INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. „C”, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2008r. (data wpływu 20 marca 2008r.), uzupełnionego pismem nadanym w dniu 5 maja 2008r. (data wpływu 9 maja 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2008r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem, które wpłynęło w dniu 9 maja 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dział Księgowości Spółki w roku 2007 wykrył, iż jeden z pracowników Spółki dokonywał fałszowania dokumentów księgowych. Na podstawie prowadzonego wewnętrznego postępowania wyjaśniającego ustalono, iż:

1. pracownik kradł towar z magazynów Spółki sprzedając go następnie niezidentyfikowanym podmiotom gospodarczym poprzez fałszowanie dokumentacji księgowej Spółki i przypisywanie dostaw skradzionego towaru stałym kontrahentom do których towar nigdy nie trafiał.
2. Pracownik kradł towar z magazynów Spółki sprzedając go następnie za gotówkę podmiotom gospodarczym, z którymi Spółka współpracowała, po zaniżonych cenach (niejednokrotnie poniżej ceny zakupu towaru przez Spółkę). W takich przypadkach w dokumentacji księgowej Spółki brak jest faktur dokumentujących te dostawy lub znajdują się faktury z których wynika, iż w stosunku do tych kontrahentów stosowane były prawidłowe ceny. Działanie pracownika sprowadzało się do wystawiania dwóch faktur: jednej prawidłowej dla działu księgowości Spółki, drugiej fałszywej dla kontrahenta w celu uzyskania od niego zapłaty gotówkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka „C” zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem skradzionych towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka mając świadomość, iż niemożliwym może okazać się odtworzenie wszystkich transakcji, których w ramach popełnianego przestępstwa dopuszczał się były pracownik, Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym zachowa prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem towarów, które zostały skradzione z magazynu Spółki. Spółka nie będzie obowiązana również do odprowadzenia podatku od towarów usług od skradzionego towaru gdyż kradzież - w myśl art. 5 UVAT nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 cyt. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika m. in. z tytułu nabycia towarów i usług. Stosownie zaś do art. 86 ust. 10 cyt. ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Ust. 11 art. 86 cyt. ustawy wskazuje, iż jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT, dokumentujących zakupy związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę lub dokument celny, będący podstawą odliczenia lub w rozliczeniu za okres następny.

Przepisy polskiej ustawy VAT przewidują wiele sytuacji, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art. 88 cyt. ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. M. in. art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Inne ograniczenia prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony ustawodawca wymienił w art. 88 ust. 3a cyt. ustawy, gdzie wymienił nieprawidłowości w zakresie wystawionych faktur VAT (ich oryginałów, kopii, duplikatów i faktur korygujących) i dokumentów celnych, które stanowią o braku możliwości dokonania obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego z tak wystawionych dokumentów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż były pracownik Spółki kradł towar z magazynów Spółki sprzedając go następnie niezidentyfikowanym podmiotom gospodarczym poprzez fałszowanie dokumentacji księgowej Spółki i przypisywanie dostaw skradzionego towaru stałym kontrahentom do których towar nigdy nie trafiał. Ponadto pracownik kradł towar z magazynów Spółki sprzedając go następnie za gotówkę podmiotom gospodarczym, z którymi Spółka współpracowała, po zaniżonych cenach (niejednokrotnie poniżej ceny zakupu towaru przez Spółkę).

Z powyższych informacji wynika zatem, iż część towaru została utracona na skutek kradzieży i niewykorzystana do wykonania czynności opodatkowanych; część towaru była przedmiotem dostawy opodatkowanej, jednak cena za którą towar został sprzedany nie odpowiada rzeczywistej wartości.

W powyższym stanie faktycznym należy mieć na uwadze, iż utrata towaru przez Wnioskodawcę bądź zaniżenie jego ceny w momencie sprzedaży, nastąpiła z przyczyn niezależnych od Podatnika, w związku z czym, sytuacji powyższej, tj. sytuacji dotyczącej kradzieży towaru nie można utożsamiać ze zmianą przeznaczenia tego towaru. Jeśli zatem, w momencie nabycia towaru Podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (towar został nabyty z przeznaczeniem do wykonywania czynności opodatkowanych) to prawo to nie ulegnie zmianie na skutek kradzieży towaru.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów mających związek z czynnościami opodatkowanymi, nie zachodziły przesłanki ograniczające prawo do odliczenia podatku naliczonego wskazane w art. 88 cyt. ustawy, a zakup skradzionych towarów będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym to ujawniona kradzież towarów (ich brak w magazynach Spółki spowodowany kradzieżą dokonaną przez byłego pracownika) nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem i nie powoduje konieczności dokonywania korekty odliczonego w momencie nabycia tych towarów, podatku naliczonego.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.