INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 21.04.2008 r. (data wpływu 28.04.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dzieci - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.04.2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni swoje dochody rozlicza indywidualne. Jest rodzicem wychowującym dzieci w wieku 11 i 13 lat. Jest w trakcie sprawy rozwodowej. Na dzień dzisiejszy nie ma orzeczonego przez sąd rozwodu ani separacji. Pozew o rozwód został złożony w październiku 2007 r. W czerwcu 2005 r. zawarła z mężem umowę notarialną znoszącą wspólność majątkową i od tego czasu obowiązuje ją rozdzielność majątkowa.

Od grudnia 2005r. wnioskodawczyni mieszka z mężem oddzielnie i prowadzi oddzielne gospodarstwo domowe. Fakt zmiany miejsca zamieszkania w grudniu 2005 r. mąż potwierdza przed sądem w piśmie będącym odpowiedzią na złożony przez Wnioskodawczynię pozew o rozwód.

Miejscem zameldowania dzieci było (od 1997r.) i jest w dalszym ciągu miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni. W 2007r. mąż nie płacił alimentów.

W pozwie rozwodowym Wnioskodawczyni wnosi o ustalenie miejsca zamieszkania dzieci przy niej i ustalenie kontaktów męża z dziećmi.

Od 1 stycznia 2007 r. do końca maja 2007 r. dzieci w przeważającej części każdego miesiąca mieszkały z Wnioskodawczynią.

Od 1 czerwca 2007r. do końca grudnia 2007r. mąż bez uzgodnienia i bez jej zgody zabierał dzieci do siebie na 2 tygodnie w ciągu miesiąca. O uregulowanie tej sprawy Wnioskodawczyni złożyła dodatkowy wniosek do sądu.

Mąż odliczył sobie 1/2 przysługującej ulgi (tj. kwotę 1.145,08 zł) bez uzgodnienia z Wnioskodawczynią.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć całość ulgi przysługującej z tytułu wychowywania dwójki dzieci, tj. kwotę 2.290,16 zł...

W przypadku gdy nie ma możliwości odliczenia przez Wnioskodawczynię całości kwoty, jaki jest właściwy sposób rozliczenia przez nią ulgi...

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Uważa, że ww. podział kwoty odliczenia jest dla niej krzywdzący.

Zaznacza, że nie może liczyć na porozumienie z mężem w tej sprawie. W informacji urzędu skarbowego Wnioskodawczyni uzyskała odpowiedź (w formie ustnej), że w jej sytuacji ma prawo odliczyć całą kwotę (tj. 2.290,16 zł). Nie podano jednak przepisu, który w jasny sposób potwierdza taki sposób rozliczenia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176, ze. zm.), podatnik wychowujący w roku podatkowym dzieci własne lub przysposobione ma prawo odliczyć rocznie od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne określoną kwotę stanowiącą iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek (572,54 zł), tj. 1.145,08 zł na jedno dziecko. Aby móc skorzystać z ulgi należy zatem:

• osiągać dochody opodatkowane według skali podatkowej określonej w art. 27 ww. ustawy,

• wychowywać w roku podatkowym dzieci własne lub przysposobione,

• wykazać podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne).
  
  

Oznacza to, że z ulgi mogą skorzystać podatnicy, którzy osiągają dochody opodatkowane według skali podatkowej. Do ulgi mają prawo również podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatnicy osiągający dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też z działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowanych 19% podatkiem liniowym pod warunkiem, iż uzyskają w roku podatkowym także dochody opodatkowane wg skali np. zasiłek chorobowy, dochody z najmu.

Uprawnienie do ulgi związane jest z wychowywaniem przez podatnika:

• dzieci małoletnich;

• dzieci, bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek pielęgnacyjny;

• dzieci do ukończenia 25 lat uczących się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości nie powodującej obowiązku zapłaty podatku.
  
  

Przepis art. 27f ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż odliczenie kwoty ww. ulgi, dotyczy łącznie obojga rodziców, z zastrzeżeniem ust. 4, a kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga.

Rodzice mogą zatem podzielić kwotę ulgi według proporcji przyjętych przez siebie, tak aby móc realnie skorzystać z odliczenia, do wysokości podatku wykazanego przez siebie. Jeżeli przez część roku podatkowego dzieci faktycznie zamieszkują u każdego z rodziców, odliczenie przysługuje każdemu z nich. Wówczas powinni zdecydować wspólnie jaką część kwoty ulgi każde z nich odliczy.

W przypadku rodziców, w stosunku do których orzeczone zostały rozwód albo separacja, odliczenie przysługuje jednemu z nich, u którego dzieci faktycznie zamieszkują, o ile spełnione są warunki określone w ust. 1 (art. 27 ust. 4 ww. ustawy).

W przypadku Wnioskodawczyni nie został orzeczony rozwód ani separacja, nie ma również orzeczenia sądowego o sprawowaniu władzy rodzicielskiej. Od czerwca 2005 r. między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa. Dwoje dzieci od 1 stycznia do końca maja 2007 r. w przeważającej części każdego miesiąca mieszkało z matką, natomiast od 1 czerwca do końca grudnia 2007 r. mieszkały przez dwa tygodnie w ciągu miesiąca z mężem. Mąż bez uzgodnienia z Wnioskodawczynią zastosował 1/2 przysługującej ulgi, tj. odliczył kwotę 1.145,08 zł.

W świetle ww. przepisów prawa i przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, iż zarówno Wnioskodawczyni jak i jej mężowi przysługuje prawo do ulgi z tytułu wychowywania dzieci o ile w rzeczywistości oboje wychowywali dzieci w 2007 r.

Kwota ulgi przysługującej małżonkom nie może przekroczyć kwoty 2.290,16 zł (2 dzieci x 1.145,08 zł). Ponieważ, jak twierdzi wnioskodawczyni, nie może liczyć na porozumienie z mężem w sprawie ww. ulgi, tj. nie mogą zdecydować wspólnie jaką część kwoty każde z nich odliczy, wobec czego każdemu z małżonków przysługuje 1/2 tej ulgi, ponieważ z wniosku wynika, że oboje uczestniczą w wychowaniu dzieci.

Podkreślić należy, iż dzieci przebywały w każdym miesiącu 2007 r. zarówno z ojcem, jak i z matką. Zatem mąż podatniczki mógł w zeznaniu podatkowym za 2007 r. zastosować odliczenie w wysokości 1.145,08 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.