Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-237/12-2/ISN
z 5 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2012 r. (data wpływu 31 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2012 r. (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia, wystawienia faktur korygujących, korekt deklaracji VAT-7 oraz złożenia informacji podsumowujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia, wystawienia faktur korygujących, korekt deklaracji VAT-7 oraz złożenia informacji podsumowujących. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 sierpnia 2012 r. (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma niemiecka dokonuje dostawy systemów klatkowych do hodowli drobiu wraz z ich montażem na rzecz polskich podmiotów trudniących się hodowlą drobiu. Montaż i naprawy pogwarancyjne zlecane są polskiej firmie jako podwykonawcy przez niemiecką spółkę. Wnioskodawca montuje u odbiorców ww. urządzenia na zlecenie niemieckiej spółki. Urządzenia te tworzą linie do produkcji broilera spożywczego, jajka konsumpcyjnego i jajka wylęgowego. Montaż odbywa się w budynkach – kurnikach, wcześniej przygotowanych przez odbiorców. Montaż polega na wykonaniu montażu klatki produkcyjnej.

Zainteresowany wykonuje instalacje:

1. wentylacyjne:
   
   • montaż kominów w dachu i wentylatorów w kominach,
     
   • montaż wentylatorów w ścianach bocznych,
     
   • montaż wlotów i systemu napędowego wlotów w ścianach bocznych,
2. klatki produkcyjnej:
   
   • montaż podzespołów systemu klatek lub gniazd,
     
   • montaż systemu pojenia,
     
   • montaż systemu żywienia,
     
   • montaż systemu usuwania i podsuszania podmiotu,
     
   • montaż systemu automatycznego systemu zbioru jajek,
     
   • montaż linii transportowej jajek,
3. systemu zadawania paszy:
   
   • montaż silosów paszowych do przechowywania paszy,
     
   • montaż systemów podawania paszy z silosów do budynku,
     
   • montaż systemu wagowego zadawania i kontroli paszy.
   
   

Całość wyposażenia kurników dostarczana jest w pojedynczych częściach i składana na miejscu przy pomocy śrub i innych systemów łączenia. Systemy te po złożeniu mocowane są do budynku, jednak są w pełni demontowanle, z możliwością ich przeniesienia i uruchomienia w innym budynku. W ramach przeglądów pogwarancyjnych dokonywane są konserwacje i naprawy uprzednio zainstalowanych systemów.

Za wykonane usługi w latach 2010, 2011 i 2012 zostały wystawione przez Wnioskodawcę faktury na spółkę niemiecką z podatkiem VAT w stawce podatkowej 23%.

Spółka niemiecka aktualnie zakwestionowała faktury z polskim podatkiem od towarów i usług. Powołując się na art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i wydaną interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 czerwca 2010 r. sygn. ILPP2/443-499/10 -4/EWW, w której stwierdzono, że miejscem opodatkowania opisanych usług jest siedziba usługobiorcy w Niemczech, spółka niemiecka stanęła na stanowisku, że rozliczenie dostawy odbywa się na zasadzie reverse charge. Spółka niemiecka nie ma prawa do odliczenia nieprawidłowo naliczonego podatku VAT w fakturach za dokonane usługi (art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Odzyskanie tego podatku powinno odbyć się w drodze korekty faktur przez Zainteresowanego.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, że:

• od dnia 25 maja 2004 r. jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE,
  
• spółka niemiecka spełnia definicję podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
  
• spółka niemiecka nie posiada na terytorium kraju siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej,
  
• ww. spółka jest zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej na terenie Niemiec,
  
• świadczone usługi montażowe i serwisowe, na rzecz spółki niemieckiej, na terenie Niemiec nie są opodatkowane stawką 0% i nie są zwolnione od podatku od wartości dodanej.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy miejscem opodatkowania opisanych usług jest siedziba usługobiorcy w Niemczech (art. 28b ust. 1)? Czy miejsce położenia nieruchomości (art. 28e)?
2. Czy należy dokonać korekt wystawionych faktur stosując stawkę NP – niepodlegająca opodatkowaniu z adnotacją „VAT odprowadzi nabywca usługi” i co za tym idzie korekt deklaracji VAT-7 oraz złożyć informację VAT-UE z wykazaniem świadczenia usług na rzecz kontrahenta niemieckiego?
3. Czy taki sam tok postępowania będzie dotyczył wykonywanych usług pogwarancyjnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, po szczegółowej analizie powołanych wyżej art. 28b i art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że:

