INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29.01.2008 r. (data wpływu 31.01.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w 2007 roku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.01.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w 2007 roku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Od dnia 21 września 2007 r. przebywa stale w Australii, zaś począwszy od 01 października 2007 r. wykonuje pracę wyłącznie na terytorium Australii na podstawie umowy o pracę zawartej ze spółką X z siedzibą w Australii. Przewidywany okres zatrudnienia w ww. spółce to 2 lata z możliwością przedłużenia. Po upływie tego okresu Wnioskodawca zamierza przedłużyć zagraniczną umowę o pracę. Wiza australijska została udzielona na okres 4 lat. Jednocześnie w trakcie wykonywania pracy na terytorium Australii, pozostaje zatrudniony w polskiej spółce Y i przebywa na urlopie bezpłatnym. Po zakończeniu pracy w Australii w spółce X, Wnioskodawca zamierza powrócić do Polski. Począwszy od 01 października 2007 roku australijskie władze podatkowe uznają Wnioskodawcę za rezydenta podatkowego podlegającego w Australii opodatkowaniu od całości swoich światowych dochodów, co zostało potwierdzone certyfikatem rezydencji wystawionym przez te władze.

W trakcie pobytu w Australii Wnioskodawcy towarzyszy żona, która od 05 listopada 2007 r. wykonuje pracę na terytorium Australii na podstawie umowy o pracę zawartej z australijskim pracodawcą. Małżonkowie nie posiadają dzieci. Wnioskodawca jest właścicielem jednej nieruchomości położonej na terytorium Polski. W trakcie pracy w Australii mieszkanie jest wynajmowane osobom trzecim i nie pozostaje dla niego dostępne.

Na terytorium Australii małżonkowie zamieszkują w wynajętym mieszkaniu. Czynsz wraz z opłatami za media w Australii są ponoszone przez Wnioskodawcę. W Australii Wnioskodawca posiada rachunek bankowy oraz rachunek karty kredytowej, natomiast w Polsce posiada rachunek bankowy używany wyłącznie dla celów otrzymywania przychodu z wynajmowanej nieruchomości oraz rachunek karty kredytowej, którego umowa nie wygasła przed jego wyjazdem z Polski (nie zamierza przedłużać tej umowy).

Od 21 września 2007 r. Wnioskodawca przebywa stale na terytorium Australii. W roku 2008 nie planuje w ogóle pobytu w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w okresie 01 październik 2007 r. – 31 grudzień 2007 r.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2007 roku, osoby fizyczne, jeżeli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (t. j. obowiązkowi podatkowemu tylko do dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski). Natomiast za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się osobę fizyczną która:

• posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

• przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
  
  

W myśl powyższego przepisu, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że pobyt Wnioskodawcy w Polsce w roku 2007 przekroczył 183 dni i tym samym druga przesłanka, na podstawie której określa się miejsce zamieszkania w Polsce dla celów podatkowych, jest spełniona. Konsekwentnie, w świetle polskich przepisów podatkowych, Wnioskodawca jest traktowany w 2007 r. jako polski rezydent podatkowy.

Mając na uwadze, ze zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 3 ust 1, 1a i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, należy przeanalizować również postanowienia Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej Umowa) Analizując status podatkowy Wnioskodawcy w Polsce, należy również brać pod uwagę fakt, ze został on uznany przez właściwe australijskie organy podatkowe za australijskiego rezydenta podatkowego począwszy od momentu przeniesienia się wraz z żoną do Australii i rozpoczęcia tam pracy na rzecz australijskiego pracodawcy

Status jego australijskiej rezydencji podatkowej jest potwierdzony przez stosowny certyfikat rezydencji wydany przez władze australijskie. Oznacza to, iż w przypadku, kiedy pobyt Wnioskodawcy w 2007 przekroczył w Polsce 183 dni, będzie on uznany na podstawie krajowych przepisów polskich za polskiego rezydenta podatkowego, a jednocześnie będzie uznawany przez władze australijskie za rezydenta podatkowego Australii od momentu przeniesienia centrum interesów życiowych do Australii.

A zatem, ustalając rezydencję podatkową osoby fizycznej, która tak jak Wnioskodawca, związana jest z więcej niż jednym państwem i uznawana jest za rezydenta podatkowego w każdym z tych krajów na mocy wewnętrznych przepisów, należy wziąć pod uwagę (na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) uregulowania art. 4 Umowy. Przepis art. 4 Umowy dotyczy sytuacji, gdy dochodzi do kolizji między przepisami wewnętrznymi Polski a przepisami wewnętrznymi Australii, t. j. wówczas gdy zgodnie z prawem wewnętrznym obu krajów dana osoba uznawana jest za posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na ich terytorium (czyli w obu podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu). W przypadku Wnioskodawcy, przepis ten znajdzie zastosowanie. Zgodnie bowiem z polskimi przepisami wewnętrznymi, omówionymi powyżej, powinien on podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2007 r. ze względu na pobyt powyżej 183 dni Jednocześnie, jest uznany za osobę podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Australii.

Zgodnie z ust. 4 powyższego artykułu, jeżeli osoba fizyczna ma dla celów podatkowych miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jak i na terytorium Australii, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania (t. j. ang. „p h”). Zgodnie z komentarzem do konwencji modelowej OECD termin „stałe miejsce zamieszkania” (ang. permanent home) powinien być interpretowany jako dom/mieszkanie, które dana osoba posiada stale do swojej dyspozycji, a sama forma zamieszkania (mieszkanie, dom, pokój) oraz tytuł prawny do jego wykorzystywania (własność, najem) nie może stanowić kryterium rozstrzygającego dla uznania danego miejsca za stałe miejsce zamieszkania. W świetle powyższego, można uznać, iż Wnioskodawca posiada w 2007 r. dwa miejsca stałego zamieszkania (własne mieszkanie w Polsce dostępne dla niego do momentu wyjazdu z Polski oraz wynajęte mieszkanie w Australii w okresie pobytu w Australii).

