INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.03.2008 r. (data wpływu 25.03.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na kasach rejestrujących - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.03.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na kasach rejestrujących.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza podjąć działalność w zakresie rozkładowych pasażerskich autokarowych przewozów międzynarodowych. Sprzedaż biletów na przejazd będzie dokonywana między innymi za pośrednictwem agentów — zarówno polskich, jak i zagranicznych (będą to głównie biura podróży, agencje turystyczne, itp.). Agenci sprzedając bilety na przejazdy oferowane przez Spółkę działać będą w imieniu i na rachunek Spółki. Wynagrodzeniem dla agentów będzie prowizja, kalkulowana jako procent wpływów ze sprzedaży biletów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży biletów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i na rzecz rolników ryczałtowych, dokonywanej w imieniu i na rachunek Spółki przez jej agentów (zarówno polskich, jak i zagranicznych), Spółka nie będzie obowiązana ewidencjonować dokonywanej sprzedaży na kasach rejestrujących, gdyż obowiązek ewidencjonowania na własnych kasach fiskalnych spoczywać będzie na agentach...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) — zwanej dalej ustawą o VAT — podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W przypadku usług polegających na transporcie osób, zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług jest miejsce gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

Zatem, w przypadku transportu osób na trasie wiodącej przez terytorium Polski, taka usługa świadczona przez Spółkę podlega opodatkowaniu w Polsce w części trasy przebiegającej przez nasz kraj, a jeśli usługa jest sprzedawana na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, albo na rzecz rolnika ryczałtowego, wówczas obrót oraz podatek należny dotyczący polskiego odcinka trasy podlegają obowiązkowi ewidencjonowania w kasie rejestrującej (fiskalnej). Przy czym, zasady ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej oraz podmiot właściwy do dokonywania ewidencjonowania wskazują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zm.).

W § 5 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia MF z 4 lipca 2002 r. wyrażona została ogólna zasada, zgodnie z którą podatnik prowadzący ewidencję przy pomocy kasy rejestrującej jest obowiązany do stosowania kas wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży bez prawa ich używania przez osoby trzecie — od której to jednak zasady przewidziano wyjątek. W myśl § 5 ust. 5 rozporządzenia MF z 4 lipca 2002 r. podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywanie usługi w ramach umowy m.in. agencyjnej ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Przywołany przepis rozporządzenia odnosi się do regulacji art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym podstawą opodatkowania czynności wynikających z umowy agencyjnej jest kwota prowizji.

Wskazany powyżej przepis § 5 ust. 5 rozporządzenia MF z 4 lipca 2002 r. rozstrzyga wprost wątpliwość, której dotyczy niniejszy wniosek. Skoro agenci prowadzą sprzedaż biletów w imieniu i na rachunek Spółki, na podstawie umów agencyjnych i są za to wynagradzani w formie prowizji od dokonanej sprzedaży, to podstawą opodatkowania dla nich jest kwota prowizji, a zatem w takim przypadku to na agentach Spółki dokonujących sprzedaży w jej imieniu i na jej rachunek będzie spoczywał obowiązek ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej. Obowiązek ten dotyczy ewidencjonowania zarówno obrotu własnego agenta (prowizji), jak i obrotu realizowanego przez Spółkę (czyli należności za sprzedaż biletu — w części dotyczącej podróży na terytorium Polski). W związku z tym, iż na agencie spoczywać będzie obowiązek ewidencjonowania sprzedaży Spółki, Spółka nie będzie musiała realizować go we własnym zakresie. Przy tym bez znaczenia jest, czy agent faktycznie realizować będzie spoczywający na nim obowiązek dokonywania rejestracji sprzedaży na własnej kasie fiskalnej — gdyż przepisy nie wprowadzają dla Spółki konieczności kontrolowania działalności agentów w tym zakresie. Tym bardziej, iż agenci mają obowiązek ewidencjonowania dokonywanej sprzedaży biletów niezależnie od wysokości osiąganych obrotów — co wynika z § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 245, poz. 1807).

