INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2008 r. (data wpływu 18 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• momentu poniesienia kosztu uzyskania przychodów z tytułu naprawy urządzenia – jest prawidłowe, oraz

• momentu uzyskania przychodu z tytułu otrzymanego odszkodowania od ubezpieczyciela – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu poniesienia kosztu uzyskania przychodów z tytułu naprawy urządzenia oraz momentu uzyskania przychodu z tytułu otrzymanego odszkodowania od ubezpieczyciela.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest gospodarstwem pomocniczym Urzędu Wojewódzkiego, utworzonym w celu wykonywania zadań z zakresu administrowania przejściami granicznymi województwa. W dniu 10 sierpnia 2006 r. na jednym z zarządzanych przejść granicznych obywatel Białorusi uszkodził urządzenie rentgenowskie do prześwietlania samochodów; urządzenie było ubezpieczone. Jednostka wystąpiła do sprzedawcy w dniu 11 sierpnia 2006 r. o naprawę urządzenia, której koszt po wstępnej kalkulacji oszacowano na kwotę 159.300 euro. W dniu 29 listopada 2006 r. Wnioskodawca zgłosił szkodę u ubezpieczyciela, z którym przez okres prawie pół roku trwała wymiana korespondencji w zakresie odpowiedzialności za szkodę oraz jej wysokości. W dniu 4 maja 2007 r. ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność, jednakże wypłata odszkodowania została uzależniona od spełnienia przez Jednostkę szczegółowych warunków. W dniu 16 maja 2007 r. Jednostka zawarła ze sprzedawcą urządzenia umowę na jego naprawę, w treści której zawarto szczegółowe warunki wymagane przez ubezpieczyciela. Za wykonaną usługę naprawy Wnioskodawcy wystawiono w dniu 27 września 2007 r. fakturę VAT na kwotę 646.097,10 zł, którą następnie skorygowano fakturą korygującą (z dnia 4 października 2007 r.) o kwotę zmniejszenia 6.115,23 zł. Wnioskodawca zaksięgował otrzymane faktury na rozliczenia międzyokresowe kosztów, a w dacie 31 grudnia 2007 r. zaewidencjonował jako pozostałe koszty operacyjne. Zapłaty za wykonaną usługę naprawy urządzenia Jednostka dokonała w styczniu 2008 r. w łącznej kwocie 639.981,87 zł.

Niezależnie od warunków wypłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela, Jednostka w 2007 r. otrzymała od firmy ubezpieczeniowej zaliczki w kwocie łącznej 333.150 zł, zaliczone przez Wnioskodawcę do przychodu podatkowego 2007 roku. Kolejnych wpłat na rzecz Jednostki ubezpieczyciel dokonał w styczniu 2008 r. w kwocie łącznej 306.831,87 zł, które Wnioskodawca zaliczył do przychodu podatkowego 2008 roku.

W związku z powyższym Jednostka zadała następujące pytania:

1. Czy podatnik prawidłowo ujął koszt naprawy urządzenia na podstawie faktury wystawionej przez wykonawcę usługi we wrześniu 2007 r. (skorygowanej w październiku 2007 r.) do kosztów uzyskania przychodów roku 2007, traktując ten koszt jako pośredni...
2. Czy prawidłowo podatnik zaliczył do przychodów podatkowych roku 2007 faktycznie otrzymane odszkodowanie od ubezpieczyciela w kwocie 333.150 zł, zaś kwotę 306.831,87 zł otrzymaną od ubezpieczyciela w styczniu 2008 r. potraktował jako przychód podatkowy 2008 roku...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z naprawą, powstałe w związku z uszkodzeniem urządzenia przez osobę trzecią, podatnik potraktował jako koszty mieszczące się w granicach ogólnego ryzyka prowadzonej działalności, tym samym wydatki związane z likwidacją szkody ujął w pozostałych kosztach operacyjnych, tj. potraktował jako koszty pośrednie. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Na podstawie art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury. Faktura VAT wystawiona przez wykonawcę usługi została zaksięgowana na koniec 2007 r. Tym samym koszty związane z naprawą zostały ujęte jako koszty uzyskania przychodu w 2007 r.

Podatnik na podstawie zawartej umowy ubezpieczeniowej otrzymał refundację poniesionych kosztów naprawy urządzenia. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody uważa się otrzymane do korzystania pieniądze. W oparciu o art. 12 ust. 1 ustawy, podatnik uznał za datę powstania przychodu dzień otrzymania zapłaty, tj. datę otrzymanych należności od ubezpieczyciela.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) – dalej: ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody – por. art. 15 ust. 4 ustawy.

Opisana norma prawna wskazuje jednoznacznie, iż ustalając moment uznania wydatku za koszt podatkowy, należy rozstrzygnąć, czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Podatnik bowiem ponosi koszty, które bezpośrednio wiążą się z konkretnymi przychodami osiągniętymi w roku podatkowym lub też obciążają go koszty mające pośredni wpływ na osiągane przez niego przychody w ogóle. Wydatki powiązane bezpośrednio z osiągniętym przychodem należy uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów w roku osiągnięcia przychodu chyba, że nie można ich zarachować w tym roku.

Natomiast w myśl ust. 4d art. 15 ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniej relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów. Podatnik winien zatem zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Z przepisu art. 15 ust. 4e ustawy wynika, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Naprawa urządzenia rentgenowskiego niewątpliwie jest kosztem pośrednio związanym z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej. Dlatego jest zaliczana do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia.

Zasady księgowania kosztów określone zostały w ustawie z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, ze zm.).

W kontekście powyższego, przedstawiony we wniosku koszt naprawy urządzenia rentgenowskiego stanowić będzie koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia, z uwzględnieniem art. 15 ust. 4e ustawy. W konsekwencji, ujęcie kosztu w księgach rachunkowych (zaksięgowanie) na określony dzień decyduje o dacie i sposobie rozliczenia wydatku jako kosztu podatkowego. Skoro w tym wypadku był to 31 grudnia 2007 r., zatem koszt ten stanowi koszt podatkowy roku 2007.

Odnośnie zagadnienia zawartego w pytaniu nr 2 wniosku, tut. organ zauważa, iż w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont – art. 12 ust. 3 ustawy.

Moment powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą reguluje art. 12 ust. 3a ustawy stanowiący, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

W przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty – art. 12 ust. 3e ustawy.

W opisanej sytuacji otrzymane wpłaty tytułem odszkodowania za poniesioną szkodę majątkową Jednostka powinna zaliczyć do przychodów podatkowych w dniu ich faktycznego otrzymania, zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy. Tym samym wpłaty otrzymane w 2007 r. stanowią przychód podatkowy roku 2007, natomiast wpłaty otrzymane w 2008 r. – przychód roku 2008.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje, iż interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.