INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2008r. (data wpływu 25 lutego 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego dwóch działek oraz własności budynków i budowli posadowionych na tych działkach - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2007r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego dwóch działek oraz własności budynków i budowli posadowionych na tych działkach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem umowy sprzedaży zawartej w dniu 17 grudnia 2007r. między sprzedającym Spółka z o.o. a kupującym A.P. Spółka z o.o. jest prawo użytkowania wieczystego dwóch działek o numerach 29 i 52 oraz własności budynków i budowli posadowionych na tych działkach.

Zgodnie z ustaleniami poczynionymi przez Strony własność przedmiotu sprzedaży tj. wszystkich nieruchomości została przeniesiona w dniu 17 grudnia 2007r. Zapłata ceny nastąpiła w drodze potrącenia w dniu 31 stycznia 2008r., natomiast wydanie przedmiotu sprzedaży, w szczególności przekazanie kluczy, a tym samym objęcie przedmiotu sprzedaży w posiadanie przez kupującego nastąpiło po podpisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego w dniu 31 stycznia 2008 r.

Wszystkie składniki będące przedmiotem sprzedaży zostały nabyte przez Wnioskodawcę w 1997r. w drodze aportu. Czynność ta była zwolniona z podatku VAT a Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Przedmiot sprzedaży przez cały okres posiadania go przez Wnioskodawcę wykorzystywany był na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Na działce oznaczonej nr 29 nie znajduje się żaden budynek lub budowla, na które zostałyby poniesione, od daty nabycia, wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej – nakłady modernizacyjne), zwiększające ich wartość początkową o więcej niż 30% ich wartości początkowej.

Na działce oznaczonej nr 52 znajdują się budowle i budynki, na które nie ponoszono nakładów modernizacyjnych, jak również budynki i budowle na które ponoszono nakłady modernizacyjne, których wartość od dnia nabycia nie przekroczyła 30% wartości początkowej, a także budynki i budowle na które ponoszono nakłady modernizacyjne, których wartość od 1997r. do daty sprzedaży (tj. łącznie w okresie krótszym jak również i dłuższym niż 5 lat licząc od daty nabycia) przekroczyła 30% wartości początkowej. Ponadto na przedmiotowej działce znajdują się także budynki na które ponoszono nakłady inwestycyjne, których wartość w okresie krótszym niż 5 lat licząc od daty nabycia przekroczyła 30%.

Od poniesionych wydatków modernizacyjnych Wnioskodawca odliczył podatek naliczony.Udział sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w całości sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę przekracza 98%, a zatem Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów w całości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego dwóch działek oraz własności budynków i budowli posadowionych na tych działkach...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z:

• art. 19 ust. 10 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11,
  
• art. 29 ust. 5. ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
  
  

Mając na względzie, treść ww. przepisów oraz fakt, iż przedmiotem transakcji jest dostawa budynków i budowli trwale związanych z gruntem, w ocenie Wnioskodawcy za moment powstania obowiązku podatkowego należy uznać datę otrzymania zapłaty tj. 31 stycznia 2008r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 19 ust. 10 ww. ustawy w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11. Wyjątki zawarte w ust. 13 pkt 10 i 11 ustawy w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym nie mają zastosowania.

Dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w przytoczonym przepisie, konieczne jest ustalenie czy miała miejsce dostawa budynku lub budowli, ustalenie terminu wydania przedmiotu umowy, ustalenie terminów otrzymania części zapłaty bądź jej całości, porównanie terminów otrzymania zapłaty oraz terminu wydania, zgodnie z treścią art. 19 ust. 1, 4 i 10 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) na umowę sprzedaży składają się następujące czynności: zobowiązanie sprzedawcy do przeniesienia na kupującego własności rzeczy będącej przedmiotem umowy, zobowiązanie sprzedawcy do wydania tej rzeczy kupującemu, zobowiązanie kupującego do odbioru rzeczy, zobowiązanie kupującego do zapłaty sprzedawcy ceny. Ponadto, zgodnie z brzmieniem przepisu art. 158 Kodeksu cywilnego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Zobowiązanie się stron do wykonania czynności wymienionych w art. 535 Kodeksu cywilnego następuje w momencie zawarcia umowy, natomiast żaden z przepisów kodeksu nie zakreśla wprost terminów dla wykonania poszczególnych zobowiązań wynikających z tej umowy.

