INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09.08.2012 r. (data wpływu 13.08.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie uznania nabycia towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie na terytorium Polski;

• nieprawidłowe – w zakresie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz prawa do odliczenia.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13.08.2021 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przez podwykonawców prac montażowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

T. GmbH (dalej: wnioskodawczyni) jest osobą prawną z siedzibą w Austrii — spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prawa austriackiego (GmbH — Gesellschaft mit beschränkter Haftung oznacza spółka z ograniczoną odpowiedzialnością). Siedziba spółki (siedziba działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT) znajduje się w Sankt Pölten w Austrii, siedziba ta jest także siedzibą zarejestrowaną we właściwym rejestrze (Firmenbuch). Wszystkie decyzje istotne dla działalności operacyjnej wnioskodawczyni podejmowane są przez zarząd i management wyższego szczebla odbywający swoje posiedzenia zasadniczo w siedzibie działalności gospodarczej wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni jest zarejestrowana w Polsce jako czynna podatniczka podatku od towarów i usług.

Działalność wnioskodawczyni polega na produkcji maszyn oraz ich części dla przemysłu papierniczego, zakupie i sprzedaży maszyn oraz ich części dla przemysłu papierniczego, montażu i instalacji maszyn oraz ich części dla przemysłu papierniczego w zakładach zleceniodawców.

W dniu 10 czerwca 2011 wnioskodawczyni zawarła umowę z zamawiającym, osobą prawną z siedzibą w Polsce, o następującym przedmiocie: dostawa, montaż i rozruch w zakładzie zamawiającego w Polsce linii do produkcji papieru wraz ze szpulą odbiorczą wyrobu gotowego (tzw. winder) - urządzenia przemysłowego. Zgodnie z postanowieniem umowy cała transakcja - zarówno dostawa części maszyny jak i prace składające się na jej złożenie i instalację oraz wszelkie inne czynności umożliwiające przekazanie nabywcy urządzenia przemysłowego gotowego do podjęcia pracy - stanowi sprzedaż (dostawę) urządzenia przemysłowego. Prace nad instalacją urządzenia przemysłowego w zakładzie zamawiającego rozpoczęły się w dniu 11.04.2012 r. i są planowane do 15.09.2012 r. Następnie od dnia 15.09.2012 r. są planowane prace nad rozruchem urządzenia (wymaga ono wielu szczegółowych i precyzyjnych ustawień, aby prawidłowo funkcjonowało). Na dzień 15.01.2013 r. planowane jest próbne uruchomienie urządzenia a na dzień 31.01.2013 r. jego przekazanie zamawiającemu. Następnie jeszcze przez okres najwyżej następnych 18 miesięcy będą przeprowadzane testy wydajności maszyny celem potwierdzenia i optymalizacji wydajności.

Urządzenie jest instalowane na specjalnie spreparowanym podłożu i fundamencie. Sworznie łączące urządzenie z podłożem są zabetonowane. Tym samym urządzenie jest związane z podłożem w trwały sposób. Urządzenie jest kluczowe dla pracy zakładu zamawiającego i tym samym nadaje sens gospodarczy zakładowi zamawiającego.

Instalacja przedmiotowego urządzenia przemysłowego jest zadaniem wymagającym dużego nakładu pracy specjalistów i bardzo zaawansowanej wiedzy, którą muszą dysponować monterzy. Zamówienie wykonywane przez wnioskodawczynię jest jednym z elementów pozwalającym jej zamawiającemu na stworzenie zakładu produkcyjnego. Dla potrzeb tego tworzenia zakładu zamawiający w miejscu wykonania stworzył zaplecze kontenerowe wyposażone w niezbędne narzędzia pracy i komunikacji (telefony, faks, komputery) i udostępnił je wnioskodawczyni, jej podwykonawcom i innym wykonawcom — wszystkim podmiotom zaangażowanym w prace.

Wykonując zlecenie wnioskodawczyni posługuje się podwykonawcami i poddostawcami. Elementy przedmiotowego urządzenia przemysłowego są dostarczane z Niemiec przez dostawcę z siedzibą w Niemczech, co do którego spółka zakłada, że nie posiada on stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce uczestniczącego w wykonaniu zlecenia — w sprawie potwierdzenia tego faktu dostawca ten zwraca się osobno ze swoim wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. Ponadto dostawca ten na podstawie osobnego zlecenia wykonuje prace montażowe w miejscu montażu, podobnie jaki inni podwykonawcy wnioskodawczyni. Ci inni podwykonawcy także nie posiadają siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce i są zarejestrowani w Polsce jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług.

