INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2008 r. (data wpływu 14 lutego 2008 r.) uzupełnione pismem znak 783/2008 z dnia 18 lutego 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą ubytków powstałych w nabyciu wewnątrzwspólnotowym wyrobów akcyzowych zharmonizowanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2008 r. został złożony wniosek uzupełniony pismem znak 783/2008 z dnia 18 lutego 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą ubytków powstałych w nabyciu wewnątrzwspólnotowym wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny.

Spółka dokonała przyjęcia wyrobu akcyzowego zharmonizowanego - destylatu śliwkowego o kodzie CN 2208 90 38 w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Przyjęcie związane było z nabyciem wewnątrzwspólnotowym w procedurze zawieszenia poboru akcyzy ze składu podatkowego na terenie Czech do składu podatkowego Spółki. Podczas przyjęcia stwierdzono niedobór 162 dm#179; 100% vol. Naczynia transportowe nie posiadały zabezpieczeń urzędowych, posiadały jedynie zabezpieczenia podmiotu wysyłającego. Spółka nie występowała do naczelnika urzędu celnego o przyznanie norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstających w czasie przewozu alkoholu etylowego, napojów spirytusowych i ich półproduktów. Przewozu, jak wynika z dokumentu ADT, dokonano na zabezpieczeniu wysyłającego. Na kartach dokumentu ADT 2, 3 i 4 dokonano potwierdzenia odbioru i wykazano ubytek 162 dm#179; 100% vol. Kartę 3 dokumentu ADT po potwierdzeniu wysłano do kontrahenta. Przy przyjęciu w Spółce sporządzono dokument PzS.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy stwierdzony ubytek rzeczywisty 162 dm#179; 100% vol. należy traktować jako ubytek nadmierny... Który podmiot, wysyłający czy przyjmujący zobowiązany jest do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu nadmiernych ubytków transportowych...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki podmiotem zobowiązanym do zapłaty należnego podatku akcyzowego z tytułu powstałego ubytku nadmiernego jest podmiot dokonujący wysyłki wyrobów akcyzowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. WE L 76 z 23.03.1992 ze zm.). podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji lub w momencie wystąpienia ubytków, które muszą podlegać podatkowi akcyzowemu zgodnie z art. 14 ust. 3.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. dyrektywy uprawnieni właściciele składów są zwolnieni od podatków za występujące ubytki w ramach systemu zawieszenia, które zostają przypisane czynnikom losowym lub sile wyższej oraz ustalone przez zainteresowane państwo członkowskie. Są oni także zwolnieni, w ramach systemu zawieszenia, od podatku od ubytków powstałych podczas produkcji i przetwarzania, składowania i transportu. Każde państwo członkowskie ustala warunki, na których te zwolnienia zostają przyznane.

Art. 14 ust. 3 dyrektywy stanowi, iż bez uszczerbku dla art. 20, podatek za ubytki inne niż te wymienione w ust. 1 i ubytki nie wymienione w ust. 1, jest pobierany na podstawie stawek stosowanych w zainteresowanym państwie członkowskim w momencie wystąpienia ubytków, należycie ustalonych przez właściwe władze, lub w razie potrzeby, w momencie stwierdzenia ubytków.

Zgodnie z ust. 4 cyt. artykułu ubytki określone w ust. 3 i straty, które nie podlegają zwolnieniu na podstawie ust. 1 powinny zostać, w każdym przypadku, odnotowane przez właściwe władze na odwrocie kopii dokumentu towarzyszącego określonego w art. 18 ust. 1 przeznaczonej do zwrotu dla nadawcy.

Stosuje się następującą procedurę:

1. w przypadku strat i ubytków powstałych w trakcie transportu wewnątrz Wspólnoty wyrobów podlegających podatkowi akcyzowemu, które podlegają przepisom o zawieszeniu, właściwe władze państwa członkowskiego, w którym straty lub ubytki wystąpiły, złożą odpowiednią adnotację na kopii dokumentu towarzyszącego przeznaczonej do zwrotu,
2. w momencie nadejścia wyrobów do państwa członkowskiego przeznaczenia, właściwe władze tego państwa członkowskiego wskazują, czy przyznają częściowe zwolnienie z podatku z tytułu stwierdzonych ubytków i strat, czy zwolnienie takie nie przysługuje.

W wyżej wymienionych przypadkach określają one podstawę obliczenia podatku akcyzowego pobieranego zgodnie z ust. 3. Właściwe władze państwa członkowskiego przeznaczenia wysyłają kopię dokumentu towarzyszącego przeznaczoną do zwrotu właściwym władzom państwa członkowskiego, na którego terenie stwierdzono straty.

W myśl art. 15 ust. 3 cyt. dyrektywy ryzyko związane z transportem wewnątrzwspólnotowym jest objęte gwarancją zapewnioną przez uprawnionego właściciela składu wysyłającego przesyłkę określoną w art. 13 lub, w razie potrzeby, gwarancją wspólnie obowiązującą nadawcę i przewoźnika. W razie potrzeby państwa członkowskie mogą wymagać udzielenia gwarancji przez odbiorcę. Szczegółowe zasady gwarancji zostają określone przez państwa członkowskie. Gwarancja musi być ważna w całej Wspólnocie.

