INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2008 r. (data wpływu 19 maja 2008 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 14.07.2008 r. (data wpływu 16.07.2008 r. – fax, data wpływu 22.07.2008 r. – za pośrednictwem poczty) na wezwanie Nr IPPB2/415-817/08-2/SP z dnia 30.06.2008 r. (data nadania 30.06.2008 r., data doręczenia 09.07.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest lekarzem ze specjalnością zawodową II stopnia w kardiochirurgii. W maju 2007 r. dostał propozycję podjęcia stałej pracy w Klinice Kardiochirurgii w W. Żona Wnioskodawcy jest lekarzem – anestezjologiem. Od października 2006 r. mieszka i pracuje na stałe w Anglii. Następnie od sierpnia 2007 r. w Anglii przebywają i uczęszczają do angielskich szkół Państwa dzieci. Po uzyskaniu wszystkich wymaganych prawem dokumentów i wygraniu konkursu na stanowisko kardiochirurga dziecięcego Wnioskodawca wyjechał w lipcu 2007 r. do W. W Klinice Kardiochirurgii jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Ponadto od 01 sierpnia 2007 r. ma stałe zameldowanie w Wiedniu. Dalszą pracę zawodową i życie osobiste wiąże z pobytem w Austrii, w związku z czym obecne centrum interesów życiowych znajduje się w Austrii, tj. od chwili wyjazdu w lipcu 2007 r. Ponadto, Wnioskodawca informuje, iż dzieci wyraziły chęć dalszej edukacji w Anglii.

Pismem z dnia 30.06.2008 r. Nr IPPB2/415-817/08-2/SP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez określenie przedmiotu wniosku (tzn. czy wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego), sprecyzowanie pytania i przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zmianą miejsca zamieszkania i zmianie ośrodka interesów życiowych, Wnioskodawca będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu...

Zdaniem Wnioskodawcy, od momentu wyjazdu z Polski podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, ponieważ rodzina (żona i dzieci) przebywają poza granicami Polski ( w Anglii).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasadą polskiego prawa podatkowego wyrażoną w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) jest nieograniczony obowiązek podatkowy. Zasada powyższa oznacza, iż osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W konsekwencji ograniczony obowiązek podatkowy dotyczy tych osób fizycznych (nierezydentów), które nie mają w Polsce miejsca zamieszkania i uzyskują dochody z pracy wykonywanej na terytorium Polski na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustalenie obowiązku podatkowego w przypadku nieograniczonego jak i ograniczonego obowiązku podatkowego następuje z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a tejże ustawy).

Umowy mają na celu regulację sytuacji, w których może mieć miejsce podwójne opodatkowanie, przede wszystkim z tego powodu, że źródło przychodów położone jest w innym państwie, niż państwo rezydencji podatnika osiągającego przychody.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy międzynarodowej podpisanej w Wiedniu w dniu 13.01.2004 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921), określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego państwa podlega obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie”.

Natomiast art. 4 ust. 2 ww. umowy stanowi, iż jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Z powyższego wynika, iż zawarta w ww. umowie definicja "miejsca zamieszkania” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jak stanowi art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do zamiaru osoby. Należy jednak zauważyć, że istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku i jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawca od lipca 2007 r. (moment wyjazdu z Polski) mieszka i pracuje w Austrii. Niezależnie od tego, że rodzina Wnioskodawcy (żona i dzieci) mieszkają od 2006 r. w Anglii.

Zatem mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca stale mieszka i pracuje w Austrii oraz wiąże swoją przyszłość z pobytem w tym kraju to od lipca 2007 r. czyli od wyjazdu z Polski i przeniesienia ośrodka interesów życiowych za granicę nie będzie miał miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

Oznacza to, iż Wnioskodawca od tego momentu podlega w Polsce opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Jednocześnie należy zauważyć, iż dla ustalenia swojej rezydencji podatkowej zobowiązany jest sam podatnik. W tym celu może zwrócić się do organu administracji podatkowej danego państwa o wydanie certyfikatu rezydencji, czyli potwierdzenia, że w danym państwie jest jego miejsce zamieszkania.

Natomiast, mając na uwadze, że w najbliższej przyszłości Wnioskodawca nie zamierza się osiedlić w Polsce, należy stwierdzić, że do momentu, kiedy będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jego dochody uzyskane w Austrii z tytułu pracy wykonywanej na jej terytorium, nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.