Jeżeli zaś dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jaki i w Australii, to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym zazwyczaj przebywa. Wnioskodawca od 01 stycznia do 21 września 2007 r. przebywał na terytorium Polski, natomiast od 21 września 2007 r. przebywa na terytorium Australii.

Jeżeli osoba zazwyczaj przebywa w obu Umawiających się państwach, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym państwie, z którym ma ściślejsze powiązania gospodarcze i osobiste (ośrodek interesów życiowych) Mówiąc o ściślejszych związkach osobistych i gospodarczych danej osoby, należy wziąć pod uwagę jej powiązania rodzinne i ekonomiczne, wykonywane zajęcia oraz wszelkiego rodzaju inną działalność, w tym społeczną, polityczną i kulturalną Wszystkie te okoliczności muszą być przy tym rozważane całościowo. Kluczową kwestią jest tu samo postępowanie danej osoby. W przypadku Wnioskodawcy centrum jego interesów osobistych i gospodarczych zostało przeniesione od momentu rozpoczęcia pracy w Australii t. j od 01 października 2007 r. z Polski do Australii, w związku z następującymi faktami:

• podczas pobytu w Australii Wnioskodawcy towarzyszy żona,
• podczas pobytu w Australii mieszkanie małzonków w Polsce zostało wynajęte i nie jest dostępne,
• fakt, iż od października 2007 r. głównym źródłem utrzymania rodziny jest wynagrodzenie uzyskiwane przez obojga małżonków (w przypadku Wnioskodawcy – od 05 listopada 2007 r.) za pracę wykonywaną na terytorium Australii, których koszty ponoszą australijscy pracodawcy.
  
  

W związku z przedstawionymi powyżej okolicznościami na podstawie przepisów Umowy pomiędzy Polską a Australią stosowanych zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w 2007 roku Wnioskodawca powinien zostać uznany za osobę nieposiadającą w Polsce miejsca zamieszkania dla celów podatkowych od 01 października 2007 r. do 31 grudnia 2007 r.

W związku z powołanym wyżej stanem faktycznym oraz na podstawie powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i umowy za wartej między Polską i Australią, Wnioskodawca powinien zostać uznany za osobę posiadającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie od 01 stycznia – 30 września 2007 r., natomiast w okresie od 01 października 2007 r. do 31 grudnia 2007 r. za osobę nieposiadającą w Polsce miejsca zamieszkania dla celów podatkowych.

Konsekwentnie w okresie styczeń – wrzesień 2007 r. Wnioskodawca powinien opłacać podatki w Polsce od całości światowych dochodów, natomiast w okresie od października do grudnia 2007 r. powinien opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł położonych na jej terytorium t. j. tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Polski oraz innych dochodów osiąganych w Polsce. Dlatego też, przychód osiągnięty z pracy wykonywanej poza terytorium Polski (t. j. z Australii) nie będzie podlegał opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2003 r. do 31.12.2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 07.05.1991 r. między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1992 r. Nr 41, poz. 177 oraz Dz. U. z 2007 r. Nr 179, poz. 1278), osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, jeżeli dana osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie w rozumieniu jego przepisów podatkowych.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu osoba nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Umawiającym się Państwie, jeżeli podlega ona opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł w tym Państwie.

W myśl art. 4 ust. 3 umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 i 2 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to status tej osoby będzie określany według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania;
2. jeżeli osoba ma stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się państwach lub nie ma w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;
3. jeżeli osoba zazwyczaj przebywa w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z nich, będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania gospodarcze i osobiste.
   
   

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż:

• do dnia wyjazdu do Australii podlegał Pan opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskanych dochodów, na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

• od dnia wyjazdu ośrodek interesów życiowych przeniósł Pan do Australii, nie posiada Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.
  
  

Wnioskodawca od dnia wyjazdu, t. j. od dnia 21 września 2007 r. posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Australii. Tam Pan mieszka wraz z żoną, pracuje u pracodawcy zagranicznego. Począwszy od dnia 01 października 2007 r. australijskie władze uznały Pana za rezydenta podatkowego podlegającego w Australii opodatkowaniu od całości swoich światowych dochodów, co zostało potwierdzone certyfikatem rezydencji wystawionym przez te władze. W Polsce posiada Pan nieruchomość, która jest wynajmowana osobom trzecim i nie pozostaje dla Pana dostępna. W Australii zamieszkuje Pan wraz z żoną w wynajętym mieszkaniu, ponosi Pan opłaty za czynsz i media. W Australii posiada rachunek bankowy oraz rachunek karty kredytowej, natomiast w Polsce posiada rachunek bankowy używany wyłącznie dla celów otrzymywania przychodu z wynajmowanej nieruchomości oraz rachunek karty kredytowej, którego umowa nie wygasła przed jego wyjazdem z Polski (nie zamierza przedłużać tej umowy). Od dnia 21 września 2007 r. przebywa Pan stale na terytorium Australii. W roku 2008 nie planuje Pan w ogóle pobytu w Polsce.

Reasumując należy stwierdzić, iż od dnia wyjazdu do Australii, t. j. od dnia 21 września 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu ze względu na ściślejsze powiązania gospodarcze i osobiste z Australią w ww. okresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art.47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art.53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock