INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2008 r. (data wpływu 18 lutego 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania kontrahentom próbek towarów w określonych ilościach, uzależnionych od obrotu rocznego z danym kontrahentem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania kontrahentom próbek towarów w określonych ilościach, uzależnionych od obrotu rocznego z danym kontrahentem.

W przedmiotowym wniosku oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie przedstawiono następujący stan faktyczny.

W celu ustalenia definicji „próbki” w dniu 21 grudnia 2007 r. Prezes wydał Uchwałę, w której określił ilość poszczególnego asortymentu zwanego próbką.

Wg art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług przez próbkę wyrobu Spółka uznaje minimalne ilości asortymentu (tzn. różnego ze względu na budowę, kolor oraz skład – warstwowość folii – osłonek) pobranego z dużej partii, zachowując wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne towaru:

• osłonki z grupy Polybar, Polyflex, Polyround – do 250 m,
• osłonki parówkowe Polymini i Polymini SM – do 1.500 m,
• pętelki na roli – do 3.000 szt.

Aby przekazanie to nie wskazywało na działanie mające charakter handlowy ustalono normy maksymalnych rocznych limitów w ilości przekazanych próbek dla poszczególnych „starych” klientów w stosunku do obrotu rocznego z danym kontrahentem w roku poprzednim, na poziomie 2% tego obrotu.

Wydanie próbek następuje w miarę zapotrzebowania odbiorcy z uwzględnieniem limitów rocznych.

Wydawanie próbek ma na celu zwiększenie sprzedaży wyrobów poprzez rozwinięcie sprzedaży u dotychczasowych kontrahentów oraz pozyskanie nowych odbiorców.

Z opisanych limitów wyłączono nowych klientów będących w fazie próbkowania i sprawdzania wyrobów w stosunku do swoich wymagań. Klienci ci zostaną objęci nieodpłatnie dostawą towarów w ramach darowizny, która podlega podatkowi od towarów i usług i nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w celu dokładnego rozróżnienia towaru od próbki poprawnie zdefiniowano próbkę i limity próbek zarządzeniem wewnętrznym w firmie, a ich przekazanie kontrahentom nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy poprawnie zdefiniowano próbkę i limity próbek. Ustalenie procedury związanej z próbkami wyrobów określi przejrzystość postępowania oraz wskaże, że przekazanie próbek kontrahentom nie będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług określa m. in. przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl unormowania zawartego w art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast art. 7 ust. 2 cyt. ustawy stanowi, iż przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia
,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

• jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części
.

Stosownie do treści art. 7 ust. 3 ustawy cytowanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Pojęcie „próbka” zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 7 ustawy, zgodnie z którym przez próbkę rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Nieodpłatne przekazanie w celach promocyjno-reklamowych próbek, umożliwiających klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania towarów oferowanych przez podatnika, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku, stanowi przekazanie próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług i nie podlega opodatkowaniu stosownie do art. 7 ust. 3 tej ustawy. Należy jednak zwrócić uwagę, iż o uznaniu towaru za próbkę, obok innych przesłanek, decyduje w myśl art. 7 ust. 7 ww. ustawy brak charakteru handlowego przekazania, oceniany ze względu na ilość lub wartość przekazywanych przez podatnika próbek. Kryteria te odnieść przy tym należy do próbek towarów przekazywanych przez podatnika danemu - jednemu- odbiorcy w danym okresie.

W sytuacji, gdy pokrywają one lub mogą pokryć - ze względu na swoją ilość lub wartość - jego potencjalne zapotrzebowanie na dany towar lub część tego zapotrzebowania, eliminując lub ograniczając potrzebę dokonania zakupów tego towaru uznać należy, że w/w warunek nie jest spełniony, a co za tym idzie nie ma również zastosowania wyłączenie z opodatkowania z art. 7 ust. 3 ustawy, który jako przepis szczególny i wyjątkowy nie powinien być interpretowany w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu jego stosowania.

Zaprezentowane przez Spółkę zdefiniowanie „próbki” oraz przyjęte limity ich wydawania uzależnione od osiągniętego obrotu w poprzednim roku podatkowym, zdaniem tut. organu, nie mogą być uznane za prawidłowe. Wskazane rozwiązanie prowadzić będzie do sytuacji, w której „próbkę” będzie stanowiła inna ilość towaru w odniesieniu do poszczególnych odbiorców.

Zgodnie z cytowanym przepisem przez próbkę rozumie się niewielką ilość towaru. Zdaniem tut. organu podatkowego dla sprawdzenia (przetestowania) przez nabywcę lub potencjalnego nabywcę w celu dokonania oceny przydatności produktów do prowadzonej działalności gospodarczej wystarcza niewielka ilość osłonek czy też pętelek, a ilość ich nie może być uzależniona od rocznego obrotu z danym kontrahentem. Zdaniem tut. organu podatkowego przekazywanie przez Spółkę osłonek i pętelek w ilości odpowiadającej 2% rocznego obrotu z danym kontrahentem, stanowić może pewnego rodzaju gratyfikację dla danego kontrahenta, co w konsekwencji wskazuje na działania mające charakter handlowy.

W konsekwencji powyższego, zaprezentowana przez Spółkę definicja próbki oraz ustalone zarządzeniem limity ich wydawania na poziomie 2% obrotu rocznego – w stosunku do stałych kontrahentów, a nadto obejmujące towary będące przedmiotem obrotu w tymi kontrahentami, nie mogą uznane być za poprawne. Oznacza to, iż przekazanie kontrahentom tych towarów nie będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jako przekazanie próbek zdefiniowanych w art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.