INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21.12.2007 r. (data wpływu 27.12.2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia opłat za przyłączenie do sieci zakładu energetycznego do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.12.2007 r., został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia opłat za przyłączenie do sieci zakładu X do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

X spółka z o.o. (zwala dalej Spółką) przystąpiła do realizacji Rozdzielczego Punktu Zasilającego. Rozdzielczy Punkt Zasilający (dalej również: RPZ) jest kluczowym elementem systemu elektroenergetycznego służącym do rozdziału energii elektrycznej. Budowa RPZ jest konieczna dla rozbudowy sieci energetycznej Spółki. Rozbudowa sieci energetycznej jest niezbędna dla podłączania nowych odbiorców energii elektrycznej. Włączenie takiej stacji pod napięcie warunkuje jej przydatność i funkcjonalność.

W ramach RPZ powstanie kilka środków trwałych (np. linia 110kV, rozdzielnia 110 kV, transformator 110/15kV i in.), które pozostaną własnością Spółki.

W związku z koniecznością przyłączenia do sieci przedsiębiorstwa energetycznego Rozdzielczego Punktu Zasilającego zawarta została z przedsiębiorstwem energetycznym: X w G, Oddział w P umowa o przyłączenie. W umowie o przyłączenie nr X tanowiącej załącznik do niniejszego wniosku) zostały określone obowiązki przedsiębiorstwa energetycznego, do których należy m.in. wykonanie niezbędnej rozbudowy sieci elektroenergetycznej Y S i budowy przyłącza na terenie Y S w zakresie wynikającym z projektu budowlanego do miejsca dostarczania energii elektrycznej oraz przyłączenie obiektów Spółki do sieci, czyli przystosowanie Y S do podłączenia Spółki wraz z przyłączeniem. W oparciu o powyższą umowę przedsiębiorstwo energetyczne dokona koniecznej rozbudowy należącej do przedsiębiorstwa energetycznego sieci.

W wyniku tej rozbudowy powstaną w przedsiębiorstwie energetycznym środki trwałe, które po przyłączeniu Rozdzielczego Punktu Zasilającego (będącego własnością Spółki) pozostaną własnością przedsiębiorstwa energetycznego. Elementy Rozdzielczego Punktu Zasilającego pozostaną natomiast własnością Spółki.

Na podstawie umowy o przyłączenie Spółka będzie zobowiązana do poniesienia opłaty za przyłączenie w kwocie około 1.000.000 zł (dokładna kwota opłaty za przyłączenie znana będzie po zrealizowaniu umowy).

Zgodnie z umową Spółka była zobowiązana do wpłaty zaliczki na poczet opłaty za przyłączenie. Zaliczka została zapłacona w 2007 roku. W 2007 roku Spółka otrzymała fakturę VAT dokumentująca otrzymanie przez przedsiębiorstwo energetyczne zaliczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 2008 roku całą wartość opłaty za przyłączenie do sieci zakładu energetycznego, czy też powinna wartość opłaty przyłączeniowej zaliczyć do wartości początkowej wytwarzanych środków trwałych...

Zdaniem wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z art. 15 ust. 4d koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Na podstawie art. 15 ust. 4e ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie z art. 16 ust 1 pkt 1 lit. b) ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Spółka prowadzi budowę rozdzielczego punktu zasilającego. W skład rozdzielczego punktu zasilającego będą wchodziły m.in. następujące środki trwałe: linia 110kV, rozdzielnia 110 kV, transformator 110/1 5kV i in. Rozdzielczy punkt zasilający musi zostać przyłączony do sieci energetycznej zakładu energetycznego. Aby RPZ mógł spełniać funkcje, do których jest przeznaczony musi mieć zapewnione zasilanie.

Ustawodawca wymienił w art. 16g ust. 4 ustawy najważniejsze koszty składające się na wartość początkową wywarzanych środków trwałych. Katalog kosztów składających się na wartość początkową wytwarzanych środków trwałych nie jest katalogiem zamkniętym, o czym świadczy zwrot „i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” użyty w art. 16g ust. 4 ustawy. Nie można jednak twierdzić, że każdy koszt, który jest poniesiony przed oddaniem środka trwałego do użytkowania powinien zwiększyć wartość początkową środka trwałego.

