INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 07.04.2008 r. (data wpływu 10.04.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia od opodatkowania w Polsce nabytego majątku tytułem spadku w Kanadzie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.04.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia od opodatkowania w Polsce nabytego majątku tytułem spadku w Kanadzie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako spadkobierca, zgodnie z testamentem po siostrze babci, śp. X. Y., ostatnio zamieszkałej w Kanadzie, zmarłej 17 sierpnia 2007 r., po zakończeniu formalności toczących się w Kanadzie odbierze spadek. Od spadku zostanie zapłacony przez wykonawcę testamentu podatek, na poczet którego potrącona została suma 40.000 dolarów kanadyjskich (w przeliczeniu na złote polskie: około 88.000 PLN).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nabycie majątku tytułem spadku w Kanadzie powinno być zwolnione od opodatkowania w Polsce...

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, umowy międzynarodowe ratyfikowane za zgodą wyrażoną w ustawie mają pierwszeństwo przed regulacjami znajdującymi się w ustawie.

Oznacza to, iż regulacje zawarte w umowie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Kanady w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 4 maja 1987 r., publikacja: Dz. U. z 1990 r. nr 38, poz. 216 (dalej: umowa) mają pierwszeństwo przed regulacjami znajdującymi się w ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Przepisy zaliczają ratyfikowane umowy międzynarodowe do źródeł prawa powszechnie obowiązującego (art. 87 ust. 1 Konstytucji). Natomiast w myśl art. 91 ust. 1 Konstytucji, po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw RP ratyfikowanej umowy międzynarodowej stanowi ona część krajowego – wewnętrznego, porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, wyjątkiem jest, gdy jej stosowanie uzależnione jest od wydania ustawy. Umowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Powyższe uregulowania wskazują w sposób jednoznaczny, iż do sprawy będącej przedmiotem zapytania należy zastosować uregulowania znajdujące się w umowie, mają one bowiem pierwszeństwo przed regulacjami krajowymi.

W art. 2 ust. 2 umowy zdefiniowano, co należy rozumieć pod pojęciem podatku od dochodu i od majątku. Zgodnie z definicją wyrażoną w przywołanym przepisie, za podatki od dochodu i majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku, włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego, jak również podatki od przyrostu majątku.

Tak szeroka definicja zawarta w umowie pozwala jednoznacznie stwierdzić, iż cytowana definicja podatków obejmuje także podatek od spadków i darowizn.

W przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 23 ust. 1 lit. a) umowy, zgodnie z którym, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który – zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy – może być opodatkowany w Kanadzie, to Polska zezwoli – z uwzględnieniem postanowień litery b) na zwolnienie takiego dochodu lub majątku od opodatkowania, z tym jednak, że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosuje tę stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony od opodatkowania.

Artykuł ten dotyczy tak zwanego prawnego podwójnego opodatkowania tzn. przypadku, gdy ta sama osoba podlega opodatkowaniu z tytułu tego samego dochodu lub majątku przez więcej niż jedno państwo.

Według wskazanego przepisu, jeśli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiągnęła przyrost majątku (tak należy rozumieć słowo „dochód” w tym przepisie), który zgodnie z postanowieniami umowy został opodatkowany w Kanadzie, to Polska obowiązana jest „zezwolić na zwolnienia” takiego przyrostu majątkowego od opodatkowania.

Zatem z uwagi na fakt, iż podatek zostanie zapłacony przez wykonawcę testamentu w Kanadzie, nabycie majątku spadku w powinno być zwolnione od opodatkowania w Polsce.

Podobna sprawa była przedmiotem rozpatrzenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 11 maja 2005 r. sygn. ISA/Gd 393/04; WSA uchylił decyzję dyrektora izby skarbowej.

W przywołanym wyroku WSA potwierdził słuszność argumentów pełnomocnika podatnika, dotyczących rażącego naruszenia przepisów postępowania administracyjnego. Sąd stwierdził też naruszenie prawa materialnego, uznając, że Ministerstwo Finansów mylnie interpretuje stanowisko strony kanadyjskiej, która potwierdziła jedynie, że u nich nie ma podatku od spadku. Istnieje jednak inny mechanizm opodatkowania.

Niezależnie jednak od różnic, oba mechanizmy prowadzą do identycznego skutku: obciążenia podatkiem majątku uzyskiwanego przez spadkobierców.

