INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2008 r. (data wpływu 2 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży składników majątku wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży składników majątku wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W maju 2008 r. wspólnie z mężem dokonała Pani na podstawie aktu notarialnego sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie pawilonem handlowym (lokalem użytkowym). Cenę sprzedaży ustalono na 280 000 zł.

Powyższą nieruchomość nabyła Pani wraz z mężem do majątku wspólnego w kwietniu 2004 r. W akcie notarialnym dotyczącym zakupu zaznaczono, że nieruchomość nabyta została dla celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Pawilon i grunt po zakupie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Panią firmy i amortyzowany był do momentu zakończenia prowadzenia działalności w dniu 31 grudnia 2007 r.

Wartość księgowa pawilonu i prawa użytkowania wieczystego gruntu na dzień sprzedaży, uwzględniająca dokonane odpisy amortyzacyjne wyniosła 100 023 zł 55 gr. Odpisów amortyzacyjnych dokonywała Pani od całej wartości początkowej opisanej nieruchomości, ponieważ mąż nie wykorzystywał jej w swojej działalności gospodarczej.

Tak jak wspomniano powyżej, w akcie notarialnym dotyczącym zakupu jak i w akcie notarialnym dotyczącym sprzedaży, występuje Pani wspólnie z mężem. W księdze wieczystej jako współwłaściciele tej nieruchomości występuje Pani wraz z mężem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jak rozliczyć transakcję sprzedaży tej nieruchomości...
2. Czy jako przychód z działalności gospodarczej prowadzonej przez Panią i opodatkować go wg zasad ogólnych... Czy też w 50% - jako przychód z Pani działalności gospodarczej i w 50% (udział męża) – jako przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości...
3. Czy wartość księgowa (100 023 zł 55 gr) tej nieruchomości będzie stanowiła w całości Pani koszt uzyskania przychodu i to niezależnie od powyżej opisanego podziału przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 6 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów, z wyjątkami określonymi w ust. 2–10 tego artykułu. Oznacza to, że w wypadkach osiągnięcia dochodu na imię obojga małżonków, dochód należy podzielić na połowę i opodatkować odrębnie u każdego z nich.

W akcie notarialnym sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Pani wraz z mężem była wskazana jako osoby sprzedające. W związku z ogólną zasadą i brakiem przepisów szczególnych dotyczących opisanego stanu faktycznego, należy uznać, że 50% przychodu (140 000 zł) stanowi u Pani przychód z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kosztem tej transakcji będzie wartość księgowa nieruchomości tj. 100 023 zł 55 gr. Różnica, czyli dochód będzie opodatkowany wg skali tj. zasad ogólnych.

Natomiast druga część przychodu (140 000 zł) będzie u Pani męża przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomościach, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a wyżej cytowanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c. Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Natomiast, zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Zatem, w odniesieniu do powołanych powyżej przepisów, odpłatne zbycie stanowiących współwłasność małżeńską: prawa wieczystego użytkowania gruntu i posadowionego na tym gruncie pawilonu handlowego wykorzystywanych przez Panią w działalności gospodarczej, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Pani firmy, stanowi w całości Pani przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w cytowanym art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ze sprzedaży środka trwałego (nieruchomości) powstaje po stronie jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak bowiem wynika z cytowanych uprzednio przepisów, przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Wobec tego, w zaprezentowanym stanie faktycznym, przychód ze sprzedaży nieruchomości w całości podlega u Pani zaliczeniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast dla Pani męża zbycie to nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W kwestii kosztów uzyskania przychodów związanych ze zbyciem składników majątku należy mieć na uwadze zapisy art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Prawidłowe jest zatem stanowisko w tej części, iż do kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży ww. składników majątkowych zaliczyć należy w całości „wartość księgową” pawilonu handlowego i prawa użytkowania wieczystego, rozumianą w ten sposób, że w przypadku budynku, będzie to wartość początkowa środka trwałego pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, natomiast w przypadku prawa wieczystego użytkowania gruntu (które nie podlega amortyzacji zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy) – cena nabycia tego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.