INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2008 roku (data wpływu 25 marca 2008 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków prawnych funkcjonowania w obrocie sfałszowanych faktur - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2008 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków prawnych funkcjonowania w obrocie sfałszowanych faktur.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług doradczych. Bardzo często dane dotyczące swojej działalności (wizytówki, papier firmowy) przekazuje innym podmiotom w celu nawiązania ewentualnej współpracy. Sprawy księgowe powierzył do prowadzenia osobie trzeciej, która również, z racji świadczonych usług i dostępu do dokumentacji podatkowej, księgowej i częściowo handlowej dysponuje danymi identyfikacyjnymi Wnioskodawcy (nazwa firmy, NIP, zakres działalności …). W obrocie prawnym natomiast zdarza się spotkać dokumenty handlowe – faktury, które nie dokumentują rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, wystawione są przez podmiot do tego nieuprawniony lub w ogóle ich funkcjonowanie w obrocie jest wynikiem przestępstwa (fałszowanie dokumentów).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy w obrocie prawnym pojawią się faktury rzekomo wystawione przez Wnioskodawcę (sfałszowane), które nie dokumentują zdarzeń mających miejsce, i Wnioskodawca stwierdzi, że nigdy takowych faktur nie wystawiał, nie wprowadził do obrotu, nie wykonał zdarzeń, które faktury te rzekomo dokumentują, faktury i podpisy są sfałszowane, zawiadomiono o tym organy ścigania, a podejrzenie może paść albo na osoby trzecie albo na pracowników biura rachunkowego, to czy w takiej sytuacji podlega się normie art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie podlega on przepisom art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług, bo nie jest podmiotem, który faktury wystawił i wprowadził do obiegu prawnego. W tej sytuacji mamy do czynienia z przestępstwem, co w powiązaniu z przepisami art. 5 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisami Kodeksu cywilnego powoduje, że nie obejmuje Wnioskodawcy norma art. 108 ustawy. Dodatkowo, ze względu na to, że czynność nie została wykonana (co Wnioskodawca potwierdza), nie obowiązuje go zapłata podatku z takiej faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 tejże ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jednocześnie, stosownie do art. 6 pkt 2, przepisów tej ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Należy stwierdzić, iż regulacja tego przepisu ma zastosowanie w stosunku do czynności, które zostały dokonane z naruszeniem prawa, np. kradzieży, stręczycielstwa, handlu narkotykami, a w przedmiotowej sprawie odnosić się może do czynności nielegalnej, której dopuściły się osoby trzecie. Celem tego przepisu jest nieopodatkowywanie zachowań niepożądanych, sprzecznych z prawem, aby nie stwarzać pozorów ich legalizacji.

Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku jest zobowiązana do jego zapłaty.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności faktycznych sprawy wynika, iż w obiegu prawnym znajdują się faktury sygnowane NIP-em Wnioskodawcy, jego nazwą i podpisem, przy czym z oświadczenia Wnioskodawcy wynika, iż faktur tych nie wystawiał, nie wykonał czynności dokumentowanych tymi fakturami, a podpisy zostały sfałszowane, o czym powiadomione zostały organy ścigania. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy nie doszło do przeniesienia na podmiot trzeci prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, jak również nie wykonano na rzecz innego podmiotu świadczenia, które stanowiłoby usługę w rozumieniu art. 8 ustawy, nie wystąpiła w przedmiotowej sprawie żadna czynność, która podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analizując zaistniały stan faktyczny w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, iż w opisanej sytuacji nie doszło do sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę, którą w rozumieniu ustawy jest między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju i nie jest on również podmiotem, który – w myśl art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – byłby obowiązany do zapłaty podatku wykazanego na sfałszowanych przez osoby trzecie fakturach. Wystawienie faktury i wykazanie podatku od transakcji nie podlegającej opodatkowaniu lub przez podmiot nie działający jako podatnik nie jest objęte normą art. 108 ustawy.

Końcowo wskazać należy, iż ostateczna ocena autentyczności faktur będących przedmiotem niniejszej interpretacji nie leży w kompetencji tut. organu i może być ona dokonana przez właściwe instytucje i organy Państwa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.