobiorcą. Zwrócić jednak należy uwagę, iż w przedmiotowej sprawie wykonanie czynności następuje na podstawie więzów tworzących stosunek prawny o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, jednak w przypadku sporządzania przez biegłego opinii nie można powiedzieć, iż sąd bierze na siebie odpowiedzialność za jego czynności.

W konsekwencji powyższego biegły nie może korzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług albowiem w stosunku prawnym łączącym sąd z biegłym nie występują przesłanki wymienione tym przepisie. W szczególności biegły sądowy ponosi odpowiedzialność wobec organu orzekającego oraz wobec osób trzecich za wykonywane przez siebie czynności.

W związku z niespełnieniem jednego z warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę (sporządzanie opinii) z nakazu Sądu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca zaznacza, iż niezależnie od innej prowadzonej działalności gospodarczej czy pracy na umowę o pracę, termin 21-30 dni na sporządzenie opinii dla biegłego, wyznaczony w Postanowienie Sądu jest obowiązkiem biegłego. Zwrócić w tym miejscu należy również uwagę, iż wpis danej osoby na listę biegłych sądowych następuje na wniosek zainteresowanego i za jego zgodą, zatem biegły z pełną świadomością przyjmuje na siebie nie tylko prawo do wynagrodzenia, ale również pewne obowiązki wynikające z tego faktu.

W związku z powyższym nie można uznać za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, że wykonanie opinii jako materiału dowodowego do spraw sądowych (cywilnych czy karnych) nie podlega ustawie o VAT ani też nie można uznać jej za działalność gospodarczą. Jak bowiem wyżej wykazano, czynności wykonywane przez biegłych nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Zatem czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych, a biegły w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Bez znaczenia dla sprawy pozostaje podnoszona przez Wnioskodawcę kwestia, że podstawa bazowa ustalenia stawki godzinowej dla biegłego nie przewiduje wynagrodzenia ubruttowionego stawką podatku VAT. Podatnicy winni bowiem sami opodatkować uzyskane przychody, jeżeli przychody te podlegają opodatkowaniu np. podatkiem od towarów i usług. Opodatkowanie to odbywa się na podstawie obowiązujących ustaw podatkowych, a nie ustaw wprowadzających określone rodzaje wynagrodzenia np. rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodów z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz.U. Nr 46, poz. 254 ze zm.).

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym w 2007r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast podatnicy rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego, zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, są zwolnieni od podatku, jeżeli przewidywana przez nich wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8.

Jednakże w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT zwolnień, o których mowa ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Ponadto w przepisie art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o VAT zawarto delegację ustawową dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a) i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, odnośnie których nie stosuje się zwolnień, określonych w ust. 1 i 9. Została ona zrealizowana w § 28 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.).

W załączniku do ww. rozporządzenia zawierającym listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, w poz. 37 ujęto „rzeczoznawstwo z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że poz. 37 załącznika do powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. dotyczy usług rzeczoznawstwa, stanowiących jednocześnie usługi doradztwa z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa ani też pojęcia rzeczoznawstwa.

Wobec braku w ustawie definicji rzeczoznawstwa należy posłużyć się znaczeniem językowym. W pierwszej jednak kolejności poszukiwać należy znaczenia pojęcia doradztwo, skoro ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9.

Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, „rzeczoznawca” to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach spornych wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych, biegły, ekspert, natomiast „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że świadczenie usług na zlecenie sądów, mające charakter sporządzania opinii, niewątpliwie jest czynnością mieszczącą się w zakresie rzeczoznawstwa. Nie oznacza to jednak, że usługi te zawsze i bezwzględnie będą wyłączone ze zwolnienia od podatku VAT. Ze zwolnienia nie mogą bowiem korzystać ci podatnicy, którzy świadczą czynności wykonywane w ramach rzeczoznawstwa, które stanowią jednocześnie doradztwo – inne oczywiście niż doradztwo rolnicze związane z uprawa roślin i hodowlą zwierząt, a także związane ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Jeżeli natomiast usługi świadczone przez biegłego sądowego nie stanowią jednocześnie usług doradztwa, lecz tworzą jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym, należy uznać, że biegły może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, ponieważ czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż Wnioskodawca wykonuje ekspertyzy i opinie dla Sądu od 2005r. i w latach do 2007r. nie przekroczył z tego tytułu limitu 10.000 EURO, natomiast w drugiej połowie 2007r. limit ten został przekroczony. Gdyby Wnioskodawca nie był wcześniej czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z żadnego innego tytułu oraz wykonywane przez niego czynności biegłego sądowego nie stanowiłyby jednocześnie usług doradztwa, o których mowa wyżej, to do momentu przekroczenia w 2007r. kwoty 10.000 EURO Wnioskodawca mógłby korzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym w 2007r.) pod warunkiem, że w poprzednich latach, jak wskazał we wniosku, nie przekroczył obrotów uprawniających do tego zwolnienia. Zgodnie bowiem z art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Tut. organ zwraca jednak uwagę, iż z pieczątki widniejącej na wniosku ORD-IN z dnia 14 marca 2008r. wynika, iż Wnioskodawca prowadzi również jako osoba fizyczna Biuro Rachunkowości i Doradztwa Podatkowego. Należy zatem na marginesie zaznaczyć, że jeżeli Wnioskodawca jest już zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym to wszystkie wykonywane czynności, mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie obejmuje kwestii wykraczających poza zakres przepisów prawa podatkowego wskazanych w pierwotnym wniosku, bowiem w odpowiedzi z dnia 22 czerwca 2008r. Wnioskodawca jednoznacznie przeformułował pytanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.