1. miejscem świadczenia usług są Niemcy ze względu na siedzibę usługobiorcy,
2. musi on dokonać korekt wszystkich faktur za wykonane usługi stosując stawkę NP – niepodlegająca opodatkowaniu oraz korekt deklaracji VAT-7 i wystawić deklaracje VAT UE,
3. taki sam tok postępowania dotyczy faktur związanych z wykonywaniem usług pogwarancyjnych.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., natomiast od dnia 26 sierpnia 2011 r. (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054)), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na zlecenie firmy niemieckiej, która dostarcza odbiorcom w Polsce urządzenia do hodowli drobiu, montuje u odbiorców ww. urządzenia. Urządzenia te tworzą linie do produkcji broilera spożywczego, jajka konsumpcyjnego i jajka wylęgowego. Montaż odbywa się w budynkach – kurnikach, wcześniej przygotowanych przez odbiorców i polega na wykonaniu montażu klatki produkcyjnej. Ponadto w ramach przeglądów pogwarancyjnych, Zainteresowany dokonuje konserwacji i naprawy uprzednio zainstalowanych systemów.

Wnioskodawca wskazał, że z tytułu ww. usług w latach 2010-2012 wystawił on na firmę niemiecką faktury ze stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%. W związku z tym, iż spółka niemiecka zakwestionowała przedmiotowe faktury, powziął on wątpliwości dotyczące miejsca świadczenia (opodatkowania) wykonywanych przez niego usług.

Podkreślić w tym miejscu należy, że w przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

W myśl art. 28a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. – „Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług”.
   
   

Stosownie do art. 28a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., „Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług”.
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Z informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że jego kontrahent – spółka niemiecka posiada status podatnika, w myśl art. 28a ustawy.

Na mocy art. 28b ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. – „Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n”.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta w art. 28b ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. otrzymała brzmienie, „Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n”.

Jednakże od ogólnej zasady zawartej w powyższym przepisie, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

I tak art. 28e ustawy wskazuje, iż miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że usługa montażu odbywa się w budynkach – kurnikach, wcześniej przygotowanych przez odbiorców i polega na wykonaniu montażu klatki produkcyjnej. Na samą usługę składa się cały szereg czynności, a mianowicie: montaż instalacji wentylacyjnej (montaż kominów w dachu i wentylatorów w kominach, montaż wentylatorów w ścianach bocznych, montaż wlotów i systemu napędowego wlotów w ścianach bocznych), montaż klatki produkcyjnej (montaż podzespołów systemu klatek lub gniazd, montaż systemu pojenia, montaż systemu żywienia, montaż systemu usuwania i podsuszania podmiotu, montaż systemu automatycznego systemu zbioru jajek, montaż linii transportowej jajek), montaż systemu zadawania paszy (montaż silosów paszowych do przechowywania paszy, montaż systemów podawania paszy z silosów do budynku, montaż systemu wagowego zadawania i kontroli paszy).

Zainteresowany zaznaczył, że całość wyposażenia kurników dostarczana jest w pojedynczych częściach i składana na miejscu przy pomocy śrub i innych systemów łączenia. Systemy te po złożeniu mocowane są do budynku, jednak są w pełni demontowalne, z możliwością ich przeniesienia i uruchomienia w innym budynku.

W kontekście rozpatrywanej sprawy zasadnicze znaczenie ma określenie rzeczy składowej nieruchomości. Jak zauważa się w doktrynie (M. Bednarek, Mienie, Zakamycze, Kraków 1997), dany przedmiot uzyskuje atrybut części składowej innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), jeżeli zostanie on połączony z tą rzeczą w taki sposób, że będzie istniała:

1. więź fizykalno-przestrzenna,
2. więź funkcjonalna (gospodarcza), a połączenie będzie miało
3. charakter trwały (nie dla przemijającego użytku)

przy czym przesłanki te musza być spełnione łącznie.

Wskutek takiego połączenia przedmiot połączony traci samodzielny byt w sensie fizycznym, gospodarczym i prawnym, stanowiąc z pozostałymi składnikami rzeczy jedną całość traktowaną w obrocie jako dobro samoistne (rzecz w znaczeniu techniczno-prawnym).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przez część składową nieruchomości należy rozumieć taką rzecz, której odłączenie od rzeczy nadrzędnej będzie powodowało zerwanie więzi fizykalno-przestrzennej i funkcjonalnej (gospodarczej), wynikiem czego będzie uszkodzenie lub istotne zmiany całości lub części składowej.