Obecność personelu wnioskodawczyni w miejscu montażu ogranicza się do ewentualności zastępstwa personelu podwykonawców w przypadku choroby lub innych przyczyn uniemożliwiających obecność danego potrzebnego pracownika podwykonawcy, którego podwykonawca nie mógłby sam zastąpić.

Umowa z zamawiającym została wynegocjowana przez zarząd wnioskodawczyni mieszczący się w jej siedzibie. Planowanie i zarządzanie projektem odbywa się w siedzibie działalności gospodarczej wnioskodawczyni w S. (Austria) Tam też ma miejsce planowanie i zarządzanie dostawami komponentów urządzenia przemysłowego na miejsce montażu (logistyka, zakupy) oraz koordynacja prac podwykonawców w miejscu montażu potrzebnych na poszczególnych etapach prac. Siedziba działalności gospodarczej ponosi także wszelkie ciężary finansowe związane z realizacją zlecenia (zakupy komponentów i części, finansowanie podwykonawców) oraz ryzyko gospodarcze projektu.

W dniu 01.10.2011 r. zamawiający wnioskodawczyni otrzymał interpretację indywidualną wydaną z upoważnienia Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygnaturze IPPP3/443-990/11-2/SM (kopia w załączeniu). Zgodnie z tą interpretacją świadczenie wnioskodawczyni stanowi dostawę z montażem i winno być poddane opodatkowaniu w Polsce przez nabywcę zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT. Wnioskodawczyni postępuje zgodnie z tą interpretacją.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wykonywanie przedmiotowego zlecenia w przedstawiony sposób powoduje zaistnienie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wnioskodawczyni w Polsce...
2. Czy nabycia elementów przedmiotowego urządzenia przemysłowego z dostawą na miejsce montażu stanowią dla Wnioskodawczyni wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów w Polsce...
3. Czy Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przez podwykonawców wykonujących prace montażowe w Polsce...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. Ustawa o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa) ani Dyrektywa 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: dyrektywa) nie zawierają definicji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Pojęcia te definiuje za to Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy (dalej: rozporządzenie), które weszło w życie w dniu 1 lipca 2011 r. i znajduje bezpośrednie zastosowanie także w Polsce.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia na użytek stosowania art. 44 dyrektywy stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Ust. 2 artykułu 11 rozporządzenia stosuje się do świadczeń, które nie spełniają swoich definicji w przedmiotowym stanie faktycznym, więc jest tutaj nieistotny.

Powyższa definicja stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jest definicją funkcjonalną uznającą za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej taką jednostkę organizacyjną, która jest w stanie samodzielnie wykonywać działalność gospodarczą. Ponieważ nie jest to definicja precyzująca szczegółowe warunki zaistnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, doczekała się ona stanowisk Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS) dookreślających rozumienie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i stanowiących podstawę sformułowania tej definicji. Wyrokiem stanowiącym punkt wyjścia dla rozważań nad istotą stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej był wyrok w sprawie C-168/84 Berkholz. W akapicie 17 tego wyroku ETS sformułował zasadę, że — wówczas w przypadku miejsca świadczenia usług — należy ustalić miejsce, które jest najbardziej celowe dla potrzeb opodatkowania a miejscem takim jest w pierwszej kolejności siedziba działalności gospodarczej podatnika. Uwzględnienie innego miejsca niż siedziba działalności gospodarczej jest dopuszczalne jedynie wówczas, jeżeli powiązanie świadczenia z siedzibą działalności gospodarczej nie prowadzi do rozsądnego rozwiązania podatkowego lub prowadzi do konfliktu z innym państwem członkowskim co do ustalenia miejsca opodatkowania, Następnie w akapicie 18 ETS kontynuuje, że przyporządkowanie świadczenia innemu miejscu niż siedziba działalności gospodarczej jest możliwe jedynie wówczas, gdy miejsce to cechuje stałe współdziałanie zasobów personalnych i rzeczowych umożliwiających wykonywanie określonych świadczeń. Zbieżne stanowisko w sprawie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ETS zajął także w wyrokach C-73/06 akapit 54, C-190/95 akapity 15,16 i 19, C-231/94 akapit 18. Wyroki te w szczególności podkreślały prymat założenia miejsca siedziby działalności gospodarczej przy ustalaniu miejsca działalności podatnika a także konieczność zdolności autonomicznego prowadzenia działalności (C-190/95 akapit 19), aby jednostka organizacyjna stanowiła stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W zaistniałym stanie faktycznym obecność wnioskodawczyni w Polsce nie stanowi swego rodzaju niezależnej, stałej jednostki organizacyjną podatnika, która jest w stanie autonomicznie wykonywać autonomicznie swoje świadczenia w tym względnie z tego miejsca w sposób niezależny i powtarzalny.

