INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2008 r. (data wpływu 7 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia zwróconej kwoty nienależnie wpłaconego podatku od towarów i usług:

1. w części dotyczącej zaliczenia jej do przychodów z działalności wykonywanej osobiście – jest prawidłowe,
2. w części dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 30 czerwca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia zwróconej kwoty nienależnie wpłaconego podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan biegłym sądowym i zgodnie z obowiązującą w 2005 r. interpretacją, zarejestrował się wprawdzie jako osoba fizyczna będąca podatnikiem VAT, jednak nie zgadzając się ze stanowiskiem organów podatkowych, po wyczerpaniu toku instancji, wystąpił Pan na drogę sądową. Ponieważ sąd administracyjny po rozpatrzeniu sprawy przyznał Panu rację, na podstawie wyroku dokonał Pan wyrejestrowania domagając się przy tym zwrotu nienależnie pobranego w latach 2005-2007 podatku VAT. Podatek ten został zwrócony w ubiegłym roku w związku z czym otrzymane pieniądze wykazał Pan jako przychód z działalności wykonywanej osobiście (kwota zwrócona przez urząd skarbowy) pomniejszony o koszty uzyskania przychodów (20% od kwoty zwróconej) w zeznaniu PIT-37 za 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymaną kwotę podatku VAT należało opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, różnicę pomiędzy wynagrodzeniem netto z działalności wykonywanej osobiście a kwotą brutto wynikającą z rachunku przychodów, stanowiącą nadpłacony podatek VAT winno się rozliczyć w zeznaniu rocznym, powiększając sumę przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej zaliczenia kwoty nienależnie wpłaconego podatku od towarów i usług do przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest prawidłowe, natomiast w części dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) działalność wykonywana osobiście stanowi odrębne źródło przychodu.

Stosownie do art. 13 pkt 6 ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Dochody z tego źródła, stanowiące nadwyżkę pomiędzy uzyskanymi w ciągu roku przychodami a kosztami uzyskania przychodu, podlegają opodatkowaniu według skali określonej w art. 27 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Z analizy stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż w latach 2005-2007 uzyskiwał Pan przychody jako biegły sądowy wydający opinie na zlecenie sądu i odprowadzał z tego tytułu podatek od towarów i usług. Wyrokiem sądu administracyjnego uznano, iż w tym zakresie nie jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z tym powstała nadpłata w wysokości odpowiadającej kwocie wpłaconego podatku od towarów i usług, która w 2007 r. została Panu zwrócona przez urząd skarbowy.

Biorąc pod uwagę powyższe, zwróconą Panu kwotę stanowiącą należności z tytułu wykonywania czynności biegłego należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w powołanym art. 13 pkt 6 ustawy w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten można pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów ustalone zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy.

Jednakże zgodnie z zapisem art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Stanowi o tym art. 155 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Zasada ta nie może mieć jednak zastosowania w sytuacji, gdy podatek był świadczeniem nienależnym.

Zatem należało uznać, iż odprowadzone do urzędu skarbowego kwoty z tytułu niesłusznie naliczonego podatku od towarów i usług stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych - zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za rok podatkowy, w którym zostały otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika.

W świetle powyższego twierdzenie Pana, iż zwrócone kwoty należy rozliczyć w zeznaniu rocznym powiększając sumę przychodów z działalności wykonywanej osobiście, uznać należy za prawidłowe.

Niemniej jednak analiza powołanych przepisów nie pozwala na akceptację stanowiska zawartego we wniosku o interpretację indywidualną, iż rozliczenia nadpłaconego podatku VAT za lata 2005-2007 należało dokonać w zeznaniu PIT-37 za 2007 r., prowadzi bowiem do wniosku, że zwrócone przez urząd skarbowy kwoty powinny zostać opodatkowane za rok podatkowy, w którym powstał przychód z tytułu wykonywania czynności biegłego sądowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.