W przypadku prowadzenia przez Spółkę sprzedaży biletów na przejazd komunikacją autobusową na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych, realizowanej za pośrednictwem agentów zarówno krajowych, jak i zagranicznych, którzy wynagradzani są za świadczone na rzecz Spółki usługi prowizją od zrealizowanego obrotu z tytułu sprzedaży biletów, na Spółce nie ciąży obowiązek ewidencjonowania sprzedaży biletów na kasach fiskalnych Spółki — gdyż obowiązek rejestracji sprzedaży biletów na własnych kasach fiskalnych został mocą przepisów rozporządzenia Ministra Finansów przeniesiony na agentów. Poza przywołanym powyżej argumentem wynikającym z literalnej wykładni analizowanych regulacji należy wskazać, iż powyższe wnioski potwierdza również analiza celowościowa przepisów dotyczących ewidencjonowania sprzedaży w kasach rejestrujących. Celem wprowadzenia przepisów nakładających obowiązek ewidencjonowania sprzedaży w kasach fiskalnych było zapobieżenie ukrywaniu przez podatników obrotu realizowanego ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Tego rodzaju nabywcy nie są najczęściej zainteresowani w otrzymaniu faktury VAT dokumentującej dokonaną sprzedaż, gdyż nie przysługuje im prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na tej sprzedaży. W związku z tym istniałoby ryzyko, iż podatnicy w celu uchylania się od opodatkowania oraz obniżania własnych zobowiązań podatkowych nie odprowadzaliby podatku od sprzedaży dokonywanej na rzecz wspomnianych osób, a organy podatkowe nie miałyby możliwości weryfikacji tego faktu z uwagi na brak stosowanej ewidencji. Ryzyko uszczuplania należności budżetowych minimalizowane jest przez wprowadzenie obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot należnego podatku na kasach fiskalnych. Dla zapewniania możliwości kontrolowania sposobu wywiązywania się z tego obowiązku wprowadzono zasadę, iż ewidencjonowanie powinno odbywać się tuż po dokonaniu sprzedaży, a paragon fiskalny stanowiący potwierdzenie zaewidencjonowania sprzedaży powinien zostać wydany nabywcy (§ 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzania MF z 4 lipca 2002 r.). W przypadku sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem agentów, w sytuacji gdy żaden z pracowników Spółki nie jest obecny przy zawieraniu umowy z nabywcą biletu, Spółka nie byłaby fizycznie w stanie wykonać chociażby obowiązku wydania paragonu fiskalnego nabywcy biletu (obowiązek ten jest ściśle związany z obowiązkiem zaewidencjonowania sprzedaży). Z tego względu obowiązek zaewidencjonowania sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem agenta został przez prawodawcę przerzucony na agenta dokonującego sprzedaży. Jest oczywistym, iż z punktu widzenia celu analizowanych przepisów jest całkowicie bez znaczenia, czy agenci faktycznie wywiązują się ze swych obowiązków ewidencyjnych, czy też nie. Na Spółkę nie nałożono bowiem jakichkolwiek obowiązków dotyczących kontrolowania działalności agentów. Należy dodatkowo wskazać, iż przedstawione powyżej argumenty są w pełni aprobowane przez organy podatkowe od wielu lat. W pierwszej kolejności wskazać należy na pismo Ministerstwa Finansów z dnia 9 października 1995 r. sygn. MWM 5256/95. Z nowszych pism wskazać można natomiast również pismo z dnia 24 grudnia 2007r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPP1/443243/07/PK/KAN-1006/09/07), czy postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego US w Warszawie z dnia 1 marca 2006 r. (1472/RPP1/443-146/2006/PS), albo Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego US w Warszawie z dnia 17 lipca 2006 r. (1471/NTR1/443-163/O6/MF) — oraz liczne inne pisma organów podatkowych z całego kraju.

Reasumując powyższą argumentację należy wskazać, iż w przypadku prowadzenia przez Spółkę sprzedaży biletów na przejazd komunikacją autobusową na trasach prowadzących przez Polskę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych, realizowanej za pośrednictwem agentów, którzy wynagradzani są za świadczone na rzecz Spółki usługi prowizją od zrealizowanego obrotu z tytułu sprzedaży biletów, na Spółce nie ciąży obowiązek ewidencjonowania sprzedaży biletów na kasach fiskalnych Spółki — gdyż obowiązek rejestracji sprzedaży biletów na własnych kasach fiskalnych został przerzucony na agentów. Prawidłowość tego stanowiska potwierdzają powszechnie organy podatkowe z całego kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 , poz. 535 ze zm. ) – zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Agent działający w imieniu i na rzecz Spółki jest w świetle ustawy podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, natomiast obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca odniósł do pewnego stanu faktycznego zaistniałego u podatników tj. dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzenia funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla zleceniodawcy – kwota należna z tytułu dostawy, pomniejszona o kwotę podatku, natomiast dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku. Zgodnie z § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. nr 108, poz. 948 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. § 5 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia stanowi, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani do stosowania kas wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 5.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka będzie sprzedawała bilety na przejazdy autokarowe między innymi za pośrednictwem agentów — zarówno polskich, jak i zagranicznych (będą to głównie biura podróży, agencje turystyczne, itp.).

Z przepis § 5 ust. 5 rozporządzenia wynika, iż agenci na potrzeby obliczenia osiągniętego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego, mają obowiązek ewidencjonowania za pośrednictwem kasy rejestrującej całej wartości sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Zatem, zleceniodawca (Spółka) nie będzie zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży dokonywanej przez swoich agentów za pomocą kas rejestrujących. Stosownie do § 5 ust. 1 pkt 9 i ust 5 rozporządzenia, agent będzie obowiązany wykonywać obowiązki ewidencyjne w imieniu Spółki wyłącznie na swojej kasie w przypadku, gdy przy jednoczesnym dokonywaniu sprzedaży w imieniu zleceniodawcy (Spółki), będzie prowadził sprzedaż własną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.