W przedmiotowym przypadku w pierwszej kolejności nie można mówić o stałości, skoro jakakolwiek obecność w miejscu montażu ogranicza się jedynie do wykonania zamówienia. Następnie stałe miejsce prowadzenia działalności musi stanowić swoistą samodzielną jednostkę gospodarczą w ramach przedsiębiorstwa podatnika (jako najlepszy przykład narzuca się oddział), która samodzielnie wykonuje działalność gospodarczą i jest w stanie unieść jej ciężar. Samodzielność taka w przedmiotowym przypadku nie ma miejsca, skoro wykonanie całego zamówienia jest finansowane a jego ryzyko gospodarcze ponoszone niezależnie od działań wnioskodawczyni w miejscu montażu, wszelkie konsekwencje gospodarcze efektów zlecenia ponoszone są przez siedzibę działalności gospodarczej wnioskodawczyni w Austrii. Należy także zwrócić uwagę, że stałość oraz odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego musi umożliwiać odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, aby spełniało ono definicję art. 11 ust. 1 rozporządzenia. W przedmiotowym przypadku miejsce montażu nie ma własnych potrzeb, są to potrzeby przedsiębiorstwa wnioskodawczyni jako takiego związane z wykonaniem określonego zlecenia stanowiącego przedmiot działalności przedsiębiorstwa wnioskodawczyni. W końcu marginalne i ewentualne zaangażowanie personelu wnioskodawczyni w miejscu montażu nie pozwala na stwierdzenie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wnioskodawczyni w miejscu wykonania zlecenia w zakładzie zleceniodawcy.

W konsekwencji wykonywanie przedmiotowego zlecenia nie powoduje zaistnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wnioskodawczyni w Polsce.

Ad 2. Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Następnie zgodnie z art. 25 ust. 2 nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca w szczególności udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Jeżeli więc wnioskodawczyni nabywając towary dostarczane z Niemiec lub innych państw członkowskich na miejsce montażu poda numer przyznany jej przez Rzeczpospolitą Polskę dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, to nabycia te będą dla wnioskodawczyni wewnątrzwspólnotowymi nabyciami towarów w Polsce.

Ad 3. Wnioskodawczyni zakłada, że ze względu na trwały związek montowanego urządzenia przemysłowego z podłożem usługi montażowe świadczone na jej rzecz przez podwykonawców są usługami związanymi z nieruchomościami do których zastosowanie ma art. 28e ustawy a ze względu na rejestrację podwykonawców w Polsce jako czynnych podatników podatku od towarów i usług zastosowanie znajdzie art. 17 ust. 3a ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawczyni bezsprzecznie jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, a wykonywanie przez nią świadczeń na rzecz zleceniodawcy jest wykonywaniem czynności opodatkowanych. Dla zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy bez znaczenia jest fakt, że zgodnie z art. 17 ust. 1 punkt 5 w związku z art. 17 ust. 2 i art. 17 ust. 5 punkt 1 ustawy świadczenia wnioskodawczyni są bezwzględnie poddawane opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez zamawiającego. Zaprzeczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego ze względu na zastosowanie do obrotów, w związku z którymi zakupy te są dokonywane, art. 17 ust. 1 punkt 5 w związku z art. 17 ust. 2 i art. 17 ust. 5 punkt 1 ustawy byłoby rażącym naruszeniem art. 1 ust. 2 (obciążenie podatkiem konsumpcji) oraz art. 168 lit. a dyrektywy (prawo do odliczenia), co potwierdził w swoich wyrokach zarówno ETS (np. wyrok C-15/81 akapit 10: „Zgodnie z artykułem 2 (ówczesnej) pierwszej dyrektywy zasada wspólnego systemu podatku od wartości dodanej polega na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od ilości transakcji, jakie mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji przed etapem, na którym podatek jest pobierany. Niemniej jednak każda transakcja będzie podlegała podatkowi od towarów i usług obliczonemu od ceny towarów lub usług według stawki, jaka ma zastosowanie do takich towarów i usług, po odjęciu kwoty podatku od towarów i usług poniesionego bezpośrednio w składnikach kosztów.) jak polskie sądy administracyjne (np. wyrok z dnia 4 kwietnia 2007 r., I SA/Wr 148/01), konsekwencji wnioskodawczyni będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego przez podwykonawców wykonujących prace montażowe w Polsce.

