INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2007r. (data wpływu 16 listopada 2007r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2008r. (data wpływu 18 lutego 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania niedoboru oraz konieczności dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze stwierdzeniem niedoboru - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2007r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania niedoboru oraz konieczności dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze stwierdzeniem niedoboru zawinionego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 lutego 2008r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu znak: IBPP1/443-481/07/AS z dnia 31 stycznia 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. poprzez samoobsługowy sklep spożywczo-przemysłowy. Ewidencja w sklepie prowadzona jest ilościowo-wartościowo przy pomocy komputera. W księgowości ewidencja prowadzona jest wartościowo. W wyniku inwentaryzacji kontrolnej w sklepie i przy rozliczaniu różnic w komputerze stwierdzono niedobory i nadwyżki. Po skompensowaniu nadwyżek niedoborami, różnicą wartości obciążono pracowników.

Niedobory zostały stwierdzone na podstawie dwóch kolejnych inwentaryzacji.

Z pracownicą była zawarta umowa o odpowiedzialności materialnej.

Towary będące wartością niedoborów stanowią koszt uzyskania przychodu.

Sklep był rozliczany wartościowo, w wyniku inwentaryzacji stwierdzono zarówno niedobory jak i nadwyżki, a różnicą obciążono osobę materialnie odpowiedzialną.

Niedobory stanowią 13,12% obrotu dla okresu rozliczeniowego.

Został zawiniony przez pracownicę sklepu, a jego przyczyną było prawdopodobnie robienie zakupów przez sklepową dla siebie bez zapłaty, bo w przypadku drugiej inwentaryzacji stwierdzono również brak gotówki w kasie.

Część niedoboru została spłacona, pozostała część stanowi roszczenie sporne, skierowane na drogę postępowania sądowego. W związku z zaistniałą sytuacją utworzono rezerwę na koncie 845 w wyniku której niedobór został podniesiony o wartość odchyleń VAT od brakującej wartości towarów. Dokonano korekty deklaracji VAT-7 pomniejszając podatek naliczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy niedobór ten podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...
   
2. Czy słusznie dokonano korekty podatku naliczonego VAT od wynikłych niedoborów w sklepie...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT został określony w art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym opodatkowaniu podlegają: odpłatna dostawa towarów, opłatne świadczenie usług na terenie kraju, eksport, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie i dostawa towarów. Wnioskodawca uważa, że niedobory nie stanowią dostawy towarów ani świadczenia usług i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem i usług.

Zdaniem podatnika, jeżeli w chwili nabycia towarów przysługiwał prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na związek ze sprzedażą opodatkowaną to późniejsza utrata tych towarów nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nich nabyciem i tym samym nie powoduje konieczności dokonania korekt. Powyższe stanowisko potwierdza brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego.

Ponadto w art. 20 ust. 1 VI Dyrektywy ustanowiono zasadę, zgodnie z którą w sytuacji udowodnionych lub potwierdzonych przypadków zniszczenia, utraty lub kradzieży majątku nie dokonuje się korekt podatku naliczonego.

W swojej interpretacji Wnioskodawca kierował się również postanowieniem Podkarpackiego Urzędu Skarbowego z 14 lutego 2005 sygn. PUS II/443/ 208/2005 tj. „niedobory zawinione czy też niezawinione nie są wymieniane w art. 5 ust. 1 o podatku od towarów i usług zatem nie podlegają opodatkowaniu".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad.1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Niedobory towarów, jako niestanowiące dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu powołanych wyżej przepisów, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. A zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zatem najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi podatku od towarów i usług skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Realizacja tego prawa została jednak ograniczona w art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, który stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Ponadto przepis art. 91 cyt. ustawy o VAT, stanowiący o korektach podatku naliczonego, nie przewiduje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze stwierdzonym niedoborem towarów.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od zakupów mających związek z czynnościami opodatkowanymi i stwierdzony niedobór towarów będzie uznany za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym - to ujawniony przedmiotowy niedobór nie pozbawia Podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem i tym samym nie powoduje konieczności dokonywania korekt odliczonego w momencie nabycia tych towarów podatku naliczonego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.