Strony mogą wedle własnego uznania określić termin wydania i odbioru rzeczy oraz termin i sposób zapłaty ceny bezpośrednio w treści aktu notarialnego. Jedynie moment przeniesienia własności tożsamy jest z momentem zawarcia umowy, za sprawą przepisu art. 157 Kodeksu cywilnego, który to przepis stanowi, iż przeniesienie własności nieruchomości nastąpić może jedynie niezwłocznie i bezwarunkowo (własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu). Z tego samego powodu podpisanie aktu notarialnego jest warunkiem koniecznym i zarazem wystarczającym do uznania, iż miała miejsce dostawa budynku lub budowli w rozumieniu przepisu art. 19 ust. 1, 4 i 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż wymienione w art. 535 Kodeksu cywilnego wydanie i odebranie rzeczy są dwiema różnymi czynnościami, które nie muszą być wykonane równocześnie (wydanie rzeczy nie musi być połączone z faktycznym objęciem rzeczy przez kupującego). Na fakt ten zwrócił uwagę Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 lipca 1999 r., sygn. akt II CKN 552/98, w którym napisano m.in. „(...) Wydanie rzeczy nie jest jednoznaczne z pojęciem odbioru rzeczy przez kupującego ani też wykonanie przez sprzedawcę obowiązku wydania rzeczy nie następuje dopiero z momentem objęcia rzeczy we władanie.(...)". Zatem, dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego, bez znaczenia jest to, czy nabywca odebrał przedmiot sprzedaży, natomiast istotny jest moment, w którym nastąpiło wydanie budynku lub budowli (postawienie tegoż do dyspozycji nabywcy).

Wydanie towaru stanowi skutek zawarcia umowy sprzedaży, która w przypadku sprzedaży nieruchomości dochodzi do skutku pod rygorem nieważności z chwilą zawarcia aktu notarialnego. Zatem obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów, której przedmiotem są budynki i budowle w tym również prawo wieczystego użytkowania gruntu powstanie: w odniesieniu do budynków w sposób określony w art. 19 ust. 10. Natomiast w odniesieniu do budowli na zasadach ogólnych określonych w art. 19 ust. 1 i 4 ww. ustawy. Przy czym za dzień wydania w rozumieniu cyt. wyżej przepisów art. 19 ust. 1, 4 i 10 ww. ustawy, rozumieć należy dzień przeniesienia własności nieruchomości w formie aktu notarialnego.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego własność przedmiotu sprzedaży tj. nieruchomości została przeniesiona w dniu 17 grudnia 2007r.

Zapłata ceny nastąpiła w drodze potrącenia w dniu 31 stycznia 2008r., zaś objecie przedmiotem sprzedaży przez kupującego nastąpiło po podpisaniu protokołu zdawczo – odbiorczego w dniu 31 stycznia 2008r.

Zatem obowiązek podatkowy z tyt. dostawy ww. nieruchomości powstał nie później niż 30 dnia od dnia podpisania aktu notarialnego w odniesieniu do budynków będących przedmiotem wniosku. Natomiast w odniesieniu do budowli obowiązek podatkowy powstał na zasadach określonych art. 19 ust. 4 ustawy tj. z dniem wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu licząc od dnia podpisania aktu notarialnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej:

• opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego dwóch działek oraz własności budynków i budowli posadowionych na tych działkach
  
• korekty podatku naliczonego od zakupów inwestycyjnych poczynionych w związku z modernizacją budynków i budowli posadowionych na przedmiotowych działkachzawarta została w odrębnych rozstrzygnięciach.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.