Ze względu na charakter tych prac w przedmiotowym stanie faktycznym — prace montażowe nad przedmiotem trwale związanym z nieruchomością — nie znajdzie także zastosowania art. 88 ust. 3a punkt 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej uznania nabycia towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie na terytorium Polski i za nieprawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. nr 177, poz. 1054 z 2011 r. ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest osobą prawną z siedzibą w Austrii, jednocześnie t zarejestrowanym w Polsce czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W dniu 10 czerwca 2011 Wnioskodawca zawarł umowę ze zleceniodawcą, osobą prawną z siedzibą w Polsce, na dostawę, montaż i rozruch w zakładzie zleceniodawcy w Polsce linii do produkcji papieru wraz ze szpulą odbiorczą wyrobu gotowego (tzw. winder) - urządzenia przemysłowego. Zgodnie z postanowieniem umowy cała transakcja - zarówno dostawa części maszyny jak i prace składające się na jej złożenie i instalację oraz wszelkie inne czynności umożliwiające przekazanie nabywcy urządzenia przemysłowego gotowego do podjęcia pracy - stanowi sprzedaż (dostawę) urządzenia przemysłowego. Prace nad instalacją urządzenia przemysłowego w zakładzie zleceniodawcy rozpoczęły się w dniu 11.04.2012 r. i są planowane do 5.09.2012 r. Następnie od dnia 15.09.2013 r. są planowane prace nad rozruchem urządzenia Na dzień 15.01.2013 r. planowane jest próbne uruchomienie urządzenia a na dzień 31.01.2013 r. jego przekazanie zleceniodawcy. Następnie jeszcze przez okres najwyżej następnych 18 miesięcy będą przeprowadzane testy wydajności maszyny celem potwierdzenia i optymalizacji wydajności. Urządzenie jest instalowane na specjalnie spreparowanym podłożu i fundamencie. Sworznie łączące urządzenie z podłożem są zabetonowane. Tym samym urządzenie jest związane z podłożem w trwały sposób. Urządzenie jest kluczowe dla pracy zakładu zamawiającego i tym samym nadaje sens gospodarczy zakładowi zamawiającego.

Instalacja przedmiotowego urządzenia przemysłowego jest zadaniem wymagającym dużego nakładu pracy specjalistów i bardzo zaawansowanej wiedzy, którą muszą dysponować monterzy. Zamówienie wykonywane przez wnioskodawcę jest jednym z elementów pozwalającym jej zamawiającemu na stworzenie zakładu produkcyjnego. Dla potrzeb tego tworzenia zakładu zamawiający w miejscu wykonania stworzył zaplecze kontenerowe wyposażone w niezbędne narzędzia pracy i komunikacji (telefony, faks, komputery) i udostępnił je wnioskodawcy, podwykonawcom i innym wykonawcom — wszystkim podmiotom zaangażowanym w prace.

Elementy przedmiotowego urządzenia przemysłowego są dostarczane z Niemiec przez dostawcę z siedzibą w Niemczech, co do którego spółka zakłada, że nie posiada on stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce uczestniczącego w wykonaniu zlecenia — w sprawie potwierdzenia tego faktu dostawca ten zwraca się osobno ze swoim wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. Ponadto dostawca ten na podstawie osobnego zlecenia wykonuje prace montażowe w miejscu montażu, podobnie jaki inni podwykonawcy wnioskodawczyni. Ci inni podwykonawcy także nie posiadają siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce i są zarejestrowani w Polsce jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy wykonywanie przedmiotowego zlecenia w przedstawiony sposób spowoduje zaistnienie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski, czy nabycia elementów przedmiotowego urządzenia przemysłowego z dostawą na miejsce montażu stanowią wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów w Polsce a także czy ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przez podwykonawców wykonujących prace montażowe w Polsce.