Z opisu sprawy wynika, iż przedmiotowe urządzenia nie są montowane w budynkach – kurnikach na stałe (stając się częścią składową nieruchomości), nie można więc uznać, że usługi wykonywane przez Wnioskodawcę związane są z nieruchomościami.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie, miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usług montażu urządzeń do hodowli drobiu świadczonych przez Zainteresowanego jest terytorium kraju, w którym podatnik będący usługobiorcą (kontrahent niemiecki) posiada siedzibę, zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy.

Z przedstawionych informacji wynika, że Wnioskodawca w ramach przeglądów pogwarancyjnych świadczy także na rzecz podatnika niemieckiego usługi konserwacji i naprawy uprzednio zainstalowanych systemów.

Również w przypadku tych usług zastosowanie znajdzie zasada ogólna ustalania miejsca świadczenia usług określona w art. 28b ust. 1 ustawy, bowiem usługi te nie zostały wymienione w żadnym z zastrzeżeń do ww. przepisu.

Reasumując, miejscem opodatkowania usług montażu urządzeń do hodowli drobiu jak i usług konserwacji i naprawy uprzednio zainstalowanych systemów, świadczonych przez Zainteresowanego na rzecz spółki niemieckiej jest terytorium kraju, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę, zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, czyli w przedmiotowej sprawie w Niemczech. Zatem powołany przepis art. 28e ustawy, nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie miał i nie ma obowiązku opodatkowywania przedmiotowych usług podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2011 r.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.). Rozporządzenie to obowiązywało do dnia 31 maja 2011 r. Natomiast od dnia 1 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, którego brzmienie nie uległo zmianie, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
   
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
   
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
   
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży, w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
   
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
   
9. stawki podatku;
   
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
    
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Na mocy § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r.) przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Z kolei w myśl § 26 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, § 7-22 i § 25 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 2 powołanego zarówno § 25 ust. 1, jak i § 26 ust. 1, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż Zainteresowany z tytułu świadczonych przez siebie usług powinien wystawić faktury zawierające dane określone w § 5 rozporządzenia, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, stosownie do powołanych przepisów.

W świetle regulacji § 26 ust. 4 rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.
   
   

Z analizy sprawy wynika, iż Wnioskodawca udokumentował usługi, których nie miał obowiązku opodatkować podatkiem od towarów i usług, wystawiając faktury VAT z 23% stawką podatku.

Sytuacje, w których należy wystawić faktury korygujące zostały uregulowane w § 13 i § 14 rozporządzenia.

Stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej - § 14 ust. 3 rozporządzenia.

Z kolei na mocy § 14 ust. 4 rozporządzenia, przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 8 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż Zainteresowany jest zobowiązany do wystawienia faktur korygujących do faktur VAT dokumentujących wykonane usługi, zgodnie z powołanymi powyżej przepisami. Na wystawianych fakturach korygujących Wnioskodawca nie może wykazać stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, umieszczając adnotację, o której mowa w § 26 ust. 4 rozporządzenia.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) określa, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np.: określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej już deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej.

Wobec powyższego, Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania stosownych korekt deklaracji VAT-7.

Art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy stwierdza, że podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca, zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Podkreślić należy, że powyższy przepis znajdzie zastosowanie w niniejszej sprawie, bowiem miejsce świadczenia usług będących przedmiotem wniosku ustalone zostało w myśl zasady ogólnej wynikającej z art. 28b ust. 1 ustawy, nabywcą usług jest podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby tego podatku na terytorium Niemiec, a usługi te nie korzystają ze zwolnienia od podatku od wartości dodanej oraz nie podlegają opodatkowaniu stawką 0%.

Zatem w świetle cyt. powyżej przepisu art. 100 ust. 4 ustawy, Zainteresowany zobowiązany jest do złożenia informacji podsumowujących i wykazania w nich świadczonych przez siebie usług na rzecz podatnika niemieckiego.

Reasumując:

Ad. 1

Miejscem opodatkowania usług będących przedmiotem wniosku jest siedziba usługobiorcy w Niemczech, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy.

Ad. 2

Zainteresowany zobowiązany jest do dokonania korekt wystawionych uprzednio faktur z tytułu świadczonych przez niego usług, wykazując je jako niepodlegające opodatkowaniu na terytorium kraju z adnotacją „VAT odprowadzi nabywca usługi”, a w konsekwencji do dokonania korekt deklaracji VAT-7 oraz złożenia informacji podsumowujących, w których wykaże on świadczenie usług na rzecz kontrahenta niemieckiego.

Ad. 3

Taki sam tok postępowania będzie dotyczył wykonywanych usług pogwarancyjnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.