Zgodnie z art. 20 wymienionej dyrektywy w przypadku wystąpienia nieprawidłowości lub przestępstwa w związku z ustawą, w trakcie przemieszczenia, wymagającego nałożenia podatku akcyzowego, podatek akcyzowy jest należny w państwie członkowskim, w którym przestępstwo lub nieprawidłowość w związku z ustawą zostało popełnione, od osoby fizycznej lub prawnej, która gwarantowała uiszczenie podatku akcyzowego zgodnie z art. 15 ust. 3, bez uszczerbku dla zastosowania procedur postępowania karnego. W przypadku gdy podatek akcyzowy jest pobierany w państwie członkowskim innym niż państwo wysyłające, państwo członkowskie pobierające podatek informuje właściwe władze kraju wysyłającego. W przypadku gdy w trakcie przemieszczenia zostanie wykryte przestępstwo lub nieprawidłowość bez możliwości stwierdzenia, gdzie zostało ono popełnione, uważa się je za popełnione w państwie członkowskim, w którym zostało wykryte.

Bez uszczerbku dla art. 6 ust. 2 ww. dyrektywy w przypadku gdy wyroby objęte podatkiem akcyzowym nie dotrą do miejsca przeznaczenia i nie jest możliwe określenie gdzie przestępstwo lub nieprawidłowość zostało popełnione, zostanie ono uznane za popełnione w wysyłającym państwie członkowskim, które pobierze podatek akcyzowy w wysokości stawki obowiązującej w dniu wysłania produktów chyba że w ciągu czterech miesięcy właściwe władze zostaną poinformowane o poprawności transakcji lub o miejscu gdzie przestępstwo lub odstępstwo od ustawy zostało popełnione.

Jeżeli przed upływem okresu trzech lat od daty sporządzenia dokumentu towarzyszącego, państwo członkowskie, w którym przestępstwo lub nieprawidłowość zostało faktycznie popełnione jest ustalone, że państwo członkowskie pobierze podatek akcyzowy w wysokości stawki obowiązującej w dniu, w którym towary zostały wysłane. W takim przypadku natychmiast po dostarczeniu poświadczenia pobrania podatku, pierwotnie nałożony podatek akcyzowy zostanie zwrócony.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.) akcyzie podlegają ubytki lub niedobory wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu. Stosownie do ust. 2 cyt. przepisu zwalnia się od akcyzy ubytki lub niedobory powstające podczas wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, do wysokości ustalonej przez właściwego naczelnika urzędu celnego dla danego podatnika akcyzy.

Stosownie do art. 26 ust. 2 pkt 1 wymienionej ustawy pobór akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych jest również zawieszony, jeżeli wyroby są przemieszczane między składami podatkowymi na terytorium Wspólnoty Europejskiej;

Zgodnie z art. 28 ust. 1 cytowanej ustawy zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje w przypadku:

1. otrzymania przez podatnika administracyjnego dokumentu towarzyszącego z potwierdzeniem odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez nabywcę; zobowiązanie podatkowe w akcyzie ciążące na tym podatniku wygasa z dniem otrzymania przez podatnika administracyjnego dokumentu towarzyszącego z potwierdzeniem odbioru tych wyrobów przez nabywcę, w części objętej potwierdzeniem;
2. wyprowadzenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy; obowiązek podatkowy powstaje w dniu wyprowadzenia tych wyrobów poza teren składu podatkowego;
3. wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli wyroby te zostały zużyte w innym celu; obowiązek podatkowy powstaje z dniem ich zużycia;
4. zużycia wyrobu akcyzowego zharmonizowanego w składzie podatkowym, z wyjątkiem przypadków, gdy wyrób ten jest przeznaczony do wyprodukowania innego wyrobu akcyzowego zharmonizowanego; obowiązek podatkowy powstaje z dniem jego zużycia;
5. niedostarczenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego do miejsca przeznaczenia; obowiązek podatkowy powstaje z dniem wyprowadzenia wyrobów ze składu podatkowego, a jeżeli dnia tego nie można określić - z dniem stwierdzenia przez uprawniony podmiot o ich niedostarczeniu.

W myśl § 22 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania (Dz. U. Nr 89, poz. 849 ze zm.) w przypadku naruszenia procedury zawieszenia poboru akcyzy, podatek akcyzowy jest należny w państwie członkowskim, na terytorium którego doszło do tego naruszenia, i obliczany jest z zastosowaniem stawek podatku akcyzowego, obowiązujących w danym państwie.

Zatem należy zauważyć, iż z uwagi na fakt, że przemieszczenie przedmiotowego wyrobu akcyzowego dokonuje się między składami podatkowymi należącymi do różnych państw członkowskich Wspólnoty, w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie zarówno przepisy dyrektywy Rady 92/12/EWG, jak i przepisy polskiej ustawy o podatku akcyzowym.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, należy przyjąć, w przypadku gdy fakt zaistnienia ubytku w przesyłce zostanie stwierdzony dopiero przez odbiorcę, iż do zapłacenia podatku akcyzowego od tej części przesyłki zobowiązany jest sprzedawca. W przedmiotowej sprawie jest on również gwarantem, który złożył zabezpieczenie akcyzowe z tytułu przemieszczania wyrobów akcyzowych. Wysokość zobowiązania podatkowego jest określana według stawek obowiązujących w kraju sprzedawcy w dniu dokonania wysyłki. Wysyłający wyroby akcyzowe ma cztery miesiące na przedstawienie dowodów, iż nieprawidłowości wystąpiły nie z jego winy lub też właściwe organy podatkowe nie ustaliły faktycznego miejsca i sprawcy nieprawidłowości. Po upływie tego terminu podatek staje się wymagalny.

Reasumując, w przedmiotowym stanie faktycznym Spółka nie jest podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu ubytku powstałego w nabyciu wewnątrzwspólnotowym. Zobowiązanym do zapłaty podatku jest podmiot dokonujący wysyłki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.