W kwestii uznania stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, należy przede wszystkim stwierdzić, że ani ustawa o VAT ani przepisy wykonawcze do ustawy nie definiują pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”. Wyjaśnienie tego pojęcia zawarte jednak zostało w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady, mającym bezpośrednie zastosowanie również w polskich przepisach.

Zgodnie z artykułem 11 ww. Rozporządzenia, na potrzeby stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednik art. 28b ustawy o VAT) „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce, inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Wskazać przy tym należy, iż powyższa definicja stanowi usankcjonowanie ugruntowanego stanowiska prezentowanego w zakresie stałego miejsca prowadzenia działalności przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), wyrażonego przykładowo w wyroku z dnia 4 lipca l985r., w sprawie Günter Berkholz przeciwko Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt, sygn. C-168/84, z dnia 2 maja 1996 w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg, sygn. C-23l/94, z dnia 7 maja 1998 r. w sprawie Lease Plan Luxembourg SA przeciwko Belgii, sygn. C-390/96; z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie ARO Lease BV przeciwko Inspecteur van dc Belastingdienst Grote Ondernemingen Amsterdam, sygn. C-190/95, czy z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie Planzer Luxembourg przeciwko Bundeszentralamt fur Steuern, sygn. C-73/06.

Biorąc zatem pod uwagę ww. definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia wykonawczego 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w powyższym zakresie (które jak wyżej stwierdzono, było uwzględniane w formułowaniu przedmiotowej definicji), wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie miejsca stałego prowadzenia działalności, w ocenie tut. Organu, nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uwzględniając wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazuje, iż prace nad instalacją urządzenia przemysłowego w zakładzie zleceniodawcy rozpoczęły się w dniu 11.04.2012 r. i są planowane do 5.09.2012 r. Następnie od dnia 15.09.2013 r. są planowane prace nad rozruchem urządzenia. Na dzień 15.01.2013 r. planowane jest próbne uruchomienie urządzenia a na dzień 31.01.2013 r. jego przekazanie zleceniodawcy. Następnie jeszcze przez okres następnych 18 miesięcy będą przeprowadzane testy wydajności maszyny celem potwierdzenia i optymalizacji wydajności. W trakcie całego tego okresu, Wnioskodawca będzie prowadzić działalność gospodarczą na terytorium Polski przy wykorzystaniu zatrudnianych przez Wnioskodawcę pracowników i podwykonawców oraz przy użyciu koniecznej do prowadzenia działalności infrastruktury technicznej. Jak podaje sam Wnioskodawca w stanie faktycznym, Zamawiający dla potrzeb tworzenia zakładu, stworzy zaplecze kontenerowe (biuro montażu) wyposażone w niezbędne narzędzia pracy i komunikacji (telefony, faks, komputery), które udostępni zarówno Wnioskodawcy jak i jego podwykonawcom i innym wykonawcom. Obecność personelu w miejscu montażu ogranicza się do ewentualności zastępstwa personelu podwykonawców w przypadku choroby lub innych przyczyn uniemożliwiających obecność danego potrzebnego pracownika podwykonawcy, którego podwykonawca nie mógłby sam zastąpić. Jednocześnie wskazuje, iż instalacja urządzenia przemysłowego jakim jest linia do produkcji papieru, jest zadaniem wymagającym m.in. specjalistycznej i zaawansowanej wiedzy, którą dysponują monterzy.

Analizując powyższe przepisy oraz biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności, dysponuje infrastrukturą techniczną tj. zapleczem kontenerowym (biuro montażu) wyposażonym w niezbędne narzędzia pracy i komunikacji (telefony, faks, komputery), jak również zasobami ludzkimi koniecznymi do prowadzenia działalności gospodarczej, czyli posiada w Polsce czynnik ludzki w postaci monterów, zatrudnionych przez podwykonawców pracowników jak i własnych oddelegowanych pracowników. Tym samym przez cały czas dla celów prowadzonej działalności Wnioskodawca dysponuje na terytorium Polski personelem, który uczestniczy w prowadzeniu działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę na terytorium Polski w sposób ciągły.

