INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10.12.2007 r. (data wpływu 17.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.12.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca z żoną rozlicza się na zasadzie ograniczonego obowiązku podatkowego. Wyjechali z Polski na stałe przed rokiem 1990. Przez ostatnie osiem lat mieszkają i pracują w Szwajcarii Certyfikat rezydencji ze Szwajcarii dostarczyli do Urzędu Skarbowego Łódź Śródmieście w roku 2006.

W ciągu ostatnich kilku lat zakupili Polsce kilka małych mieszkań z przeznaczeniem na wynajem. W dniu 20 listopada 2006 wnioskodawca wspólnie z żoną sfinalizował transakcję kupna do majątku wspólnego (nieruchomości) t.j. wolnostojącego domu. Nieruchomość ta położona jest w X.

Jest to dom wolnostojący o powierzchni zabudowy 160 m² (powierzchnia całkowita jest ponad 300 m²) plus wolnostojący budynek garażowy na dwa samochody o powierzchni zabudowy 43 m ². Nieruchomość jest usytułowana na działce o powierzchni 1570 m ², która została oddana do użytku w dniu 18.07.1997 roku, czyli w dniu zakupu była to nieruchomość starsza niż 60 miesięcy. W dniu zakupu dom ten był wynajęty.

Wraz z zakupem domu wnioskodawca przejął istniejący kontrakt wynajmu domu. Do dnia dzisiejszego dom ten jest wynajęty tym samym najemcom. Umowa najmu z dzisiejszymi najemcami jest zawarta na czas określony do połowy 2009 roku. Wysokość czynszu najmu wynosi 3000 euro miesięcznie płatne w złotówkach. Od czasu zakupu tej nieruchomości rozliczamy się z Urzędem Skarbowym z uwzględnieniem indywidualnej stawki amortyzacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy możemy korzystać z przywileju indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 10% w skali roku od części amortyzowanej wartości początkowej wyżej wymienionej nieruchomości...

Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 22j, dla wyżej wymienionej nieruchomości poprawnie została ustalona indywidualna stawka amortyzacji w wysokości 10% w skali roku od wartości początkowej części nieruchomości, która podlega amortyzacji. Było to możliwe, ponieważ jest to nieruchomość wolnostojąca, która w czasie zakupu była starsza niż 60 miesięcy. W okresie amortyzacji nieruchomość ta była i będzie przeznaczona na wynajem. Na potwierdzenie powyższego wnioskodawca załącza kserokopię zgłoszenia domu do użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko strony w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a – 22o ustawy z dnia 26 lipca1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze. zm.).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepisy art. 22f ww. ustawy stanowią, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł.

Stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie stosownie do przepisów art. 22i ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią, iż podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, dla budynków (lokali) i budowli, nie może on być krótszy niż 10 lat.

Środki trwałe (budynki, lokale i budowle) zgodnie z art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Z przywołanych przepisów art. 22j ust. 2 pkt 1 wynika, że podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany (budynek lokal lub budowlę), który był wykorzystywany u poprzedniego właściciela (przed nabyciem przez podatnika) przez wymagany okres co najmniej 60 miesięcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że:

• wnioskodawca nabył budynek mieszkalny (dom) w dniu 20.11. 2006 r.,

• budynek mieszkalny został oddany do użytkowania 18.07.1997 r.
  
  

Mając na uwadze powyższe, zajęte przez Pana stanowisko w przedmiotowej sprawie możliwości skorzystania z indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10 % jest prawidłowe.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Pana do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.