Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1055a/12/MN
z 28 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2012 r. (data wpływu 3 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług zarządzania nieruchomościami - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług zarządzania nieruchomościami.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust. 6 wykonuje nałożone na nią zadania odrębnymi przepisami, dla realizacji których została powołana spoza zakresu VAT, jak również czynności podlegające VAT na podstawie umów cywilnoprawnych zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W najbliższym czasie Gmina zamierza zlecić spółce prawa handlowego, której jest udziałowcem, zarządzanie zasobem komunalnym, którego właścicielem jest Gmina – nieruchomościami mieszkalnymi i niemieszkalnymi.

W zawartej umowie o zarządzanie zawarte zostaną między innymi następujące zapisy:

• Spółka (dalej zwana Zarządcą) przejmie prawa i obowiązki właściciela w zakresie określonym umową,
• zarządzanie nieruchomościami objętymi umową będzie polegało na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności prawnych, faktycznych i procesowych, zmierzających do prawidłowego utrzymania przejętych w zarząd nieruchomości, zapewnienie właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości, zapewnienie właściwej eksploatacji nieruchomości, w tym bieżącego administrowania nieruchomością, jak również zawierania i rozwiązywania umów najmu, dochodzenie i egzekwowanie we właściwym trybie należności z tytułu najmu i pozostałych tytułów,
• Zarządca przyjmie do wykonania m.in. czynności: zawieranie umów najmu w imieniu Gminy na podstawie pisemnych upoważnień, naliczanie czynszów i opłat za lokale mieszkalne i użytkowe oraz wystawianie faktur, zawieranie umów w zakresie świadczenia usług związanych z administrowaniem, a w szczególności usług w zakresie dostawy wody, odprowadzania ścieków, ogrzewania budynków i dostarczania ciepłej wody, energii elektrycznej, wywozu nieczystości stałych i płynnych, usług kominiarskich, nadzorów specjalistycznych, ekspertyz, opinii i przeglądów, remontów,
• czynsze wpłacane przez najemców oraz wszelkie opłaty dodatkowe, a także odsetki od zaległości stanowić będą dochody Gminy, Zarządca zobowiązany będzie do pobierania i egzekwowania od najemców czynszów i opłat wynikających z obowiązujących przepisów prawa i umów, różnicę pomiędzy wpływami od najemców i dzierżawców w budynkach, które stanowią 100% własności Gminy, a opłatami za media, Zarządca przekaże na rachunek Gminy, Zarządca zobowiązany będzie do pośredniczenia w imieniu Gminy w zbieraniu opłat za media i świadczenia usług komunalnych oraz pośredniczenia pomiędzy dostarczycielami tych mediów a najemcami, zasady tego pośredniczenia regulować będą umowy zawierane pomiędzy zarządcą a dostarczycielami tych mediów lub usługodawcami, Gmina będzie wypłacać Zarządcy miesięcznie wynagrodzenie za zarządzanie i administrowanie zasobem komunalnym Gminy, wynagrodzenie za powyższe czynności Zamawiający wypłacać będzie na podstawie faktury wystawionej przez Zarządcę. Za zarządzanie nieruchomościami mieszkalnymi ze stawką zwolnioną, za zarządzanie nieruchomościami niemieszkalnymi ze stawką 23% VAT, za zarządzanie nieruchomościami mieszanymi, w których ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkaniowe ze stawką zwolnioną, w których mniej niż połowa powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkaniowe ze stawką 23%.

Gmina odprowadzi VAT należny od dochodów przekazanych przez Spółkę i pomniejszy go o VAT naliczony z tytułu faktur VAT wystawionych przez Zarządcę, jako jego wynagrodzenie. Spółka odprowadzi podatek VAT należny od dochodu za wykonanie usługi zarządzania nieruchomościami, nie odliczy zaś podatku naliczonego od dostawców mediów, gdyż nie służą one sprzedaży opodatkowanej w Spółce - pobierane w imieniu Gminy dochody nie stanowią obrotu Spółki w rozumieniu ustawy o VAT.

W związku z powyższym postawiono m.in. następujące pytania:

Czy Gmina będzie mogła pomniejszyć VAT należny z tytułu dochodów z zasobów komunalnych o VAT naliczony z tytułu kosztów za zarządzanie zasobami?

Czy stawki VAT za zarządzanie nieruchomościami, które przedstawiono powyżej są prawidłowe?

Gmina stoi na stanowisku, iż będzie mogła pomniejszyć VAT należny z tytułu dochodów z zasobów komunalnych o VAT naliczony z tytułu kosztów za zarządzanie ww. zasobami.

Stawki VAT za zarządzanie nieruchomościami, które przedstawiono powyżej są prawidłowe.

Uzasadniając zajęte stanowisko, Gmina wskazała, że zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Należny podatek od towarów i usług zostanie rozliczony przez Gminę i pomniejszony o podatek naliczony z faktur VAT wystawionych przez Spółkę za zarządzanie nieruchomościami.

