INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2008r. (data wpływu 29 lutego 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lutego 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest eksporterem wyrobów własnej produkcji oraz towarów do Rosji. Eksport dokonywany jest za pośrednictwem agencji celnej, w tym również litewskich z siedzibą na Litwie. Od 1 lipca 2007r. litewska agencja celna dokonuje zgłoszeń celnych w elektronicznym systemie kontroli eksportu – ECS. Jako potwierdzenie wywozów towarów agencja celna dostarcza Wnioskodawcy dokumenty towarzyszące MRN do poszczególnych faktur eksportowych. Na wniosek o udostępnienie komunikatów IE-599, które potwierdzałyby zakończenie procedury wywozu poza Unię Europejską, Wnioskodawca otrzymał odpowiedź, że na terenie Litwy takie dokumenty nie funkcjonują. Deklaracje eksportowe są zamykane, wówczas kiedy urząd celny wprowadza numer deklaracji do systemu. Informacja o zamknięciu eksportu pozostaje w ogólnym systemie elektronicznym Unii Europejskiej.

Ponieważ dostarczona Wnioskodawcy dokumentacja nie potwierdza jednoznacznie, że towary opuściły terytorium Unii Europejskiej, w miesiącu następnym po miesiącu sprzedaży został przez Spółkę naliczony VAT, zgodnie ze stawką krajową, a sprzedaż została wykazana w deklaracji VAT-7. Jednocześnie Spółka wystosowała prośbę do terytorialnego urzędu celnego w Kownie o udzielenie informacji w sprawie przedmiotowych dokumentów MRN i określenie statusu wysyłki, której dotyczą. W odpowiedzi urząd celny potwierdził zakończenie procedur eksportowych wg wyszczególnionych dokumentów towarzyszących MRN i poinformował Wnioskodawcę, że w systemie kontroli eksportu widnieje dla tych przesyłek stan „eksportowano”.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca uznał, że posiadane dokumenty wystarczająco potwierdzają dokonanie sprzedaży eksportowej i w miesiącu otrzymania tych dokumentów została skorygowana sprzedaż krajowa o dokonane wcześniej naliczenie podatku VAT. Sprzedaż wykazano jako eksport i zastosowano dla niej stawkę podatku w wysokości 0%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzyskane przez Wnioskodawcę potwierdzenie z urzędu celnego w Kownie jest wiążące i uprawnia nas do zastosowania stawki 0% oraz traktowania sprzedaży wg wyszczególnionych dokumentów MRN jako eksport w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydana przez terytorialny urząd celny w Kownie informacja o dostawach eksportowych wg wyszczególnionych dokumentów towarzyszących MRN jest wystarczającym potwierdzeniem wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i uprawnia Wnioskodawcę do uznania sprzedaży wg tych dokumentów za eksport w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym do skorzystania z preferencyjnej stawki 0%. Dlatego w ocenie Wnioskodawcy zasadnym było skorygowanie w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca otrzyma ten dokument, sprzedaży krajowej o dokonane wcześniej naliczenie podatku VAT i wykazanie jej jako sprzedaży eksportowej ze stawką 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 8 ww. ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1777/2005”.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1-4 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z przedstawionej wyżej definicji wynika, iż eksport towarów będzie miał miejsce tylko wówczas jeżeli wywóz towarów następuje z kraju poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje transakcji dostawy towarów z terytorium Polski na rzecz podmiotów z Rosji, przez terytorium Litwy. W ramach omawianej transakcji, Wnioskodawca nie dokonuje zgłoszenia celnego do procedury wywozu towarów w urzędzie celnym znajdującym się na terytorium Polski, lecz procedurę celną wywozu rozpoczyna i zamyka na Litwie. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem celnym potwierdzającym wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty.

Zatem ww. transakcji nie można uznać za eksport towarów, gdyż wywóz nie nastąpił z terytorium kraju bezpośrednio poza terytorium Wspólnoty, nie nastąpił w ramach jednej czynności i nie jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem celnym potwierdzającym rozpoczęcie procedury wywozu towarów z terytorium kraju.

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów muszą zaistnieć następujące elementy: wywóz towarów musi nastąpić z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy (wymóg przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Stosownie do tego przepisu, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15 , lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Wskazany przepis art. 13 ustawy, rozszerza zatem pojecie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym.

Przy czym zaznaczyć należy, iż przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Zatem zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, przemieszczenie towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, jeżeli wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę fakt, iż Wnioskodawca ww. dokumentu nie posiada, stwierdzić należy, iż przepis art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Reasumując, transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę nie można uznać za eksport towarów, lecz za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Przemieszczenie należącego do spółki towaru z terytorium Polski na terytorium Litwy, celem jego eksportu do Rosji, stanowić będzie w Polsce wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zaś na Litwie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na Litwie, o którym mowa wyżej podlegać będzie regulacjom obowiązującym na terytorium tego kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy nalało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.