INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2008 roku (data wpływu 14 kwietnia 2008 roku), uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2008 roku (data wpływu 19 czerwca 2008 roku), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług prawnych związanych z prowadzeniem sporu sądowego z organami podatkowymi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2008 roku został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 27 maja 2008 roku, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług prawnych związanych z prowadzeniem sporu sądowego z organami podatkowymi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży usług hotelowych i gastronomicznych. W latach 2003 i 2004 organy skarbowe przeprowadziły kontrolę w zakresie prawidłowości rozliczenia przez Spółkę podatku dochodowego od osób prawnych. Konsekwencją ww. kontroli było orzeczenie wobec Spółki zaległości podatkowych w wysokości ponad jedenastu milionów złotych. Spółka uznała roszczenie organów skarbowych za nieuzasadnione i weszła z nimi w długotrwały spór sądowy. Spór ten zakończył się w ubiegłym roku uzyskaniem pozytywnego wyroku dla Spółki. W trakcie jego trwania interesy Spółki, na podstawie umowy cywilnoprawnej, reprezentowała wyspecjalizowana w doradztwie podatkowym spółka prawa handlowego, która z tego tytułu otrzymała wynagrodzenie. Warto zaznaczyć, że wysokość wynagrodzenia za obsługę prawną określona została ugodą zawartą między Spółką a ww. podmiotem przed Sądem Okręgowym w S. Wydatki jakie poniosła Spółka na obsługę prawną zostały prawidłowo udokumentowane (faktura VAT) oraz były racjonalne co do zasady i wielkości.

W piśmie uzupełniającym opis stanu faktycznego Wnioskodawca oświadczył, iż elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej, oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek od towarów i usług wynikający z faktury dokumentującej nabycie przez Spółkę usług prawnych związanych z prowadzeniem sporu sądowego z organami podatkowymi stanowi podatek naliczony podlegający odliczeniu w całości...

Zdaniem Wnioskodawcy, wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem usług prawnych, a sprzedażą opodatkowaną, niemniej charakter wydatków na obsługę prawną powoduje, że ww. wydatki powinny być traktowane jako koszty ogólne prowadzonej działalności, a w konsekwencji powyższego przysługuje Spółce prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Wydatki poniesione na obsługę prawną służyły wyłącznie wykonywaniu przez Spółkę czynności opodatkowanych (sprzedaż usług hotelowych i gastronomicznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje zatem wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek pomiędzy zakupami, a sprzedażą opodatkowaną może mieć charakter bezpośredni (zakup materiałów do wytworzenia produktu podlegającego odsprzedaży) lub pośredni (koszty administracyjne), jak również może dotyczyć takich czynności, które mimo, że nie podlegają opodatkowaniu, są potrzebne w funkcjonowaniu Spółki.

Ponadto, w treści art. 88 cyt. ustawy ustawodawca wskazał czynności, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

I tak w myśl ust. 1 pkt 2 wskazanego artykułu, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy Spółka poniosła wydatki na obsługę prawną, zatrudniając do ochrony swoich interesów podczas toczącego się sporu sądowego z organami podatkowymi, wyspecjalizowaną w doradztwie podatkowym spółkę prawa handlowego.

Ponieważ wydatek, o którym mowa w złożonym wniosku stanowi koszt uzyskania przychodu, co zostało przesądzone w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych z dnia 12 czerwca 2008 r. znak ITPB3/423-221/08/AM - i jak wskazuje Spółka – mają one związek z Jej sprzedażą opodatkowaną, podatek naliczony zawarty w fakturze dokumentującej ten wydatek będzie mógł pomniejszać podatek należny, o ile nie wystąpią inne wyłączenia wynikające z treści art. 88 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.