Za koszt wytworzenia uważa się wydatki poniesione w bezpośrednim związku z wytworzeniem środka trwałego, a mianowicie:

1. wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych:

1. rzeczowych składników majątku i
2. wykorzystanych usług obcych;
   
   

2. koszty wynagrodzeń za prace i koszty pochodne; 3. inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

W przypadku opłaty za przyłączenie do sieci należy zauważyć, że jest to opłata za usługę polegającą na przyłączeniu (podłączeniu) klienta (odbiorcę energii elektrycznej) do sieci. Z brzmienia art. 16g ust. 4 ustawy wynika, że na wartość początkową wytwarzanego środka trwałego powinna wpływać wartość usług wykorzystanych do wytworzenia środka trwałego. Opłata wnoszona na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego za wykonaną przez niego usługę polegającą na przyłączeniu klienta do sieci, nie jest zapłatą za usługę wykorzystaną do wytworzenia środka trwałego. Dzięki podłączeniu klienta do sieci może on nabywać energię od dostawcy energii elektrycznej (od przedsiębiorstwa energetycznego).

Działalność gospodarcza prowadzona przez Spółkę X polega m.in. na dostarczaniu energii elektrycznej klientom. Energię tą zakupuje ona m.in. od innych przedsiębiorstw energetycznych (zakładów energetycznych). Opłata za przyłączenie na rzecz zakładu energetycznego jest zatem ponoszona w celu umożliwienia Spółce nabywania energii elektrycznej, którą Spółka następnie odsprzedaje. Opłata ta nie jest związana z wytworzeniem środków trwałych tworzących rozdzielczy punkt zasilający. Opłata związana jest z rozbudową sieci przez zakład energetyczny, środki trwale powstały w zakładzie energetycznym.

Zdaniem Spółki opłata za przyłączenie powinna zostać zaliczona w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów 2008 roku. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym oraz w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów, zawartych w piśmie z dnia 6 listopada 2002 r. nr PB3-93-MD-8214-10/02.

W wyroku z dnia 10 marca 2004 r., sygn. akt III SA 2007/02, WSA, przywołując też ww. wyjaśnienie Ministerstwa Finansów, orzekł m.in.: „(...) Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Izba Skarbowa w W. powinna również wziąć pod uwagę dotychczas prezentowane poglądy w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którymi wydatki na wytworzenie przyłączy do sieci energetycznej należy traktować jako koszt uzyskania dostawy energii elektrycznej niezbędnej do prowadzenia działalności gospodarczej firmy, podobnie jak wydatek na podłączenie telefonu do sieci telekomunikacyjnej (por. wyrok NSA z 15 kwietnia 1998 r. SA/Sz 1205/97, niepublikowany oraz wyrok NSA z 7 kwietnia 2000 r., I SA/Ka 1836/98 - ONSA 2001, nr 3, poz. 112). W tym kierunku zmierza również stanowisko Ministra Finansów (por. pismo PB 3-93-MD-8214-10/02 z 6 listopada 2002 r. - Biuletyn Skarbowy 2002, nr 6, s. 14). W piśmie tym zajęto jednoznaczne stanowisko, zgodnie z którym ponoszone przez podmioty opłaty za przyłączenie wiążące się z budową sieci i wykonaniem przyłączy ciepłowniczych, gazowych oraz elektrycznych powinny być zaliczane w całej wysokości, w momencie poniesienia, do kosztów uzyskania przychodów, co wynika z ogólnej reguły art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli z umowy o przyłączenie wynikałyby ewentualnie inne koszty (wydatki) ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, które obciążałyby bezpośrednio odbiorców energii, wówczas takie wydatki również, co do zasady powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów. W przypadku przekazania infrastruktury przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, niezależnie od charakteru tego przekazania, wydatki poniesione na jej budowę należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto nie ma też podstaw do przyjęcia, że w przypadku gdy dochodzi do nieodpłatnego przekazania infrastruktury technicznej, będzie to darowizna. Przekazanie infrastruktury nie ma bowiem na celu obdarowania kogokolwiek, ale jest niezbędne dla uzyskania dostępu do mediów i korzystania ze świadczeń przez podmiot, który dokonuje przekazania (...)”.

Zdaniem Spółki opłata za przyłączenie (zarówno część zapłacona w 2007 roku, jak i część zapłacona w 2008 roku), powinna zostać zaliczona w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów 2008 roku (w roku, w którym Spółka zostanie przyłączona do sieci zakładu energetycznego). Wprawdzie w 2007 roku doszło do zapłaty części opłaty przyłączeniowej, jednakże Spółka nie została przyłączona do sieci, a zatem usługa nie została jeszcze wykonana. Spółka traktuje zapłaconą w 2007 roku kwotę jako zaliczkę na poczet usługi, która będzie wykonana w 2008 roku. Ponieważ faktura dotycząca otrzymania zaliczki nie została ujęta w księgach rachunkowych 2007 roku na kontach kosztów, nie można twierdzić, że w 2007 roku wystąpił dzień poniesienia kosztu, o którym mowa w art. 15 ust. 4e ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.