INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy W., przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2008r. (data wpływu 13 lutego 2008r.), uzupełnionym pismami z dnia 17 marca 2008r. (data wpływu 26 marca 2008r.) oraz z dnia 28 marca 2008r. (data wpływu 28 marca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy Wnioskodawca sprzedając lokal użytkowy, prawidłowo naliczył do ceny zbycia tego lokalu podatek VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy prawidłowo naliczono podatek VAT od sprzedaży lokalu użytkowego nr 2 położonego w W.
W dniach 26 marca 2008r. oraz 28 marca 2008r. zostały złożone uzupełnienia do ww. wniosku, będące odpowiedzią na wezwanie tutejszego organu z dnia 10 marca 2008r. znak: IBPP2/443-126/08/JCi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca właścicielem prawnym obiektu stał się na podstawie Decyzji Wojewody Rz. z dnia 26.02.1991r., na podstawie której została założona księga wieczysta w Sądzie Rejonowym w S. Podział fizyczny na samodzielne lokale został dokonany na podstawie Zarządzenia Wójta Gminy W. z dnia 21.05.1998r. na podstawie zaświadczenia z Urzędu Rejonowego w Rz. W takim stanie rzeczy w momencie przejmowania powyższego obiektu Gmina W. nie miała prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczonego, gdyż nie występowały tutaj ceny netto i brutto powyższego obiektu. W momencie przyjęcia tego obiektu Gmina zmuszona była ponosić nakłady na utrzymanie obiektu i przystosowanie go do nowego rodzaju działalności gospodarczej. W kwietniu 1991r. Gmina powołała gospodarstwo pomocnicze „Samorządowy Zakład Krawiecki”, w którym to lokalu prowadziła działalność opodatkowaną podatkiem VAT do czerwca 1995r. (okres wykonywania działalności przez Samodzielny Zakład Krawiecki był krótszy niż 5 lat). W tym czasie Gmina wykładała środki finansowe na remont lokalu i budynku jako własności Gminy. Po zakończeniu działalności gospodarczej przez Samorządowy Zakład Krawiecki lokal ten nie był już przedmiotem najmu ani dzierżawy ani żadnych innych podobnych umów. W tym okresie Gmina zmuszona była ponosić nakłady finansowe na właściwe utrzymanie obiektu, w celu niedopuszczenia do dewastacji majątku. Koszty poniesione przez Gminę przekraczały 30% wartości początkowej nie tylko lokalu, ale także całego obiektu, który wcześniej stanowił majątek Gminy. W powyższym okresie Gmina nie miała możliwości korzystania z odliczenia podatku VAT, gdyż nie występował podatek naliczony. W okresie, kiedy Gmina ponosiła wydatki na ulepszenie lokalu nie była czynnym podatnikiem podatku VAT, gdyż w tym okresie korzystała ze zwolnienia podmiotowego. W związku z tym, Gmina nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków związanych z lokalem użytkowym.

Następnie Wnioskodawca dokonał sprzedaży powyższego lokalu użytkowego nr 2 o pow. 113,56 m². Wycena lokalu została dokonana na podstawie operatu szacunkowego dokonanego przez biegłego. Gmina W. podała do wiadomości publicznej o zbyciu lokalu w drodze przetargu. Do ceny zbycia doliczony został podatek VAT i określone zostały warunki sprzedaży. Zaznacza się, że przedmiotem sprzedaży był lokal użytkowy – jako towar używany. Mając na uwadze ustawę z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 5 kwietnia 2004r. z późn. zmianami) Gmina do ceny zbycia doliczyła podatek VAT. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy niniejszej ustawy nie dopatrzono się możliwości zwolnienia od podatku VAT, ze względu na to, iż w powyższym lokalu prowadzona była działalność opodatkowana podatkiem VAT oraz Gmina ponosiła wydatki związane z ulepszeniem lokalu.

Nabywca lokalu, który go kupił w drodze przetargu interpretując przepisy ustawy o podatku VAT dopatruje się natomiast zwolnienia z podatku VAT. Wnioskodawca prosi o zajęcie stanowiska czy podatek VAT został prawidłowo naliczony do ceny zbycia powyższego lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Rozpatrując art. 43 dotyczący zwolnień ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca chce się upewnić, że podatek VAT został prawidłowo naliczony do ceny zbycia lokalu. Interpretując powyższy przepis Gmina nie dopatrzyła się możliwości zwolnienia z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT został prawidłowo naliczony i odprowadzony do budżetu państwa. Zaistniałe zdarzenie miało miejsce w miesiącu grudniu 2007r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pod pojęciem towaru, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Natomiast przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel – art. 7 ust. 1. Aby dostawa nieruchomości podlegała opodatkowaniu, musi być, w świetle obowiązujących przepisów, dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane zgodnie z art. 43 ust. 2 ww. ustaw, rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat;
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.
   
   

W myśl art. 43 ust. 6 cyt. ustawy zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, nie stosuje się jednak do dostawy towarów używanych, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.
   
   

Użycie w tym przepisie sformułowania „użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych” wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie o okres od zakończenia modernizacji, czy też okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Zatem, aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 wyłączający zwolnienie od podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał sprzedaży lokalu, który spełnia definicję towaru używanego - od zakończenia jego budowy minął okres powyżej 5 lat, a przy jego nabyciu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przedmiotowej sytuacji nie będzie miało zastosowania wyłączenie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 6 ustawy, ponieważ nie zostały spełnione łącznie przesłanki zawarte w tym przepisie – co prawda wydatki na ulepszenie przekroczyły 30% wartości lokalu i lokal ten był użytkowany w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych, jednak Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony od wydatków poniesionych w związku z ulepszeniem lokalu, gdyż w momencie ich ponoszenia nie był podatnikiem VAT czynnym (korzystał ze zwolnienia podmiotowego).

Zatem do przedmiotowej dostawy będzie miało zastosowanie zwolnienie z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.