Należy zaznaczyć, iż Wnioskodawczyni angażuje aktywa ludzkie oraz infrastrukturę do wykonywania określonych zadań gospodarczych. Realizacja tych zadań w Polsce wymaga zaangażowania personelu i aktywów zlokalizowanych nie tylko w Polsce, ale także poza granicami RP. Zaznaczyć także należy, że Wnioskodawczyni dokonuje zakupów towarów jak i usług na terytorium kraju dla celów związanych z realizacją projektu w Polsce. Zatem działalność prowadzona w Polsce charakteryzuje się pewną stałością, bowiem Wnioskodawca posiada strukturę osobowo-rzeczową na terytorium kraju w związku z realizacja zlecenia w sposób stały, co wynika również ze specyfiki kontraktów inżynieryjnych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że w związku ze świadczeniem opisanych we wniosku usług Wnioskodawca będzie posiadać na terytorium kraju stałe miejsce prowadzenia działalności.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakres należało uznać za nieprawidłowe.

Pytanie drugie sformułowane we wniosku dotyczy kwestii prawidłowego rozliczenia nabywanych przez Wnioskodawcę elementów urządzenia przemysłowego od dostawcy z Niemiec.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 2 powołanego artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
• po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Analizując przedstawiony stan faktyczny, uznać należy, że Wnioskodawca nabywa elementy przedmiotowego urządzenia od dostawcy z Niemiec, w celu montowania ich na terenie Polski w ramach umowy z zamawiającym.

Zatem Wnioskodawca, nabywając towary dostarczane z Niemiec lub innych państw członkowskich na miejsce montażu poda numer przyznany jej przez Rzeczpospolitą Polskę dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, to nabycia te będą wewnątrzwspólnotowymi nabyciami towarów w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

W pytaniu trzecim, Wnioskodawca formułuje pytanie w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przez podwykonawców wykonujących prace montażowe w Polsce.

Jak wskazuje w stanie faktycznym sam Wnioskodawca, wykonując zlecenie na rzecz zamawiającego, korzysta z usług podwykonawców, którzy są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Stosownie do brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem (…).

W świetle ust. 2 pkt 1 lit. a) powyższego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Uwzględniając fakt, iż Wnioskodawca posiada na terenie Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej a nabywane od podwykonawców usługi służą temu miejscu i są wykorzystywane do czynności opodatkowanej, jaką jest realizacja umowy z zamawiającym na dostawę, montaż i rozruch linii do produkcji papieru wraz ze szpulą odbiorczą wyrobu gotowego, należy uznać jego prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków w polskiej deklaracji podatkowej.

Nie można zgodzić się z argumentacją Wnioskodawcy, iż świadczenia na rzecz zamawiającego jest, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 w związku z ust. 2 tego artykułu opodatkowane przez usługobiorcę. Odnosząc się do stanowiska przedstawionego do pytania pierwszego, gdzie tut. Organ uznał, iż Wnioskodawca posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, nie znajdzie zastosowanie w przedmiotowej sprawie zapis z art. 17 ust. 2, gdyż wykonujący zlecenie, tj. Wnioskodawca, działa jako polski podatnik podatku VAT. Tym samym, bez znaczenia jest klasyfikacja nabywanych od podwykonawców usług, gdyż dochodzi do transakcji opodatkowanej pomiędzy dwoma podatnikami podatku od towarów i usług, z miejscem opodatkowania na terytorium kraju. Ponadto, tut. Organ nie analizował kwestii związku montażu urządzenia przemysłowego z usługami związanymi z nieruchomością, tj. art. 28e ustawy, gdyż Wnioskodawca występuje w tych transakcjach jako podatnik posiadający stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. W konsekwencji, dla przedmiotowych transakcji na rzecz Wnioskodawcy, znajdzie zastosowanie zasada ogólna dotycząca rozliczenia transakcji pomiędzy polskimi podatnikami podatku od towarów i usług.

Podsumowując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca jako podatnik z siedzibą w Austrii, posiadający stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP, nabywając usługi montażowe dla celu tego stałego miejsca prowadzenia działalności, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Z racji tego, że stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania trzeciego oparte zostało na innej podstawie prawnej, należało uznać je za nieprawidłowe.

W odniesieniu do stanowiska, w którym to Wnioskodawczyni argumentując swoją tezę wskazuje, iż postępuje zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną dla kontrahenta Wnioskodawczyni wskazać należy iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z powyższego wynika, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Stąd też, interpretacja indywidualna wydana dla kontrahenta Wnioskodawczyni nie może rozstrzygać kwestii odnoszących się do obowiązków czy też uprawnień w zakresie podatków Wnioskodawczyni. Zatem, interpretacja indywidualna wydana dla kontrahenta Wnioskodawczyni nie wywiera skutków prawnych dla Wnioskodawczyni.

Zatem w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.