INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Z. przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 22 lutego 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udostępnienia przez kontrahenta konsoli w celu wykonania związanego z nią oprogramowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych udostępnienia przez kontrahenta konsoli w celu wykonania związanego z nią oprogramowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.Przedmiotem działalności jest wytwarzanie oprogramowania. W ramach tej działalności współpracuje ze spółką kapitałową ze Szwecji, wykonując dla niej usługi programistyczne związane z wytwarzaniem oprogramowania komputerowego – gier komputerowych. Oprogramowanie to przeznaczone jest dla komputerów PC oraz konsol (specjalizowanych komputerów do gier, podłączanych zwykle do odbiorników TV).

Oprogramowanie zamówione przez kontrahenta wykonuje na własnym sprzęcie komputerowym i oprogramowaniu. Jednak w przypadku gier przeznaczonych na konsole oprogramowanie to, a zwłaszcza jego prototypy, testowane musi być na specjalizowanym narzędziowym egzemplarzu konsoli zawierającym odpowiednie oprogramowanie systemowe.

Konsola tego typu oraz związane z nią oprogramowanie nie występuje w powszechnym obrocie handlowym, a jej właścicielem jest kontrahent szwedzki.

Zgodnie z zawartym kontraktem, kontrahent przekazał wnioskodawcy nieodpłatnie jeden egzemplarz konsoli wraz z oprogramowaniem (sublicencją na korzystanie z tego oprogramowania) wyłącznie dla celów realizacji tego kontraktu. Pomyślne wyniki testów zamówionego oprogramowania, przeprowadzanych na konsoli są warunkiem odbioru kolejnych partii oprogramowania przez kontrahenta.

W myśl kontraktu, konsola wraz z oprogramowaniem pozostaje przez cały czas realizacji kontraktu własnością kontrahenta, zaś po jego zakończeniu podlega bezwarunkowemu zwrotowi. Konsola nie może być wykorzystywana do jakichkolwiek celów niezwiązanych z kontraktem, bowiem zawarte w niej rozwiązania techniczne i programistyczne stanowią ściśle strzeżoną tajemnicę handlową kontrahenta. W przypadku stwierdzenia naruszenia tego zakazu lub innych postanowień umowy, kontrahent może żądać natychmiastowego zwrotu konsoli; może również żądać jej zwrotu w każdej chwili, bez podania przyczyn.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, czynność nieodpłatnego przekazania konsoli wraz z oprogramowaniem (sublicencją na wykorzystywanie oprogramowania), wyłącznie dla celów realizacji zawartego kontraktu stanowi przychód z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „nieodpłatnych świadczeń” (art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy określa jedynie sposób obliczenia ich wartości), należy sięgnąć do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 353 Kodeksu Cywilnego, świadczenie jest przedmiotem stosunku zobowiązaniowego i może polegać na działaniu lub zaniechaniu osoby zobowiązanej, a więc na określonym zachowaniu się, które ze strony zobowiązanego jest działaniem takim jak np. przeniesienie własności rzeczy lub innego prawa, wydanie rzeczy do użytkowania, zapłata sumy pieniężnej, wykonanie dzieła lub innego rodzaju usług. A także na takim zaniechaniu (nie czynieniu), jak niewykonanie pewnych uprawnień lub czynności.

Otrzymanie nieodpłatnie świadczeń, o których mowa wyżej, nastąpić może w wyniku zawarcia umowy użyczenia (art. 710 ww. Kodeksu) w myśl której, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Cechą charakterystyczną użyczenia jest bezpłatność i bezinteresowność. Oznacza to, że umowa ta nie może nakładać na biorącego do używania żadnego świadczenia na rzecz dającego bezpłatnego używania. Umowa nie ma charakteru umowy bezpłatnej, jeżeli strony zobowiązują się do wzajemnych świadczeń (np. dający rzecz zobowiązuje się do jej przekazania a otrzymujący rzecz zobowiązuje się do wykonania czynności lub usług na rzecz dającego).Ponieważ przedmiotem kontraktu zawartego ze szwedzkim kontrahentem nie jest użyczenie konsoli, lecz świadczenie usług programistycznych na rzecz tego kontrahenta, a konsola wraz z oprogramowaniem, to nie narzędzia służące wykonaniu usługi, lecz wzorzec służący kontroli, czy zamówione oprogramowanie spełnia wymagania zleceniodawcy, przekazania tego nie można traktować jako nieodpłatnego świadczenia na rzecz wnioskodawcy.

Reasumując, przekazanie sprzętu (konsoli) oraz oprogramowania (sublicencji na korzystanie z oprogramowania będącego elementem składowym konsoli), na warunkach określonych w treści opisu stanu faktycznego, nie skutkuje powstaniem przychodu z nieodpłatnych świadczeń, w rozumieniu art. 14 ust. 2 ptk. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.