INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26.05.2008r. (data wpływu 30 maja 2008r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 02.05.2002r. w budynku C w m.st. na skutek zdarzenia losowego tj. awarii sieci wodociągowej (pęknięcie złącza w ścianie) na I piętrze w budynku, zostały zalane zaplecze i pomieszczenie magazynowe oraz częściowo pomieszczenia sklepowe znajdujące się na niższej kondygnacji. W zalanych pomieszczeniach prowadził działalność gospodarczą Pan M (sprzedaż artykułów drewnianych), który miał zawartą umowę ubezpieczeniową od zdarzeń wodociągowych z P C W posiadał umowę od odpowiedzialności cywilnej z wyłączeniem szkód wodociągowych. P wypłacił poszkodowanemu całość odszkodowania, mimo sprzeciwu C, w kwocie 124.671,90 zł.

W dniu 22 marca 2005r. P wystąpił do Sądu Okręgowego Wydział XX Gospodarczy o zasądzenie na jego rzecz ww. kwoty wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 02 grudnia 2002r. C podczas procesu wykazał działania cechujące rażące zaniedbania zarówno ze strony P jak i poszkodowanego. C wystąpił z propozycją ugodową z uznaniem powództwa co do kwoty 25.000 zł. Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 26 marca 2007r. zasądził od C na rzecz P kwotę 25.000 zł wraz z należnymi odsetkami do dnia zapłaty należności głównej.

P wniósł apelację od zasądzonego wyroku. Sąd Apelacyjny VI Wydział Cywilny w dniu 6 lutego 2008r. utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego I Instancji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacenie na rzecz P zasądzonej kwoty będącej skutkiem zdarzenia losowego, można zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem wnioskodawcy zalanie pomieszczeń nastąpiło na skutek zdarzenia losowego. Zdarzenie to nie wynikało z zaniedbań ze strony C ale z wadliwości materiału, z którego była wykonana instalacja zabudowana w ścianie budynku. Wymieniony w art. 16 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych katalog wyłączeń odnosi się do przypadku nie wykonania lub nienależytego wykonania usługi. Żadna z wymienionych w tym ustępie sytuacji nie odnosi się do przypadku awarii jaka nastąpiła w budynku C. Odszkodowania wypłacone nie będą więc podlegały automatycznemu wyłączeniu z kosztów podatkowych. Zatem zdaniem wnioskodawcy wypłacenie kwoty na rzecz P może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Interpretacja pojęcia „koszty uzyskania przychodów” zawartego ww. art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

1. są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,
2. są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
3. nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu:

1. wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,
2. zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
3. zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Przepis ten stanowi katalog zamknięty, dotyczący zdarzeń gospodarczych spowodowanych wadliwością towarów lub robót i usług będących przedmiotem działalności gospodarczej. Wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych kosztów z kosztów podatkowych. Celem tego przepisu jest zatem uniemożliwienie pomniejszenia podstawy opodatkowania o koszty poniesione w związku z nienależytym wykonaniem zobowiązania.

Jak wynika za stanu faktycznego przedstawionego we wniosku C , w związku z awarią sieci wodociągowej zobowiązany jest zapłacić na rzecz P odszkodowanie w kwocie 25.000 zł wraz z należnymi odsetkami do dnia zapłaty należności głównej. Zapłata przedmiotowego odszkodowania stanowi efekt dochodzonego przez P roszczenia regresowego z tytułu zapłaconego przez zakład odszkodowania na rzecz poszkodowanego P. M którego pomieszczenia zostały zalane w wyniku awarii, a który miał podpisaną z P umowę ubezpieczeniową od zdarzeń wodociągowych. C z kolei miał podpisaną umowę od odpowiedzialności cywilnej z wyłączeniem szkód wodociągowych. Jednakże Podatnik wyraźnie podkreśla, iż awaria sieci wodociągowej nie wynikła z zaniedbań z jego strony, ale z wadliwości materiału, z którego wykonana była instalacja zabudowana w ścianie budynku.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż odszkodowanie wypłacone przez C nie jest wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, iż wypłacone odszkodowanie w związku z powstałą szkodą, jako nie wymienione w ww. przepisie, może stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile zostanie wykazany związek przyczynowo - skutkowego pomiędzy zapłaconym odszkodowaniem, a uzyskiwanymi przez C przychodami, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Koszty uzyskania przychodów stanowią tylko racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródle przychodów.

Należy zauważyć, iż ustawodawca, nie zdefiniował w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, pojęcia zdarzenie losowe. W związku z tym pojęcie to należy rozumieć zgodnie ze znaczeniem, jakie ma ono w języku potocznym. Zatem jest to zdarzenie zależne od losu, nieprzewidywalne, niemożliwe do uniknięcia nawet przy dołożeniu należytej staranności i dbałości o swoje sprawy, co należy wiązać głownie z działaniem sił przyrody (ogień powódź, grad, huragan itp.). W stanie faktycznym opisanym we wniosku, C wykazał, iż wynik awarii sieci wodociągowej nie powstał w związku z brakiem dochowania należytej staranności, lecz stanowił efekt wadliwości materiału, z którego była wykonania instalacja zabudowana w ścianie budynku. Ponadto Podatnik w toku postępowania sądowego wykazał zaniedbania zarówno ze strony zakładu ubezpieczeń, jak i poszkodowanego, składając jednocześnie propozycję ugodową uznającą powództwo zakładu co do zasady, ale w kwocie niższej od dochodzonej (i zapłaconej poszkodowanemu) przez zakład. Kwota ta tj. 25.000 zł została zasądzona wyrokiem Sądu Okręgowego, jak i w następstwie apelacji wniesionej przez zakład ubezpieczeń, wyrokiem Sądu Apelacyjnego.

Zatem reasumując powyższe, należy stwierdzić, iż zapłacone przez C odszkodowane na rzecz P wraz z należnymi odsetkami do dnia zapłaty należności głównej można uznać za koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatek ten stanowi następstwo prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, a więc pośrednio jest związany z uzyskiwanymi przez przychodami (służy zabezpieczeniu i zachowaniu źródła przychodów). Ponadto okoliczności będące przyczyną poniesienia wydatku nie są przez Podatnika zawinione.

W tym miejscu należy podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a przy zachowaniu należytej staranności nie mógł zapobiec okolicznościom, które doprowadziły do wypłaty odszkodowania.

Interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.