INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 28 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia odpisu aktualizującego do kosztów uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia odpisu aktualizującego do kosztów uzyskania przychodu. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 marca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 20 marca 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 05 marca 2008 r. znak IBPB 3/423-165/08/AM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca był wierzycielem spółki Aztytułu zrealizowanych usług. Przychód z tytułu transakcji ze spółką A został przez Wnioskodawcę zafakturowany i zaksięgowany. Następnie wnioskodawca dokonał cesji swojej wierzytelności na spółkę B za cenę niższą o ...% od wierzytelności w stosunku do spółki A. Odpowiedzialność za dług spółki B wobec Wnioskodawcy z tytułu ceny została rozszerzona na członków zarządu spółki B (osoby fizyczne C, D i E). Spółka B nie uiściła Wnioskodawcy ceny za nabytą od niego wierzytelność wobec spółki A, więc wnioskodawca skierował do sądu powództwo o zapłatę przeciwko spółce B oraz poręczycielom - osobom fizycznym C, D i E uzyskując stosowny tytuł wykonawczy. W oparciu o uzyskany tytuł wykonawczy wnioskodawca wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikom (B, C, D i E). W 2006 roku Wnioskodawca uzyskał postanowienia organu egzekucyjnego o bezskuteczności egzekucji w stosunku do dłużnika (spółki B) oraz w stosunku do poręczycieli (C i D), natomiast egzekucja w stosunku do poręczyciela E jest nadal w toku. W 2007 roku Wnioskodawca utworzył odpis aktualizacyjny na wierzytelność w stosunku do spółki B, traktując ją jako nieściągalną należność nie stanowiącą kosztu uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym zachodzą wszystkie przesłanki do zaliczenia utworzonego odpisu aktualizacyjnego na wierzytelność wobec spółki B do kosztów uzyskania przychodu mimo, iż wierzytelność ta nie była zaksięgowana jako przychód Wnioskodawcy, oraz czy nieściągalność została dostatecznie uprawdopodobniona zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku od osób prawnych...

W ocenie Wnioskodawcy utworzony odpis aktualizacyjny może być zaliczony w ciężar kosztów uzyskania przychodu bowiem nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona mimo trwającej jeszcze formalnie egzekucji w stosunku do jednego z poręczycieli, a na przeszkodzie takiej operacji nie stoi fakt, iż zaksięgowanym przychodem wnioskodawcy była wierzytelność w stosunku do spółki A, a odpis został utworzony na wierzytelność wobec spółki B.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zasady dokonywania odpisów aktualizujących reguluje art. 35b ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) zgodnie z którym - wartość należności aktualizuje się uwzględniając stopień prawdopodobieństwa ich zapłaty poprzez dokonanie odpisu aktualizującego, w odniesieniu do:

1. należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub w stan upadłości – do wysokości należności nieobjętej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, zgłoszonej likwidatorowi lub sędziemu komisarzowi w postępowaniu upadłościowym,
   
2. należności od dłużników w przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego - w pełnej wysokości należności,
   
3. należności kwestionowanych przez dłużników oraz z których zapłatą dłużnik zalega, a według oceny sytuacji majątkowej i finansowej dłużnika spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna - do wysokości niepokrytej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności,
   
4. należności stanowiących równowartość kwot podwyższających należności, w stosunku do których uprzednio dokonano odpisu aktualizującego - w wysokości tych kwot, do czasu ich otrzymania lub odpisania,
   
5. należności przeterminowanych lub nieprzeterminowanych o znacznym stopniu prawdopodobieństwa nieściągalności, w przypadkach uzasadnionych rodzajem prowadzonej działalności lub strukturą odbiorców - w wysokości wiarygodnie oszacowanej kwoty odpisu, w tym także ogólnego, na nieściągalne należności.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Art. 16 ust. 1 pkt 26a ww. ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.

W myśl art. 16 ust. 2a pkt 1 tej ustawy nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:

1. dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
   
2. zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
   
3. wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
   
4. wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.
   
   

Z przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego wynika, że należność, od której dokonano odpisu aktualizującego nie była zaliczona do przychodów należnych w rozumieniu przepisów art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym w myśl art. 16 ust. 1 pkt 26a ww. ustawy odpis ten nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki zawarte we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r. jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.