INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2007r. (data wpływu 24.12.2007r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W 24 grudnia 2007r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zakresie uznania za koszt uzyskania przychodów 2007r. straty spowodowanej kradzieżą środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem posiadającym znaczną ilość środków trwałych. W grudniu 2006 roku miała miejsce kradzież koparko - ładowarki należącej do Spółki. Kradzież nastąpiła w jednym z dni pomiędzy 21 a 27 grudnia 2006 roku (okres świąteczny). Kradzież nastąpiła z ogrodzonego, zamykanego na kłódki terenu. Po godzinach pracy teren ten monitorowany jest przez pracowników ochrony. W dniu 21.12.2006 roku pracownicy Spółki spostrzegli brak koparko - ładowarki. W dniu 27.12.2006 roku o kradzieży została powiadomiona Komenda Powiatowa Policji. Na polecenie dyrektora zakładu Spółki zostało przeprowadzone dochodzenie wewnętrzne, w wyniku którego nie zdołano ustalić sprawców. Postanowieniem z dnia 13.03.2007 roku Prokurator Prokuratury Rejonowej w X umorzył śledztwo. W dniu 15.03.2007 roku Spółka dokonała cesji prawa własności na rzecz ubezpieczyciela.

W dniu 29.03.2007 roku Spółka otrzymała odszkodowanie w wysokości przekraczającej wartość netto (wartość początkową pomniejszona o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne) skradzionego środka trwałego. W księgach rachunkowych Spółki za 2006 roku został utworzony odpis aktualizujący wartość skradzionego środka trwałego. Odpis utworzono w wysokości wartości netto środka trwałego. Utworzony w 2006 roku odpis nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. W 2007 roku nastąpiło umorzenie śledztwa. W księgach rachunkowych 2007 roku Spółka dokonała rozwiązania odpisu aktualizującego wartości środka trwałego i spisania w pozostałe koszty operacyjne wartości netto skradzionego środka trwałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 2007 roku stratę spowodowaną kradzieżą środka trwałego Spółki, która to kradzież miała miejsce w grudniu 2006 roku...

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1. Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W oparciu o powyższy przepis Spółka miała obowiązek zaprzestać dokonywania odpisów amortyzacyjnych począwszy od stycznia 2007 roku. Niezamortyzowaną wartość środka trwałego, którą należy spisać w koszty, należy ustalić z uwzględnieniem odpisów amortyzacyjnych dokonanych do końca 2006 roku. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust 1 pkt 1. Zgodnie z powyższym przepisem, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć stratę z tytułu kradzieży środka trwałego w części nie pokrytej odpisami amortyzacyjnymi tzn. w tzw. wartości netto środka trwałego. Przepis ten nie precyzuje jednak, w którym roku należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów stratę z tytułu kradzieży środka trwałego. Spółka w marcu 2007 roku otrzymała postanowienie o umorzeniu śledztwa. Również w marcu 2007 roku Spółka dokonała cesji prawa własności pojazdu na rzecz ubezpieczyciela. W marcu 2007 roku zostało wypłacone Spółce odszkodowanie. Biorąc pod uwagę powyższe Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 2007 roku stratę z tytułu kradzieży środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach obrotowych lub w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej odpisami amortyzacyjnymi; przy ustalaniu strat nie uwzględnia się otrzymanych odszkodowań. Stosownie do art. 16h ust. 1 ww. ustaw odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. A zatem starta z tytułu kradzieży środka trwałego zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów stanowi różnica:

1. pomiędzy jego wartością początkową a
2. naliczonymi odpisami amortyzacyjnymi.
   
   

Do kosztów uzyskania przychodów może być zaliczona ta część straty, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi. Nie wystąpi zatem strata podlegająca zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli przedmiotem kradzieży będzie składnik majątku całkowicie zamortyzowany.

Stratę powstałą w wyniku utraty środka trwałego ustala się w oparciu o ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Należy podkreślić, iż nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów straty powstałe wyłącznie z winy podatnika, wynikające z zaniedbań, których nie popełniłby racjonalnie działający podmiot gospodarczy. Istotne jest bowiem aby podatnik zachował należytą staranność przejawiająca się przede wszystkim w zastosowaniu odpowiednich dla danej sytuacji środków ostrożności oraz przestrzeganie obowiązujących przepisów prawa. Ponadto aby zaliczyć poniesioną stratę do kosztów uzyskania przychodów niezbędne jest spełnienie warunku formalnego tj. właściwe udokumentowanie poniesionego kosztu. Właściwym dokumentem na okoliczność szkody jest posiadanie protokołu szkód, który powinien określać rodzaj szkody, jej ilość, wartość, przyczynę powstania straty, podpisy osób uprawnionych oraz datę. Zaistnienie szkody powinno być uprawdopodobnione przez właściwe organy, np. policję (umorzenie dochodzenia), instytucje ubezpieczeniową (wypłata odszkodowania).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż strata jako zdarzenie losowe stanowi dla podatnika pośredni koszt uzyskania przychodu. Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia (…). Zatem w analizowanej sytuacji faktyczną datą poniesienia kosztu podatkowego w postaci wartości początkowej środka trwałego pomniejszonej o sumę uprzednio dokonanych odpisów amortyzacyjnych, a więc w wysokości wartości netto środka trwałego, będzie data, w której Spółka otrzymała postanowienie o umorzeniu śledztwa, a więc 13 marca 2007r. Postanowienie z tą datą będzie bowiem stanowiło dokument uprawdopodabniający poniesioną stratę a prawidłowe udokumentowanie straty poniesionej w związku z kradzieżą jest jednym z podstawowych warunków zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.