INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2008r. (data wpływu 21 marca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT wystawionej za naprawę powypadkową samochodu będącego własnością firmy objętego ubezpieczeniem obowiązkowym i nieposiadającego dobrowolnego ubezpieczenia AC, jeżeli kolizja do której doszło, spowodowana została przez osobę kierującą innym pojazdem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2008r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT wystawionej za naprawę powypadkową samochodu będącego własnością firmy objętego ubezpieczeniem obowiązkowym i nieposiadającego dobrowolnego ubezpieczenia AC, jeżeli kolizja do której doszło, spowodowana została przez osobę kierującą innym pojazdem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą od 10 czerwca 2002r. Jest opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej. W ramach prowadzonej działalności posiada samochód ciężarowy marki Renault Kangoo rok produkcji 1999 spełniający warunki art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 11 października 2007r. w wyniku kolizji drogowej uległ uszkodzeniu samochód będący własnością firmy. Samochód nie był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem AC. Do kolizji doszło z winy kierującego innym pojazdem. Koszt naprawy powypadkowej został pokryty w wartości netto z ubezpieczenia sprawcy po wystawieniu faktury VAT przez warsztat naprawczy. Natomiast kwotę podatku VAT Wnioskodawca pokrył z własnych pieniędzy. Zgodnie z przepisami art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodu strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Zgodnie natomiast z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się do towarzystwa ubezpieczeniowego o zwrot zapłaconej przez siebie kwoty podatku VAT argumentując to faktem, iż to nie on był sprawcę wypadku a wręcz odwrotnie – poszkodowanym i dodatkowo osobiście dokonał zapłaty podatku VAT, który zgodnie z przepisami o podatku dochodowym i ustawy o podatku od towarów i usług jak się okazało, nie może odliczyć w deklaracji VAT-7.

W dniu 3 marca 2008r. Wnioskodawca otrzymał odmowną decyzję o wypłacenie kwoty podatku VAT, w której powołano się na art. 87 ust. 3 oraz 88 ust. 3 pkt 1 ustawy od towarów i usług. W związku z tym uznano, że jako podatnik VAT Wnioskodawca może odliczyć ten podatek. Wnioskodawca uważa jednak, iż stanowisko towarzystwa ubezpieczeniowego jest nieprawidłowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje możliwość odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT wystawionej za naprawę powypadkową samochodu będącego własnością firmy objętej ubezpieczeniem obowiązkowym i nieposiadającego dobrowolnego ubezpieczenia AC, jeżeli kolizja do której doszło została spowodowana przez osobę kierującą innym pojazdem...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszelkiego rodzaju naprawy powypadkowe nie stanowią kosztów uzyskania przychodów jeżeli samochód nie był objęty dodatkowym ubezpieczeniem dobrowolnym – zatem zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nie istnieje możliwość odliczenia kwoty podatku VAT, jeżeli wydatki na nabycie towarów i usług przez podatnika nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym Wnioskodawca twierdzi, iż nie ma prawa do odliczenia podatku VAT z faktur za naprawę samochodu mimo, że kolizja powstała z winy kierującego innym pojazdem. Ponadto uważa, że w powyższej sytuacji towarzystwo ubezpieczeniowe winno zwrócić Wnioskodawcy kwotę zapłaconego przez niego podatku VAT. Przytoczone wyżej przepisy wyraźnie mówią o braku możliwości odliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W myśl ust. 10 pkt 1 powołanego artykułu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ samochód ciężarowy marki Renault Kangoo będący własnością firmy, który nie był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem AC. Wnioskodawca wskazał, iż koszty naprawy powypadkowej samochodu nieobjętego dobrowolnym ubezpieczeniem nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc powyższy stan faktyczny do cytowanych wcześniej przepisów, tut. organ stwierdza, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturze VAT wystawionej przez warsztat naprawczy, dokumentującej koszt naprawy powypadkowej samochodu ciężarowego nieobjętego dodatkowym ubezpieczeniem dobrowolnym. Jeżeli bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, wydatek na remont powypadkowy tego samochodu nie podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, to w świetle cytowanego wyżej art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w fakturze dokumentującej remont powypadkowy tego samochodu.

Odnośnie podnoszonej przez Wnioskodawcę kwestii, że towarzystwo ubezpieczeniowe winno zwrócić Wnioskodawcy kwotę zapłaconego przez niego podatku VAT, stwierdzić należy, iż tut. organ nie może się wypowiedzieć w tej kwestii, ponieważ zależy to od warunków zawartej umowy ubezpieczenia, a nie od przepisów prawa podatkowego. Tut. organ na podstawie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, upoważniony jest natomiast tylko do pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.