WSA podkreślił, że podatki, i kanadyjski, i polski, są objęte zakresem przedmiotowym umowy zawartej przez oba państwa. Nie ma więc żadnych przeszkód w zastosowaniu metody unikania podwójnego opodatkowania, zgodnie z art. 23 ust. 1 lit. a) umowy.

Według tego przepisu, jeśli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiągnęła przyrost majątku (tak należy rozumieć słowo „dochód” w tym przepisie), który zgodnie z postanowieniami umowy (art. 21 ust. 2 zdanie 1) został opodatkowany w Kanadzie, to Polska obowiązana jest „zezwolić na zwolnienie” takiego przyrostu majątkowego od opodatkowania.

W świetle powyższych uwag, nie powinno budzić wątpliwości, iż zastosowanie w omawianej sprawie znajdą regulacje znajdujące się w umowie, w konsekwencji nabycie majątku tytułem spadku w Kanadzie jest zwolnione od opodatkowania w Polsce.

Ze względu na istotne dla wnioskodawcy znaczenie omawianego zagadnienia, zwraca się z prośbą o szybką ocenę przedstawionego powyżej stanowiska w przedmiotowej sprawie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 94 ze zmianami) Kodeks cywilny - prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W świetle art. 924 K.c. spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a stosownie do art. 925, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Na podstawie art. 5 powołanej ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a powstaje on, zgodnie z dyspozycją art. 6 ust. 1 pkt 1, przy nabyciu w drodze dziedziczenia, z chwilą przyjęcia spadku. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem i jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to zgodnie z ust. 4 powołanego artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się tego orzeczenia.

Pojęcie obowiązku podatkowego ustawodawca zdefiniował w art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami), zgodnie z którym obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Umowa zawarta w dniu 04 maja 1987 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Kanady w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1990 r. Nr 38, poz. 216) zawarta została w oparciu o wzorcową konwencję OECD dotyczącą podatków od dochodu i majątku. Konwencja wzorcowa reguluje zapobieganie podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatku majątkowego, który w naszym systemie prawnym nie występował i nie występuje. Jest to podatek od posiadania majątku. Potwierdza to analiza art. 22 Konwencji, który reguluje opodatkowanie posiadania majątku, a nie nabycia tego majątku. Przepis ten dotyczy podatków od majątku, z wyłączeniem podatków od majątku nieruchomego, spadków i darowizn i z przeniesienia zobowiązań.

Podatek od spadków i darowizn nie jest podatkiem od majątku, o którym mowa w umowie bilateralnej. Nie można go utożsamiać z podatkami od przyrostu majątku. Tym samym należy przyjąć, iż skoro umowa pomiędzy Polską i Kanadą została zawarta na podstawie Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, która nie obejmuje swoim zakresem podatku od spadków, to nie dotyczy ona podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej a Rządem Kanady w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku, włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego, jak również podatki od przyrostu majątku.

W art. 2 ust. 3 powyższej umowy państwa wymieniły te podatki, które chciały objąć porozumieniem, wymienione podatki unormowane zostały w ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. podatek dochodowy (Dz. U. Nr 53, poz. 339), w ustawie z dnia 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń (Dz. U. Nr 7, poz. 41) oraz w ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym (Dz. U. Nr 42, poz. 188). Ustawy te straciły moc z dniem 1 stycznia 1992 r. na podstawie art. 54 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 ze zm.)

Nadmienia się, iż do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania należą w szczególności:

1. w przypadku Polski:
   
   

• podatek dochodowy,
• podatek od wynagrodzeń,
• podatek wyrównawczy (zwane dalej „polskimi podatkami „);
  
  

1. w przypadku Kanady:
   
   

• podatki dochodowe nakładane przez Rząd Kanady (zwane dalej „kanadyjskimi podatkami”).
  
  

Podatek od spadków i darowizn nie został wymieniony w katalogu aktualnie istniejących podatków, których przedmiotowa umowa dotyczyła, pomimo iż na dzień zawarcia umowy z Kanadą 04 maja 1987 r. obowiązywała ustawa o podatku od spadków i darowizn. Takie zredagowanie przepisu prowadzi do wniosku, że wolą umawiających się państw nie było objęcie postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nabycia spadku.

Tym samym stwierdza się, iż nabycie tytułem spadku majątku w Kanadzie podlega zgodnie z art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.