INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 06.06.2008 r. (data wpływu 12.06.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie okresu ważności certyfikatu rezydencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.06.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie okresu ważności certyfikatu rezydencji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka dokonuje na rzecz innych podmiotów oraz osób fizycznych wypłat należności z tytułów wymienionych odpowiednio w art. 21 ust. 1 i w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka jest w posiadaniu oryginałów certyfikatów rezydencji wspomnianych podmiotów oraz osób fizycznych wydanych przez organy podatkowe krajów, w których mieści się ich (odpowiednio) siedziba bądź miejsce zamieszkania. W przyszłości Spółka będzie w stanie potwierdzić u owych podmiotów oraz osób fizycznych (pisemnie lub drogą mailowa), że dane wynikające z przedłożonych przez nich ww. certyfikatów rezydencji nie uległy zmianie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, jeśli będąc w posiadaniu oryginału obecnie wydanego certyfikatu rezydencji wspomnianego wyżej podmiotu, bądź osoby fizycznej, Spółka uzyska od tego podmiotu, bądź osoby fizycznej w następnych latach pisemne lub mailowe potwierdzenie, iż dane wynikające z owego certyfikatu nie uległy zmianie, będzie mógł on uznać, że spełniony jest warunek, o którym mowa odpowiednio w art. 26 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w art. 29 ust. 2 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. że jest on w posiadaniu certyfikatu rezydencji owego podmiotu, bądź osoby fizycznej...

Zdaniem wnioskodawcy:

W opinii Spółki posiadany przez niego obecnie oryginał certyfikatu rezydencji podmiotu, bądź osoby fizycznej wraz z uzyskanym w latach przyszłych potwierdzeniem w dowolnej formie (w szczególności pisemnie lub mailowo) ze strony odpowiednio owego podmiotu, bądź osoby fizycznej, że dane zawarte w certyfikacie są aktualne, uprawniać będzie Spółka również w owych latach przyszłych do uznania, że jest on w posiadaniu (wymaganego przez art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) certyfikatu rezydencji wspomnianego podmiotu bądź osoby fizycznej.

Powyższe stanowisko Spółka wynika z brzmienia zarówno art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl których zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niedobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania (odpowiednio) miejsca zamieszkania albo miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Żaden z przepisów prawa podatkowego nie wspomina jednak ani o jakimkolwiek terminie ważności owego certyfikatu, ani o obowiązku jego ponownego uzyskania po pewnym czasie. Stąd też przedstawione powyżej własne stanowisko Spółka, dotyczące potwierdzania aktualności danych zawartych w certyfikacie rezydencji u podmiotu bądź osoby fizycznej której on dotyczy, wydaje się ze wszech miar uprawnione.

Spółka zaznacza, że identyczne stanowisko w analogicznej sprawie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, wydając w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną Nr IBPB3/423-174/07/MO/KAN-1140/10/07 z dnia 31 grudnia 2007 r.

Odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2007 r., osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl z art. 3 ust. 2b pkt 2 tej ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się m.in. dochody (przychody) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia i z działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Stosownie do art. 4a ww. przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od przychodów od przychodów uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby niemające miejsca zamieszkania w Polsce pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy.

W świetle art. 29 ust. 2 ww. ustawy wyżej powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których strona jest Rzeczypospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) od 01 stycznia 2007 r. wprowadzono do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 5a pkt 21 legalną definicję certyfikatu rezydencji. Za taki dokument uznaje się zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Jak z powyższego wynika, certyfikat rezydencji powinien spełniać przynajmniej następujące warunki:

• zostać wydany przez właściwą administrację podatkową,

• określać miejsce rezydencji (miejsce zamieszkania bądź siedziby) podatnika dla celów podatkowych,

• zawierać datę wydania certyfikatu i/lub datę, na jaką potwierdzana jest rezydencja podatkowa.
  
  

Przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny. Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek. Jeżeli płatnik ma zaufanie do nierezydenta, na rzecz którego dokonuje wypłat należności z tytułów wymienionych odpowiednio art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego. Jednakże dla własnego bezpieczeństwa, płatnik powinien przed dokonaniem wypłaty uzyskać od niego aktualne zaświadczenie o rezydencji podatkowej.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także – o ile wynika to z jego treści - również w przeszłości. W żadnym jednak przypadku zaświadczenie nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż w myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 60, poz. 60 ze zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Natomiast na mocy art. 194 § 1 ww. ustawy, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Reasumując należy stwierdzić, iż Spółka będąc w posiadaniu oryginału obecnie wydanego certyfikatu rezydencji osoby fizycznej, jeśli uzyska od tej osoby fizycznej w następnych latach pisemne lub mailowe potwierdzenie, iż dane wynikające z owego certyfikatu nie uległy zmianie, może stosować art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.