Ponadto, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczonymi na zlecenie, z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zarządzanie zaś nieruchomościami niemieszkalnymi zgodnie z art. 146f ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu 23% stawką VAT. Problem pojawia się przy usługach zarządzania nieruchomościami w części przeznaczonymi na cele mieszkaniowe, a w części na cele niemieszkaniowe. Pomocna w tym przypadku jest Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, zgodnie z którą budynki mieszkalne, to obiekty których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, zaś budynki niemieszkalne, to obiekty których mniej niż połowa powierzchni użytkowej jest wykorzystywana na cele mieszkalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy wskazać, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Natomiast w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie, z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych (PKWiU ex 68.32.11.0 i PKWiU ex 68.32.12.0).

Z powyższego jednoznacznie wynika, że elementem warunkującym prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla czynności zarządzania nieruchomościami, jest charakter, przeznaczenie nieruchomości, w odniesieniu do którego usługa ta jest świadczona.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „nieruchomość mieszkalna”. w tym zakresie należy zatem powołać się na definicję zawartą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Budynki mieszkalne wg PKOB, to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, natomiast w przypadkach gdy proporcja powierzchni wykorzystywanej na cele mieszkalne jest mniejsza, budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - Dz. u. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316).

Z treści wniosku wynika, że Gmina będzie nabywała usługi w zakresie zarządzania nieruchomościami, świadczone przez spółkę prawa handlowego na podstawie umowy. Usługa zarządzania nieruchomościami będzie dotyczyć nieruchomości mieszkalnych, nieruchomości niemieszkalnych oraz nieruchomości mieszanych, w których ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej będzie wykorzystywana na cele mieszkaniowe, oraz w których mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej będzie wykorzystywana na cele mieszkaniowe

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zasad opodatkowania usług zarządzania nieruchomościami, w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych usług.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również przedstawione we wniosku okoliczności, stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy wykonywane na rzecz Gminy usługi zarządzania nieruchomościami dotyczyć będą budynków sklasyfikowanych według PKOB jako budynki mieszkalne, w których zarówno cała powierzchnia użytkowa będzie wykorzystywana do celów mieszkalnych, jak i co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej będzie wykorzystywana do celów mieszkalnych, a ponadto świadczone usługi:

• będą mieściły się w grupowaniu PKWiU z 2008 r. – 68.32.11.0 oraz 68.32.12.0 oraz
• nie będą usługami wyceny nieruchomości mieszkalnych,

to przedmiotowe usługi będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów.

Natomiast w odniesieniu do wykonywanych na rzecz Gminy usług zarządzania nieruchomościami dotyczących budynków sklasyfikowanych według PKOB jako budynki inne niż mieszkalne, w których zarówno cała powierzchnia użytkowa będzie wykorzystywana do celów niemieszkalnych, jak i co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej będzie wykorzystywana do celów innych niż mieszkalne, usługi te będą podlegały opodatkowaniu wg stawki podstawowej w wysokości 23%.

Podkreślić należy, iż ww. zasady będą miały zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy przedmiotem umowy zarządzania będą nieruchomości (budynki) – jako całość, a nie poszczególne lokale.

W świetle powyższego Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług zarządzania nieruchomościami innymi niż mieszkalne, na zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług, tj. w zakresie, w jakim zakupy te będą wykorzystywane do wykonywania przez Gminę czynności opodatkowanych.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż w odniesieniu do przedstawionych okoliczności nabycie usług zarządzania nieruchomościami „mieszanymi”, w których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej będzie wykorzystywana do celów innych niż mieszkalne, Gminie będzie przysługiwało częściowe prawo do odliczenia – tj. w zakresie, w jakim zakupy te będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej, gdyż zakupy te będą służyły zarówno sprzedaży zwolnionej (najem lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe) oraz opodatkowanych (najem lokali na cele inne niż mieszkaniowe).

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług. Jeśli jednak dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Zauważyć należy, iż w przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów, w stosunku do których przysługuje mu prawo do jego odliczenia i niedających takiego prawa, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, mający na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie zatem z art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl ust. 3 powołanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Jak wynika z konstrukcji cytowanych wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów czynności, z którymi wydatki te są związane (w omawianym przypadku czynności podlegające opodatkowaniu, bądź zwolnione od podatku). Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju czynności.

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji, gdy Gmina będzie w stanie przyporządkować kwoty podatku VAT naliczonego do czynności, w odniesieniu do których przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego (w omawianych okolicznościach do najmu lokali na cele inne niż mieszkalne) – powinna dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego na zasadach określonych przepisem art. 86 ust. 1 w powiązaniu z art. 90 ust. 1 ustawy o ustawy o podatku od towarów i usług (tj. na zasadach tzw. „bezpośredniej alokacji”).

Natomiast, jeżeli ww. usług Gmina nie będzie w stanie jednoznacznie przypisać do poszczególnych rodzajów działalności w odpowiednich częściach, prawo do odliczenia podatku winno być zrealizowane w oparciu o wyliczoną proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo, uznano je za nieprawidłowe, mimo, iż podzielono stanowisko Gminy w zakresie zasad opodatkowania usług zarządzania nieruchomościami.

Mając na uwadze fakt, że stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Gmina będąca nabywcą opisanych czynności, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla podmiotu świadczącego opisaną usługę. Podmiot ten, aby uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnymi wnioskami o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.